Ο καημός του φιλιού
Γράφει η Αθηνά Τερζή
Advertisment
Φίλα με…Πόσο ήθελε να το ακούσει! Επιτακτικά, σχεδόν, βασανιστικά να της το ‘λεγε κάποιος… Να μπει στο μαγαζί και να το φωνάξει στον άντρα που ξημερώθηκε στο μαγαζί μαζί της. Πες το μου, ζήτησέ το μου! Σε εκείνον με το μόνιμο τσιγάρο στο στόμα και τα κιτρινισμένα δάχτυλα. Σε εκείνον που της έριχνε κλεφτές ματιές μέσα από τα μεγάλα τσίνορα. Κι ας γυάλιζαν τα μάτια του μέσα στο σκοτάδι. Την άφησε να περιμένει. Την άφησε να φύγει, ο αφιλότιμος. Ο άκαρδος άντρας. Άφησε τη δική της καρδιά μονάχη της κλεισμένη. Την καρέκλα της αδειανή σε έναν άκαρδο καθημερινό κόσμο, που στέκεται σαν το χιόνι στον γιακά του παλτού της.
Εκείνη τον άνθρωπο τον μετρά στο γέλιο του και τον άντρα στο φιλί. Εκείνη τη ζωή την μετρά με τα δάκρυά της σε μια αγκαλιά. Φίλα με Πόσο ήθελε να το ξεστομίσει. Γενναία, δίχως να πολυσκεφτεί. Να σκάσει σαν πυροτέχνημα στον ουρανό και να γεμίσει με χρώματα τα σκοτάδια της. Να γλυκάνει το ξημέρωμα, να μαλακώσει τις σκέψεις της. Φίλα με όσο αντέχω, όσο βαστά η αναπνοή σου. Σήμερα είμαστε εδώ, για αύριο τι να λέμε.
Διαβάστε: Η ζωή είναι σαν μια κούπα καφέ…
Advertisment
Φίλα με… Πόσο ήθελε να το ψιθύριζε κάποιος στο αυτί της. Εκεί χαμηλά, χαϊδεύοντας με τον ήχο της φωνής την άκρη του. Να μπερδευτούν τα λόγια του. Να βογκήξουν τα φωνήεντα έτσι καθώς θα χάνονται ξέπνοα. Εκείνη είναι καλή… Αλήθεια, από πότε η καλοσύνη θεωρείται αδυναμία; Μαμά να είσαι πάντα καλή της είχε ξεστομίσει ο γιος της νωρίτερα. Πάνε χρόνια που έχασε τον άντρα της κι απόμειναν μονάχοι μάνα και παιδί.
Μη μείνεις μόνη σου της είχαν πει. Μη μείνεις μόνη, όχι για να μη φοβάσαι, μήτε από ανάγκη. Μη μείνεις μόνη, γιατί δεν έχει γούστο αν δεν μοιράζεσαι. Αν δεν απλώνεις τον χώρο σου για να βολεύεται κάποιος άλλος. Αν δεν ξοδεύεις χέρια και πόδια σε αγγίγματα. Αν δεν έχεις να επιστρέφεις ξανά. Μαμά εσύ είσαι καλή, της είχε πει το μεσημέρι ο γιος της στο τραπέζι. Ολόιδιο λιγνό κυπαρίσσι, της μιλούσε κι ήθελε να σταματήσει τον χρόνο, να πάψει να της τον μεγαλώνει κι άλλο, να μην της φύγει και τούτος. Να τον χώσει στον κόρφο της σαν όταν ήταν μωρό, για να τον χαζεύει και να της γελά. Μόνο να της γελά.
Είσαι παλικάρι εσύ μάνα. Ξέρεις γιατί; Επειδή μου φυλάς το όνειρο. Δεκάξι χρονών αγόρι, πού τα ‘βρισκε τέτοια και της τα λέγε και την πονούσε περισσότερο; Εκείνος ο πόνος που σε κόβει στα δύο. Ο αργόσυρτος, ο παραπονιάρης που σε χλομιάζει. Είσαι καλή μωρέ μάνα, έτσι απλά. Σπουδαίο πράγμα και μιλάς όμορφα μάνα. Της μιλούσε, ίδιος ο άντρας της. Εκείνη που είχε φάει τα βιβλία με το κουτάλι και τους γιατρούς, μήπως και τον πνίξει με την αγάπη της. Φοβόταν μήπως τον δέσει κοντά της και δεν καταφέρει να πετάξει. Είχε τη δική του ζωή να ζήσει. Δεν ήταν το δεκανίκι της στο χαμό του πατέρα του.
Διαβάστε ακόμη: Το δέντρο των επιθυμιών
Την έτρωγε όμως η πεθυμιά, γιατί κι ο άντρας της για το στόμα της την είχε αγαπήσει, που έλεγε πολλά κι ωραία κι αλλιώτικα κι έπλεκε γαϊτάνια τα παραμύθια κι έδινε κουράγια και μάζευε ευχές σαν άστρα μικρά. Την είχε αγαπήσει από κείνη την πρώτη φορά που την άκουσε στο αμφιθέατρο να διαβάζει την Παντέρμη του Λόρκα.
“Παντέρμη, πες ποιος ο καημός σου, ποιος ο αγιάτρευτος καημός σου; Παντέρμη, τι ζητάς εδώ μόνη σου δίχως σύντροφο; Ζητάω εκείνο που ζητώ, ζητάω την ίδια εμένανε”.
Αχ η ζωή! Κι η δική της και του γιου της και του κόσμου ολόγυρά τους. Άλλοτε μια πέτρα στο στήθος κι άλλοτε πάλι αποδημητικό πουλί. Να μην χωρά σε κλουβί. Άλλοτε ένα χρέος κι άλλοτε μια βρύση με νερό. Να κυλάει, να δροσίζει, να ξεδιψά. Άλλοτε μια φωλιά κι άλλοτε όλοι της γης οι οδοιπόροι.
Είχε αντοχές ακόμη να σκάψει κι άλλο το χώμα, να φυτέψει καινούριο σπόρο, να τρυγήσει σούρουπα κι αυγές, να φιληθεί. Αχ ο καημός τούτος του φιλιού! Ακόμη την βασάνιζε. Βαθύ είναι το φιλί. Προσωπικό πολύ. Του καθενός το χνάρι στη ζωή των άλλων. Τον άντρα τον μετρούσε στο φιλί. Τη μάνα την μετρούσε στο φιλί. Μια μικρή ανακωχή στη μαυρίλα του κόσμου είναι το φιλί. Δυο που φιλιούνται ρεζιλεύουν, έστω και για μια μικρή απειροελάχιστη στιγμή τον Χάρο, δικαιώνουν όσους από άδικο πόνεσαν, σκάβουν ζητώντας την αυγή.
- Η κόρη του καθενός - 4 Μαΐου 2017
- Σε σένα και σε μένα, όλα τα άλλοθι του κόσμου - 23 Μαρτίου 2017
- Πες μου ότι πιστεύεις σε σένα και σε μένα - 22 Φεβρουαρίου 2017
