Σπάσε, για να βρεις τα υλικά σου
να μάθεις από τι υλικά είσαι φτιαγμένος
Γράφει η Ζωή Χατζηθωμά
Advertisment
Στη γειτονιά μας έχω κάνει φίλες δυο δίδυμες δεκάχρονες, σκανδαλιάρικες και τρελοκοτσιδούλες κόρες μιας οικογένειας από την Αλβανία. Είναι εκείνος ο πολύτιμος χρόνος με τα παιδιά, που σε ωριμάζει και σε κάνει σχεδόν σοφό και σε ξεκουράζει. Γνωριζόμαστε πολλά χρόνια και με φωνάζουν ”νονά” από μικρές, χωρίς να τις έχω βαφτίσει εγώ. Ίσως σαν παιχνίδι αγάπης, ίσως επειδή… πληρώ τις προϋποθέσεις της καλής νονάς. Ίσως πάλι, γιατί έχω μυαλό δεκάχρονου και κάνουμε καλή παρέα!
Μένουμε κοντά, τις βοηθάω κάπου κάπου στα μαθήματα, οι δικοί της δίνουν σκληρό και αξιοπρεπή αγώνα για ζωή και επιβίωση και για να μη λείψει στις μικρές τίποτα. Το απόγευμα που πήγα να τις δω μου έδειχναν χορευτικές φιγούρες από τις εντατικές πρόβες που κάνουν, αφού σε λίγο καιρό έχουν την καθιερωμένη αποχαιρετιστήρια γιορτή στο σχολείο τους. Χαρά εγώ, γέλια και οι τρεις μας, τις χειροκροτούσα, βαθμολογούσα δήθεν αυστηρά και τους έλεγα πως το δικό μου χειροκρότημα θα είναι το πιο δυνατό και θα ακούγεται σε όλο το σχολείο και ότι θα σκίσουν σίγουρα!
Τότε πετάγεται το ένα κορίτσι και μου κάνει κοφτά: ”Α, θα το ξεχνούσα, να χτυπάς παλαμάκια και στη Μαρία, τη φίλη μου, κάθε φορά που θα βγαίνει, γιατί η μαμά της έχει πεθάνει και δε θα είναι εκεί να το κάνει εκείνη!”. Σας ορκίζομαι πως ήταν από τις πιο δυνατές στιγμές στη ζωή μου. Έσπασα, αλλά έμαθα από τι υλικά είμαι φτιαγμένη και εγώ και η μικρή μου φίλη. Ένιωσα τόση υπερηφάνεια, τόση πληρότητα και ελπίδα! Ξαφνικά ένιωσα πως όλα μπορούν να αλλάξουν και ακόμη τίποτα δεν έχει χαθεί με τέτοιο φυτώριο από ψυχές και ζευγάρια μάτια με υποσχέσεις και κουράγιο.
Advertisment
Σκέφτομαι πώς οι γονείς τους, εγώ, οι δάσκαλοί τους ε, κάτι πρέπει να κάνουμε σωστά! Αγκαλιάζω τις δίδυμες, ”αγκαλιάζω” τη Μαρία σφιχτά, για να μην είναι μόνη… Και φυσικά θα είμαι στη γιορτή και υπόσχομαι ότι το δικό μου χειροκρότημα θα ακουστεί, αφού θα είναι το πιο δυνατό από τα χιλιάδες!
Καλές πρόβες, κορίτσια, η ζωή σας περιμένει και ο κόσμος μας ελπίζει σε σας… Πάνω του με ό,τι καλύτερο έχετε μέσα σας και στα λάθος βήματα να συνεχίζετε με περισσότερο πείσμα, μέχρι να φτάσετε όπου εμείς δεν καταφέραμε! Όλη η γειτονιά μοσχοβολά αγιόκλημα και γαρδένιες απόψε, έχουμε λόγους να χαμογελάμε και κυρίως να κάνουμε σχέδια!… Τώρα που ξέρουμε και τα υλικά μας…
- Ο καιρός περνάει και δεν καταλαβαίνουμε ότι η ζωή είναι ένας αγώνας δρόμου όχι με τους άλλους, αλλά με τον εαυτό μας - 29 Ιανουαρίου 2024
- Η γραμμή της ζωής μας δεν είναι ευθεία… Έχει ύψη, βάθη και πολλές στροφές… - 18 Ιανουαρίου 2024
- Ραντεβού ξανά εδώ! - 22 Αυγούστου 2016
