Πρέπει να σπάσεις σε χίλια κομμάτια για να μπει φως
Πόσο αποκαρδιωτικό και απογοητευτικό είναι άραγε να νιώθει κανείς πως έπιασε πάτο, να νιώθει την απόγνωση και τη μιζέρια να διαπερνούν τις φλέβες του, χτίζοντας έναν παράλληλο εαυτό σχεδόν και γκρεμίζοντας έναν παλιό, αυτόν που νόμιζες για δικό σου, ότι είσαι εσύ.
Advertisment
Και εκεί που λες πως δεν πάει άλλο, δεν μπορεί να έχει παρακάτω, εκείνη τη στιγμή εμφανίζεται μια μικρή λάμψη μία αναπάντεχη χαρά για να πάρεις λίγο τα πάνω σου, και όντως τα παίρνεις και είσαι έτοιμος να ξαναφτιάξεις τον διαλυμένο σου εαυτό, είναι αυτό που λέμε η διαύγεια πριν το θάνατο και εκείνη ακριβώς τη στιγμή που ετοιμάζεσαι για απογείωση σχεδόν δεν πατάς στη γη, εκείνη τη στιγμή τρως το τελειωτικό χτύπημα, το πιο δυνατό από όλα. Εκείνη τη στιγμή ακούς συνήθως την εσωτερική σου φωνή που σου λέει σιγανόφωνα:
-Μα καλά νόμιζες ότι τελειώσαμε; Δεν έχεις μάθει τίποτα ακόμα. Επειδή εσύ ξεγελιέσαι, αυτό δεν σημαίνει ότι ξεγελιέμαι κ εγώ. Άφησε με να σου δείξω ποιός πραγματικά είσαι.
-Μα δεν φτάνει τόσα που πέρασα; Που λύγισα, που μετάνιωσα, που ταλαιπωρήθηκα; Δεν φτάνει τόσος πόνος και τόση στενοχώρια; Τι θές πια από μένα. Θές να χάσω τον εαυτό μου;
Advertisment
-Ναι αυτό ακριβώς θέλω.
-Θεέ μου; Τι γίνεται μέσα μου; Τρελαίνομαι σιγά σιγά ή μου φαίνεται;
-Όχι, καλέ μου, δεν τρελαίνεσαι, όσο και αν σου φαίνεται έτσι.
-Μπορείς να μην είσαι τόσο ψύχραιμος; Δεν μπορείς να με καταλάβεις, κανείς δεν μπορεί, και ειδικά εσύ που το μόνο που σε νοιάζει είναι η ηρεμία σου, με τις αμπελοφιλοσοφίες σου φτάσαμε ως εδώ, και εσύ εδώ μαζί μου δεν είσαι ή θα την κάνεις με ελαφρά;
-Μα εγώ είμαι εσύ.
-Όχι, εγώ είμαι εγώ, εσύ είσαι απλά μια φωνή, ας πούμε συνείδηση
-Δεν είμαι συνείδηση, είμαι εσύ
-Σε παρακαλώ, εγώ ξέρω πολύ καλά ποιος είμαι και όποτε θέλω σταματάω να σε ακούω, το έχω ξανακάνει άλλωστε.
-Τέλειωσε η περίοδος χάριτος αγαπητέ μου, πλέον θα με ακούς γιατί έσπασες, το φως σου, επιτέλους σε διαπερνάει και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να ανατρέψεις την ανοδική πορεία που ξεκινάει για σένα. Θα έπρεπε να χαίρεσαι. Μόλις πέρασες στην επόμενη φάση.
-Μα εγώ είμαι άνθρωπος που απεχθάνεται τις αλλαγές, εσύ θα έπρεπε να το ξέρεις πολύ καλά αυτό.
-χμμμ..έχουμε πολλά να πούμε νομίζω. Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Εγώ ξέρω πολύ καλά ποιος είμαστε. Εσύ έχεις αυταπάτες.
-Τι εννοείς είμαστε; Θεέ μου, έχω διπολική προσωπικότητα, θα με κλείσουν στο Σινούρι.
-Σταμάτα τις τρέλες, κανένα Σινούρι, δεν υπάρχουν τρελοί, δεν το ξέρεις; Μόνο τυφλοί υπάρχουν. Και είπα είμαστε γιατί έτσι είναι.
-Δαιμόνια; Μου μιλάνε τα δαιμόνια μου;
-Όχι, αλλά έχεις άλλη μία μαντεψιά
-Το βρήκα.
-Για να ακούσω
-Είσαι παραίσθηση, ε μα βέβαια με τόσα που έχω πάθει και παραισθήσεις θα έχω και από όλα, αφού έχω επιβιώσει πάλι καλά να λέμε
-Όχι, πάλι δεν το βρήκες. Είμαι η ψυχή σου άνθρωπε, είμαι εσύ, είμαι το φως σου, είμαι το ένστικτο σου, η έκτη σου διαίσθηση, είμαι ο καθοδηγητής, ο δάσκαλος και ο μαθητής είμαι όλο σου το πραγματικό είναι. Σταμάτα επιτέλους να κλείνεις τα αυτιά σου σε εμένα, δεν έχεις μόνο μυαλό, έχεις και μια ψυχή, κουράστηκα κ εγώ να με καταπιέζεις και να με καταχωνιάζεις στα άδυτα του ασυνείδητου, έχει κρύο εκεί και τέλος πάντων δεν είναι εκεί η θέση μου. Άντλησα λοιπόν κουράγιο από μας γιατί έχουμε περισσευούμενο να ξέρεις. Στυλώνω και εγώ τα πόδια μου λοιπόν και δεν σταματάω πια, θα σου δείξω τι να ακολουθείς για να βρεις τη γαλήνη, την ηρεμία και τη γνώση,
Ξεκινώντας από το να σου δείξω πρώτα από όλα ΕΜΑΣ. Άκου προσεχτικά τη ψυχή σου και δεν θα χάσεις. Άλλωστε είναι ο μόνος αληθινός σου καθρέφτης.
Άντα
