Ζω σ’έναν κόσμο
Νυχτώνει. Χωρίς φεγγάρι και χωρίς αστέρια ακόμα ο ουρανός. Είναι Αύγουστος. Λίγο πριν το τέλος του. Παίρνω τον εαυτό μου και πάμε να περπατήσουμε στην ακροθαλασσιά. Έχει έναν τρόπο μαγικό η θάλασσα να γιατρεύει και την πιο βαθιά πληγή μου. Και από τότε που το κατάλαβα τίποτα δεν φοβάμαι. Και δεν φοβάμαι να πω πως…
Advertisment
Διαβάστε επίσης από τη Νάντια Πάλμου
Ζω σ’έναν κόσμο παράξενο. Κάποτε με ήθελε ευτυχισμένη και τώρα που είμαι δεν αντέχει την ευτυχία μου. Ήθελε να είμαι ο εαυτός μου και τώρα που του λέω αλήθειες μου κλείνει την πόρτα. Τον καίει, λέει, όπως ο ήλιος του μεσημεριού. Μου ζητούσε να βγάλω το μαύρο και τώρα που του ζωγραφίζω μια ζωή ουράνιο τόξο παρακαλάει να βρέξει. Γελάω και αυτός κλαίει. Κλαίω και αυτός γελάει. Με κρίνει με γνώμονα το πρέπει το δικό του χωρίς να ξέρει. Δεν τον ενδιέφερε ποτέ και να μάθει. Μα ούτε και γω θέλω να του δείξω πια.
Ζω σ’έναν κόσμο που κατακρίνει οποιαδήποτε μορφή φανατισμού και όμως ο ίδιος θεωρεί την δική του άποψη ως ανώτερη όλων. Που είναι απόλυτος. Που το παίζει ασυμβίβαστος και με την πρώτη ευκαιρία πουλάει την ψυχή του για να μην διακυνδινεύσει. Που είναι άνετος στα έξω του μα στα μέσα του δειλός. Που πληρώνει ακριβά τα σκουπίδια που του πουλάνε και πετάει τα λουλούδια που του προσφέρουν.
Ζω σε έναν κόσμο που μου ζητά να χαμηλώσω την ένταση της φωνής μου. Γιατί ακούγομαι. Και του ζαλίζω το κεφάλι με την φλυαρία μου. Αυτός ο κόσμος μ’έκανε πολλές φορές ως τώρα να κλείσω το στόμα μου στιγμές που ήθελα να ουρλιάξω. Δεν ήταν πρέπον. Και έτσι, καταδίκασα τον εαυτό μου και πείστηκα πως είναι ελάττωμα όχι μόνο το να μιλάς αλλά ακόμα και το να αντιλαμβάνεσαι το τι συμβαίνει γύρω σου. Και σώπασα εγώ. Μα όχι και η θάλασσα μέσα μου…
Αυτόν τον κόσμο κάποτε ζητούσα να αλλάξω. Μα δεν μπορώ. Ή μάλλον δεν θέλω. Γιατί κατάλαβα πως δεν μπορείς να αλλάξεις κάτι με το ζόρι. Γι’αυτό θα φτιάξω έναν κόσμο μοναδικό μου. Και θα βαδίζουμε παράλληλα με τον δικό τους. Και θα ζήσουνε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
- “Ήμουν μια αστείρευτη πηγή αγάπης”, να μπορέσεις στο τέλος να πεις - 20 Μαρτίου 2019
- Ρωτάς γιατί σε πατάνε. Γιατί τους αφήνεις… - 5 Ιουλίου 2018
- Φτιάξε τη δική σου πραγματικότητα… Να είσαι κυνηγός ονείρων! - 19 Απριλίου 2018
