Πώς κατάντησαν έτσι οι άνθρωποι;

Πώς κατάντησαν έτσι οι άνθρωποι; Τους προσφέρεις το χαμόγελό σου, τους προσφέρεις την καλή σου διάθεση, τους ωραίους σου τρόπους κι αυτοί σου αποδίδουν

Πώς κατάντησαν έτσι οι άνθρωποι; Τους προσφέρεις το χαμόγελό σου, τους προσφέρεις την καλή σου διάθεση, τους ωραίους σου τρόπους κι αυτοί σου αποδίδουν με μια προδοσία. Να σου τη βγουν όπου κι όπως μπορούν πάντα στα κρυφά, να κάνουν την δουλειά τους πριν από εσένα κι ας έχεις εσύ περιμένει με υπομονή. Κι όταν τα βλέμματα συναντηθούν καμμία μετάνοια, καμμία συγγνώμη… Πώς γινήκαμε έτσι ή μήπως ήμασταν πάντα κι εγώ δεν ήθελα να το αποδεχθώ;

Μα θα μου πεις η ευγένεια, το ήθος και το χαμόγελο είναι στάση ζωής και αφορούν εσένα, εσύ επιλέγεις τον τρόπο με τον οποίον θα φέρεσαι. Όχι δεν θέλω να σταματήσω να νιώθω την ομορφιά όταν χαμογελώ, θέλω να τη μοιραστώ και αυτό να είναι μοίρασμα που θα εισπράξω και το ίδιο να νιώσω για τον σεβασμό, για την αλήθεια, για την ελευθερία και την δικαιοσύνη, για τις αξίες!

Advertisment

Μα τι λέξεις μιλώ, ποια παρανοϊκή ιδέα καρφώθηκε μες στο μυαλό μου πως ο άνθρωπος έχει ψυχή, ήθος, αξίες; Αυτα τα είχε αλλά κάποτε… Τώρα με το μόνο που αισθάνεται πληρότητα είναι το πλαστικό χρήμα στο πορτοφόλι του, οι ακριβές μάρκες στο σώμα του και η πιο φτηνή ψυχή για να μην τον βαραίνει καμία ερινύα, καμμία ενοχή για την κατάντια της κοινωνίας και την κατάρρευση των αξιών!

Κουράστηκα άνθρωπε να σου μιλώ για το φως κι εσύ να συνεχίζεις να βολεύεσαι στην ευκολία του σκότους. Προχώρα έτσι, το φως δεν θα γίνει ποτέ δικό σου, θα σέρνεσαι αναζητώντας τα γιατί στις λιγότερες καταθέσεις σου, στις φθηνότερες διακοπές σου, στο γκλαμουράτο αυτοκίνητο που δεν κατάφερες ακόμη να κάνεις δικό σου. Συνέχισε επιβάλλοντας μα όχι εμπνέοντας τα θέλω σου, συνέχισε παραδομένος στα πρέπει σου και σύρσου στις υλικές απολαύσεις μακριά από κάθε φωτεινή σου ακτίδα. Συνέχισε να προδίδεις τον Θεό σου την ψυχή σου, την αλήθεια σου και κυλήσου στο εφήμερο σκοτάδι που εναλλάσσεται με την προσωρινή και ψεύτικη λάμψη της κουτσομπολίστικης νεόπλουτης κοινωνίας που ξεφυλλίζεις στα lifestyle περιοδικά.

Ή μήπως έχεις σταματήσει ακόμη κι αυτά να διαβάζεις γιατί η λέξη βιβλίο έχει από καιρό σκονιστεί στη βιβλιοθήκη σου που την έχεις μόστρα στο σαλόνι σου για να θεωρηθείς διανοούμενος! Τελικά το μόνο που σε συνδέει με την μητρική σου γλώσσα είναι το προφορικό εγώ θέλω, μου φταίνε όλοι και όλα, όχι δεν φταίω εγώ ο άλλος φταίει, πού θα πάμε για καφέ. Α! Και κάτι ακόμη! Το μόνο που σε συνδέει εσένα Έλληνα με το ήθος σου και τις αξίες σου είναι η ματαιοδοξία της βαριάς αρχαίας ελληνικής καταγωγής σου αλλά κι αυτό ανήκει στο πολύ μακρινό παρελθόν σου! Ξύπνα επιτέλους νεοέλληνα και δημιούργησε τον δικό σου πολιτισμό!

Advertisment

Τι επίλογο να έχει η απαξίωση, πώς να κλείσεις με ένα θετικό μήνυμα την ισοπέδωση των αξιών, την ψυχική πτώχευση; Επιλέγω να σταματήσω εδώ και να αφήσω τον χρόνο να αποδείξει για άλλη μια φορά την αλήθεια! Εγώ θα συνεχίσω να εκφράζομαι με φως στους συνανθρώπους μου, να μιλώ για φως στα κείμενά μου και όπου βγει! Κανένας και τίποτα δεν με σταματά! Έχω όμως το δικαίωμα να αγανακτώ πότε πότε και να γίνομαι σκληρή γιατί και η σκληρότητα αν έχει ποιότητα και σεβασμό κάποια χορδή μπορεί να χτυπήσει που ίσως οδηγήσει σε μελωδία που θα ενεργοποιήσει τις ψυχές των ανθρώπων να οδηγηθούν στο Φως!