Κλειδί ή κλειδοκράτορας;
Του Κωνσταντίνου Σμιξιώτη
Advertisment
Οι άνθρωποι αναζητούν επίμονα την αιτία πίσω από τα φαινόμενα, κυρίως όταν αυτά δεν είναι αναμενόμενα ή όταν προκαλούν έντονη δυσαρέσκεια. Υπάρχει μια επιτακτική ανάγκη ερμηνείας των καταστάσεων και στη σημερινή εποχή γίνεται ακόμη πιο συχνή και πολλές φορές με αγωνία κι απόγνωση.
Διαβάστε επίσης από τον Κωνσταντίνο Σμιξιώτη
Advertisment
Να γιατί καθυστερεί να υλοποιηθεί η επιθυμία σου
Είναι φυσιολογικό ο άνθρωπος να προσπαθεί να βρει τι έφταιξε και τα πράγματα πήγανε στραβά. Το άξιο περιέργειας είναι τι ακριβώς θα κάνει αν βρει αυτή την αιτία. Εν ολίγοις, αν κατορθώσει και πάρει τη γνώση που χρειάζεται, ποια θα είναι η επόμενη του κίνηση; Σήμερα περισσότερο από ποτέ, πολλοί συνάνθρωποι μας έχουν περιέλθει σε αδιέξοδο, κυρίως οικονομικό αλλά όχι μόνο, και πασχίζουν να βρούνε τρόπο διαφυγής, ωστόσο κάτι δε πάει καλά ακόμη κι όταν η λύση έχει βρεθεί. Γιατί άραγε;
Όλα τα προβλήματα επιδέχονται τουλάχιστον μια λύση, μπορεί και περισσότερες, ωστόσο για να λυθεί ένα πρόβλημα πρέπει να γίνει κάτι που δεν έγινε πριν, κάτι διαφορετικό. Ένα πρόβλημα, απαιτεί αλλαγή στο τρόπο σκέψης, στο τρόπο αντίληψης, στο τρόπο συμπεριφοράς, στο τρόπο δράσης. Κάποια στοιχεία της προσωπικότητας μας πρέπει να επαναπροσδιοριστούν, αυτό γίνεται ακόμη πιο δύσκολο κι επίπονο όταν αυτά τα στοιχεία θεωρούνται παγιωμένα. Η φράση: «Ε, τι να κάνω έτσι είμαι, δεν αλλάζω» καταδεικνύει το μέγεθος του προβλήματος.
Για να το θέσουμε πιο σωστά, αν συμβαίνει το τελευταίο τότε δε γίνεται εκ μέρους μας τίποτε, παραιτούμαστε ανήμποροι να προβούμε στην παραμικρή αλλαγή. Είναι όμως η αλλαγή αυτή που θα φέρει την εσωτερική επανάσταση και θα σημάνει τον πιο μεγάλο πόλεμο στα χρονικά της ζωής μας. Όσο ο άνθρωπος συνεχίζει να συμπεριφέρεται παρόμοια με το παρελθόν του δε μπορεί παρά να διαιωνίζει τα ίδια φαινόμενα. Το θέμα είναι όμως τι γίνεται όταν τελικά η διάγνωση έχει γίνει κι είναι ορθή.
Για παράδειγμα: Έχετε στα χέρια σας ένα γαλλικό κλειδί και δοκιμάζετε να στρίψετε μια δεξιόστροφη βίδα προς την αριστερή φορά για να τη βιδώσετε. Εφόσον η βίδα πρέπει να στρίψει δεξιά αμέσως αντιλαμβάνεστε ότι η δοκιμή ήταν αποτυχημένη, άρα χρήζει αλλαγής. Συνεπώς την επόμενη στιγμή αλλάζετε τρόπο δράσης και πετυχαίνετε το αποτέλεσμα που θέλετε.
Οι άνθρωποι όμως τις περισσότερες φορές μοιάζουν περισσότερο με το γαλλικό κλειδί παρά με τον τεχνίτη που το χειρίζεται, γίνονται με λίγα λόγια ένα εργαλείο που περιμένει κάποιον «σωτήρα» να το χρησιμοποιήσει κατά τέτοιο τρόπο ώστε να τους προσφέρει τη λύση που προσδοκούν. Να βιώσει κάποιος άλλος τη βίδα με μας παρά εμείς με τον εαυτό μας.
Το να είσαι τεχνίτης είναι πιο δύσκολη περίπτωση, απαιτεί γνώση και δράση, το να είσαι κλειδί είναι εύκολο αλλά πάντα θα περιμένει να βρεθεί ο «κατάλληλος» τεχνίτης για να το χειριστεί. Για να είσαι κλειδί δε χρειάζεται πολλά πράγματα, αρκεί να είσαι «χρήσιμος» και «διαθέσιμος» προς χειρισμό. Για να γίνεις τεχνίτης όμως θα πρέπει να ξεκινήσεις από σένα, σμιλεύοντας την προσωπικότητα σου, αναδομώντας τις εσωτερικές σου δυνατότητες, ανακαλύπτοντας το ταλέντο σου ώστε να το καλλιεργήσεις και να το χρησιμοποιήσεις στη καθημερινότητα σου.
Έτσι τα πράγματα γίνονται σύνθετα: Αφενός πρέπει κάποιος να βρει την πραγματική αιτία του προβλήματος, κάτι που ενώ φαντάζει δύσκολο συνήθως είναι κάτω από τη μύτη μας, γιατί λύση και πρόβλημα πάνε πάντα μαζί και συχνά το ένα είναι είδωλο του άλλου.
Αφετέρου, αυτή η λύση που πλέον βρέθηκε πρέπει τώρα να εφαρμοστεί, γιατί είναι διαφορετικό πράγμα η εξεύρεση μιας λύσης και διαφορετικό πράγμα η επίλυση του προβλήματος ή η εξάλειψη της κατάστασης που συνδέεται με αυτό το πρόβλημα. Συνεπώς τι να το κάνω το κλειδί και που το έχω, αν στέκομαι και το κοιτάω ανίκανος να το χρησιμοποιήσω.
Μήπως να περιμένω κάποιον άλλον να το στρίψει αντί για μένα; Δε θα ήταν άσχημη ιδέα σε έναν κόσμο ρομαντικό κι ουτοπικό, όπου βασιλεύει ένας αγαθός μάγος και δίνει εντολές στα ξωτικά του να κάνουν θαύματα για το καλό του λαού του. Ακόμη κι αυτό το σενάριο όμως χρειάζεται να το αξίζουν και να το δικαιούνται οι υπήκοοι αυτού του παραμυθένιου κράτους, άρα κάποτε θα είχανε εργαστεί γι αυτό το σκοπό.
Στη ψυχρή όμως πραγματικότητα , αφού ο κόσμος έπαψε να οραματίζεται και να εργάζεται για να πλάσει ονειρεμένες πολιτείες, τα πράγματα απαιτούν από τον υπήκοο να γίνει πλέον ο ίδιος, ξανά απ την αρχή, ένας μαθητευόμενος μάγος ή ένας άριστος κι αυτόνομος τεχνίτης.
Κανένας «τεχνίτης» δε θα κάνει για σένα αυτό που πρέπει να κάνεις εσύ δίχως αντάλλαγμα και δυστυχώς το πιο επώδυνο αντάλλαγμα που θα απαιτήσει θα είναι η ελευθερία σου, διότι όταν γίνεσαι «κλειδί» στα χέρια ενός υποτιθέμενου σωτήρα δεν δικαιούσαι να ζητάς ελευθερία, εξ άλλου τα «εργαλεία» είναι προς χρήση κι ανάλωση και μετά στην ανακύκλωση.
Ελεύθερος είναι ο άνθρωπος που διαχειρίζεται τον εαυτό του ο ίδιος και γίνεται τεχνίτης της ζωής του, ας χαλάσει προκειμένου να το πετύχει του κόσμου τα κλειδιά κι ας κάνει χιλιάδες λάθη. Προτιμότερο αυτό από το να γίνει έρμαιο αντικείμενο στα χέρια άλλων που καρτερούν μια τέτοια ευκαιρία. Ο άνθρωπος που επιθυμεί να γίνει τεχνίτης όταν δεν έχει κλειδιά δημιουργεί εκείνα που χρειάζεται και κατόπιν τα χρησιμοποιεί προς όφελος του, με τις δικές του δυνάμεις, αγόγγυστα και μεθοδικά. Είναι όμως διαφορετικό πράγμα, ένας σωτήρας από έναν συνοδοιπόρο, αλλά κι από έναν Δάσκαλο.
Ο πρώτος περιμένουμε να δράσει αυτός για μας κι έτσι αποδεικνύουμε ότι είμαστε όντως ανήμποροι και φυλακισμένοι. Στη περίπτωση αυτή έχουμε εκχωρήσει όλες μας τις δυνάμεις σε έναν άλλον άνθρωπο. Είμαστε σκαρφαλωμένοι στα κάγκελα της φυλακής μας κι εκλιπαρούμε για βοήθεια. Δεν υπάρχει πιο οικτρό θέαμα απ αυτό, γι έναν άνθρωπο που γεννήθηκε ελεύθερος να ολοκληρώσει τη θεϊκή του αποστολή.
Ο δεύτερος θα βαδίσει τον δρόμο μαζί με μας, θα απλώσει το χέρι του σε βοήθεια μας και θα μας συντροφεύει κατά μήκος της διαδρομής. Αυτό είναι μια αλληλέγγυα πορεία που θα πρέπει να διακατέχεται από αγάπη κι όχι εξάρτηση, επειδή τα όρια αυτά είναι λεπτά και συνήθως αρεσκόμαστε να τα παραβιάζουμε. Το δούναι και λαβείν γίνεται πανεύκολα μόνο λαβείν.
Ο τρίτος θα προτιμήσει να σου δείξει το δρόμο αλλά δε θα τον βαδίσει αντί για σένα. Αυτός ο άνθρωπος προτιμά να σε μεταμορφώσει από κλειδί σε κλειδοκράτορα, έτσι ώστε να μη χρειαστείς ποτέ σου σωτήρες αλλά και δίχως συνοδοιπόρους να μπορείς να πορευτείς. Προτιμάει να σε μάθει να βρίσκεις τη τροφή σου παρά να σε ταΐζει κάθε που πεινάς.
Πάνω από όλα όμως και πέρα από κάθε εξωτερική προσφορά που θα λάβεις, το θέμα είναι τι Θέλεις κι όχι τι Μπορείς, επειδή αν κάτι το θέλεις πολύ θα βρεις χίλιους τρόπους για να το πετύχεις, αλλά αν δε το θέλεις πολύ θα βρεθούν χίλιοι τρόποι για να σε κρατήσουν δεμένο πισθάγκωνα στη γη.
Σε ρωτάω λοιπόν: Βρήκες αυτό που Θέλεις πολύ; Θέλεις πραγματικά να γίνεις κλειδοκράτορας της ζωής σου; Αν ναι , να είσαι σίγουρος πως το «κλειδί» θα εμφανιστεί αλλά αυτός που πρέπει να το πάρει στα χέρια του και να εργαστεί είσαι εσύ. Αν περιμένεις από κάποιον άλλον τότε είσαι ένα απλό κλειδί που ονειρεύεται να γίνει τεχνίτης αλλά κι αυτό το όνειρο μοιάζει περισσότερο με ένα κακόμοιρο κλαψιάρικο παρακαλετό, παρά με ένα γενναίο και δίκαιο όραμα γεμάτο πάθος κι ζέση.
Ένας καλός τρόπος να παρατηρείς ένα πρόβλημα είναι να αναρωτιέσαι πόσο σου μοιάζει, επειδή το πρόβλημα δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας καθρέφτης της προσωπικότητας μας και τελικά το να διορθώσουμε τον εαυτό μας είναι συνώνυμο με τη λύση του προβλήματος. Μη προσπαθείς να σπάσεις τον καθρέφτη, έτσι δε λύνεται το πρόβλημα, γιατί η μήτρα που το γέννησε στέκεται απέναντι ακέραιη κι έτοιμη να εγκυμονήσει άλλο ένα.
Έχεις κάθε δικαίωμα να ζητήσεις να σου φανερωθεί η λύση αλλά όχι ο Λύτης, επειδή ο Λύτης είσαι Εσύ. Έχεις κάθε δικαίωμα να μάθεις τι φταίει αλλά μη ρωτάς ποιος φταίει, γιατί αυτός που φταίει είσαι εσύ. Με λίγα λόγια, και το πρόβλημα κι η λύση είσαι εσύ κι όλα βρίσκονται μέσα σου, άραγε εσύ γιατί κοιτάς έξω;
- Δύσκολες καταστάσεις στη ζωή: Τελικά είναι προβλήματα ή λύσεις; - 10 Νοεμβρίου 2022
- Η καθημερινότητα ως προβολή του «αόρατου κόσμου» - 31 Ιανουαρίου 2022
- Η ψυχολογία της καθημερινότητας: Επιθυμίες και διαπροσωπικές σχέσεις - 13 Νοεμβρίου 2021
