Κι όταν οι μάσκες θα πέσουν; Τότε τί;
Διπροσωπία, λυκοφιλίες, ψέματα. Συνήθη χαρακτηριστικά ανθρώπων που φορούν τα προσωπεία τους και βρίσκονται δίπλα μας. Είναι πρόσωπα συγγενικά, φιλικά, συναδελφικά. Είναι πρόσωπα που εμφανίζονται «τέλεια», δίχως αδυναμίες, δίχως προβλήματα, δίχως ανάγκη από ανθρώπινη αγκαλιά και θαλπωρή.
Advertisment
Αν μπορούσαμε όμως να παρακολουθήσoυμε μια απλή μέρα αυτών των ατόμων θα βλέπαμε μια ευτυχισμένη ζωή; Μια ζωή γεμάτη στιγμές με άτομα που τους αγαπούν, μια προσωπικότητα που γνωρίζει τα όπλα και τις αδυναμίες της και παλεύει με αυτά προκειμένου να οδηγηθεί στην αυτοπραγμάτωση; Από την προσωπική μου και από τα λόγια του μεγάλου στοχαστή, Ζαν Πολ Σαρτρ, εικάζω πως όχι.
Διαβάστε: Βάζοντας μάσκες, πάνω απ’ τις μάσκες
Ο Σαρτρ, ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του φιλοσοφικού υπαρξισμού, αναφέρει: «Ο άνθρωπος που ξυπνάει το πρωί και βάζει το προσωπείο του καλού οικογενειάρχη, συζύγου, επαγγελματία και φίλου, περνάει ολόκληρη τη μέρα του φορώντας την μάσκα του. Όταν όμως γυρίσει σπίτι το βράδυ και βγάλει την μάσκα του, συνειδητοποιεί με φρίκη ότι πίσω από το προσωπείο του δεν υπάρχει πρόσωπο!».
Advertisment
Ο Σαρτρ, μέσα από αυτό το γνωμικό του, θέλει να μας παροτρύνει να βγάλουμε τις μάσκες μας, να σταματήσουμε να δείχνουμε μια επίπλαστη τελειότητα και να διαμορφώνουμε φιλίες ειλικρινείς, δίχως ψευτιά, δίχως να προσπαθούμε συνεχώς να δείξουμε μια επίπλαστη τελειότητα με σκοπό να γίνουμε αρεστοί και αποδεκτοί από τους άλλους. Αν φοράμε κάθε στιγμή της ημέρας μας το προσωπείο μας και δεν αφήνουμε τον εαυτό μας ελεύθερο, στο τέλος θα χάσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό!
Θα περιτριγυριζόμαστε και εμείς από άλλους «μασκοφόρους» που θα μας αντιμετωπίζουν και εκείνοι το ίδιο οφελιμιστικά και επιφανειακά όπως εμείς. Κάτι τέτοιο είναι προφανές ότι θα μας εμποδίζει να διαμορφώσουμε ουσιαστικές και ειλικρινείς σχέσεις που θα έχουν γνώμωνα την αγάπη και τον αλληλοσεβασμό. Στο γνωμικό του ο Σαρτρ επισημαίνει έντονα ότι καθώς η νύχτα θα έρθει, ο άνθρωπος θα βγάλει το προσωπείο του και τότε με φρίκη θα έρθει αντιμέτωπος με την αλήθεια. Με το γεγονός ότι έχει χάσει πλέον την προσωπικότητά του ή ακόμα χειρότερα ότι δεν διαμόρφωσε ποτέ κάποια προσωπικότητα.
Μην αφήσεις τη ζωή σου να φύγει, λοιπόν, πέτα τη μάσκα σου, αποδέξου και ανακάλυψε τον εαυτό σου, ό,τι δε σου αρέσει σε εσένα μην το απαρνηθείς απλώς προσπάθησε να το βελτιώσεις. Πλησίασε ουσιαστικά τους συνανανθρώπους σου και μάθε από εκείνους χωρίς να γίνεσαι «έρμαιό» τους αναζητώντας συνεχώς την προσοχή και την αποδοχή τους. Μη χάνεις το παρόν σου προσπαθώντας να επιτεύξεις μια ψεύτικη τελειομανία που στην πραγματικότητα δεν υφίσταται! Να είσαι ο εαυτός σου γιατί όταν θα πέσει η μάσκα σου… τότε είσαι έτοιμος να αντικρίσεις το θέαμα ενός ανύπαρκτου εαυτού;
Ακριβή Αλεξανδράκη – Φοιτήτρια στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών στο ΑΠΘ
- Ζήλια και ανταγωνισμός… χάσιμο χρόνου και σπατάλη ενέργειας - 11 Οκτωβρίου 2019
- Λέω «ναι» στην ευτυχία - 1 Φεβρουαρίου 2019
- Να είσαι «Άνθρωπος» και όχι «ανθρωπάκος» - 14 Απριλίου 2018
