Του Δημήτρη Μιχελουδάκη
Κάθε μέρα τον συναντάς. Σε κάθε κόκκινο σηματοδότη σε περιμένει. Μόλις όμως φύγει από το οπτικό σου πεδίο, αλλάζει ρούχα, εμφάνιση και χαρακτηριστικά και σε προλαβαίνει στο επόμενο φανάρι.
Advertisment
Τον θυμάσαι, αλλά ικανή περιγραφή δεν μπορείς να κάνεις. Αρκείται στο να υπάρχει σε μια γωνία του θαλάμου μνήμης του εγκεφάλου. Ιππόκαμπο τον λένε οι ερευνητές. Έτσι θα τον περιέγραφες, μια άυλη, άνευ υπόστασης παρουσία. Όταν βιάζεσαι ενδέχεται να τον δεις ενσωματωμένο στον τοίχο, δίπλα στο γκράφιτι. Ή τα ρούχα του άσαρκα και τον κουβά με το βρώμικο νερό να αιωρείται.
Εξαΰλωση το λένε οι χημικοί. Μην είναι Πακιστανός; Μην είναι Αφγανός; Κάτι τέτοιο, δε βαριέσαι… Ώσπου μια μέρα δε θα βιάζεσαι τόσο και αφού σου καθαρίσει το τζάμι, θα διασταυρώσεις το βλέμμα σου με το δικό του. Τότε αυτός θα σε βοηθήσει. Από τότε και μετά θα υπάρχει. Το έλεγε ο Καντ.
Advertisment
- Είν’ εύκολο το μίσος – μην πας εκεί… - 17 Μαρτίου 2020
- Κρισναμούρτι: Ο μέγας ανατόμος της ανθρώπινης ψυχής (Μια ανάγνωση) - 8 Μαρτίου 2019
- Σκέψεις περί σχιζοφρένειας - 24 Οκτωβρίου 2016
