Του Δημήτρη Μιχελουδάκη
Νωρίς ξυπνούν, χαράματα κουρασμένοι
τρέχουν το τρόλεϊ, να βρουν
το ρολόι! τρέχα! ο αφέντης προσμένει!
έτσι καταφέρνουν κι επιζούν
όταν στον τίμιο ιδρώτα αναζητούν
δουλειά! ειν η χαρά των συμπολιτών μας
τρέχοντας σκυμμένοι, κι ας ολόκληροι πονούν
για τη σκλαβιά των ημερών μας
Advertisment
Κι αν το αύριο ίδιο τους φανεί
γρήγορα θα το ξεχνούν
μιας κι η βάρδια πρέπει να βγει
αλλήθωρα θα σε κοιτούν
αν ονειρευτείς πως θα ξεσηκωθούν
οι είλωτες των διπλανών μας,
έτσι χαίρονται και ζουν
για τη σκλαβιά των ημερών μας
Αργότερα κάποιοι κατοπινοί
θα βλέπουν την μπαλάντα και θα γελάνε
αφού πάλι εβγήκαν αληθινοί
μπορούν πάντα σκλάβους να ζητάνε
Άντε! στη βάρδια να πάμε
ας είναι η θυσία των ψυχών μας
Το χρήμα, που οι άλλοι θα φυσάνε
για τη σκλαβιά των ημερών μας
Τα αφεντικά πρέπει να κοιτούμε
σαν κόρη των οφθαλμών μας
ήσυχα κι ατάραχα θα κοιμηθούμε
για τη σκλαβιά των ημερών μας
Advertisment
- Είν’ εύκολο το μίσος – μην πας εκεί… - 17 Μαρτίου 2020
- Κρισναμούρτι: Ο μέγας ανατόμος της ανθρώπινης ψυχής (Μια ανάγνωση) - 8 Μαρτίου 2019
- Σκέψεις περί σχιζοφρένειας - 24 Οκτωβρίου 2016