Της Μάρης Γαργαλιάνου
«Να ζεις την κάθε μέρα σα να είναι η τελευταία σου!». Ατάκα χιλιοειπωμένη, αγαπημένη ανα τον κόσμο και πάντοτε τόσο μακάβρια ενθαρρυντική. Δεν είναι λίγο παράξενο να σε γεμίζει θετική ενέργεια ένα απόφθεγμα το οποίο εμπεριέχει μέσα το «τέλος» σου και πόσο μάλλον όταν είναι μαθηματικά «μεταφιλοσοφικά» τόσο ακριβές; Και όμως πιάνει! Και σε μένα έχει πιάσει και σε σένα και στο Γιώργο και την Ελπίδα και τον Τάσο… Μεγατόνοι αισιοδοξίας ξεχειλίζουν απο αυτό το ρητό σου λέει, το οποίο δίνει δύναμη να συνεχίσεις, σε «σπρώχνει» να κάνεις λάθη πάθη και να μην τα μετανιώσεις ποτέ, σε παρακινεί να ζήσεις κατακόκκινα δίχως ενοχές, υπερτονίζοντάς σου το «τέλος»! Το λες λίγο οξύμωρο…
Μη νομίζεις, δεν παριστάνω την καμπόσα. Κι εγώ ουκ ολίγες φορές οσάν σωστή γκουρού φίλη την έχω πετάξει τη βατραχο συμβουλή μου αυτή, μα να… έκατσα… σκέφτηκα και αναθεώρησα και ίσως είμαι και λάθος, αλλά δε θα παροτρύνω ποτέ ξανά μάλλον κάποιον να ζήσει την κάθε μέρα σα να είναι η τελευταία του. Θα του έλεγα μάλιστα το αντίθετο ακόμα κι αν ήξερα μαγικά πως θα ‘ταν! –Αυτό κι αν ήταν μακάβριο-!
Πώς είναι δυνατόν αγαπημένοι μου φίλοι να ζούμε μια ζωή χωρίς στόχους και επιθυμίες; Θέλετε να μου πείτε; Πάντοτε θυμάμαι έναν πολύ δικό μου άνθρωπο να μου λέει πως «Η επιθυμία είναι η κινητήριος δύναμη της ζωής» και πόσο δίκιο έχει. Δε θα σας κρατήσω πολύ σε αυτό εδώ το κείμενο, μα ένα θέλω να σας πω. Επιθυμούμε, σωστά; Ωραία. Πώς είναι δυνατόν να κατακτήσουμε μια μας επιθυμία αν έχουμε χέρια σταυρωμένα; Δε γίνεται. Πολύ ωραία. Άρα; Πρέπει να θέσουμε ΣΤΟΧΟ! Επομένως; Πρέπει να δράσουμε.
Σε περίπτωση που δεν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες προκειμένου να φτάσουμε το στόχο μας, οφείλουμε να τις δημιουργήσουμε εμείς, γιατί δεν είναι πάντοτε όλοι οι δρόμοι στρωμμένοι με ροδοπέταλα, σωστά; Πολλές φορές, χρειάζεται να κινηθούμε και στρατηγικά, ή να οργανώσουμε πλάνο για να εκπληρώσουμε ένα μας σκοπό. Μέχρι εδώ υπέροχα θεωρώ. Και ύστερα θέλετε να μου πείτε πως όλα αυτά θα τα κάναμε αν γνωρίζαμε πως αυτή η μέρα θα είναι η τελευταία μας; Είμαστε με τα καλά μας;…
Αναλογιστείτε ειλικρινά τι θα θέλατε να κάνετε αν αυτή η μέρα ήταν η τελευταία σας! Προσωπικά θα ήθελα να είμαι όλη μέρα με το σκύλο μου σε κάποια παραλία στη θεσπέσια Ικαρία με φίλους κολλητούς, κιθάρες, μουσικές και φωτιές αναμμένες. Θα βγαινε έτσι η ζωή; Δε θα ‘βγαινε!
Εντάξει, είναι γεγονός πως δύσκολα θα σας ανατρέψω την οπτική, άλλωστε δεν είναι αυτός ο σκοπός μου, μα σκεφτείτε την απόλαυση του αύριο με τον ιδρώτα του σήμερα, το χαμόγελο του μεθαύριο με τον κόπο του χτες. Αν διευκολύνεστε, κρατήστε μια απο τις δύο κουβέντες, ή τη μια, ή και καμιά, μα ποτέ μη ξεχνάτε πως αν δε ματώσετε για κάτι, αν δεν παλέψετε και δεν ξεφύγετε απο τα κουτιά δε θα μπορέσετε να απολαύσετε αυτό που αξίζετε! Σίγουρα το «Να ζεις την κάθε μέρα σα να’ ναι η τελευταία σου», εμπεριέχει προτροπή και θετική προσταγή, όμως και το «Μη ζεις την κάθε μέρα σα να’ ναι η τελευταία σου», έχει μιαν άλλη φιλοσοφία. Ένα κλικ εναλλακτική ίσως;
- Όταν εκτιμάς αυτό που έχεις, εκτιμάς αυτό που έχω χάσει εγώ - 8 Ιανουαρίου 2021
- Τουλάχιστον έχεις την υγειά σου! - 13 Νοεμβρίου 2020
- Καμιά φορά η σιωπή είναι η πιο δυνατή ερώτηση - 27 Αυγούστου 2020
- Ας ήταν πανδημία η καλοσύνη… - 21 Αυγούστου 2020
- Σε δύο μήνες θα σε ευχαριστείς, αν… - 23 Ιουλίου 2020
- Το καλοκαίρι είναι μέσα σου! - 8 Ιουλίου 2020
- Δεν αξίζει να ξοδεύεσαι στα «πρέπει» κανενός - 17 Ιουνίου 2020
- Ο έρωτας είναι η πιο επαναστατική μας πράξη - 18 Μαΐου 2020
- Κανείς δεν είναι εσύ και αυτή είναι η δύναμή σου! - 1 Μαΐου 2020
- Άδικα βιάζεσαι… Όλα είναι τώρα - 31 Οκτωβρίου 2019
