Ό,τι είσαι και δεν είσαι, από τύχη!
Γεμίσανε οι τοίχοι στο κέντρο της Αθήνας συνθήματα και η ζωή μας άνισους συμβιβασμούς. Λογαριασμοί και υποχωρήσεις, κομμένα φτερά και κρίσεις, απομόνωση και μάσκες για να καλύψουμε λίγο τα απύθμενα κενά. Ατονία. Απάθεια. Κάτι χάρτινα κουτιά σε υγρά σοκάκια στα στενά μας, τα σπίτια συνανθρώπων μας και η μόνη τους χαρά, ένα τσιγάρο που θα τους προσφέρεις. Μάλλον θα το κάνεις δηλαδή, γιατί ίσως προσπεράσεις για ακόμα μια φορά βιαστικά και αισθανθείς ξανά αυτό το περίεργο συναίσθημα της λύπησης, του οίκτου να ανεβαίνει στον ουρανίσκο σου σαν κόμπος, όμως μη ξεχνάς φίλε μου. Από τύχη και μόνο είσαι αυτός που είσαι. Από τύχη και μόνο δε μένεις κι εσύ σε μια αυτοσχέδια καλύβα κάπου στην Ομόνοια.
Advertisment
Από τύχη και μόνο ζεις στην Ελλάδα του 2016 και από τύχη και μόνο τα παιδιά σου μπορούν να πηγαίνουν στο σχολείο με τα ολοκαίνουρια παπούτσια που ΕΣΥ με όλη σου την αγάπη τους αγόρασες. Από τύχη και μόνο δεν πολεμάς -τουλάχιστον με όπλα- στα ανοιχτά πύρινα μέτωπα του κόσμου και δε σε ξέβρασε μια μισοπεθαμένη βαρκούλα στα ανοιχτά του Αιγαίου στη νέα σου «πατρίδα». Από τύχη και μόνο σε λένε Γιώργο, Αρίστο, Αντρέα, Μαρία και η τύχη σου να σε πληροφορήσω δεν είναι καθόλου προδιαγεγραμμένη. Εσύ τη δημιουργείς μαζί και τη ζωή σου, γι’ αυτό πρόσεχε και σεβάσου.
Διαβάστε επίσης από τη Μάρη Γαργαλιάνου
Advertisment
Από τύχη και μόνο έχεις όλες σου τις αισθήσεις σε πλήρη υγεία και λυπάμαι που δεν αισθάνεσαι ευγνώμων καθημερινά για αυτό. Ξέρεις για κάποιους όλες οι αισθήσεις δεν είναι ένα φαινόμενο και τόσο δεδομένο.
Από τύχη μπορείς να περπατάς και να οδηγείς και να παρκάρεις στις ράμπες των ΑΜΕΑ, όντας απερίσκεπτος γιατί όλες οι δουλειές σου τρέχουν έτσι που δε μπορείς να σκεφτείς κάτι άλλο εκείνη τη στιγμή και απλά παρκάρεις και απλά η φίλη μου η Ελένη στο καροτσάκι -που από τύχη βρέθηκε εκεί και καμία ατυχία- αυτή τη στιγμή έχει πρόβλημα. Επιμένεις να μη σέβεσαι… Και το πιο άσχημο της υπόθεσης είναι πως δε σέβεσαι το συνάνθρωπό σου, γιατί αν επιλέγεις να μη σέβεσαι εσένα, είναι δικό σου θέμα. Μην επηρεάζεις όμως τους άλλους. Δε φταίνε.
Και ο ήλιος σιγά σιγά δύει και μετά από μια τόσο φορτισμένη μέρα επιστρέφεις σπίτι, κάνεις ένα ντουζ ζεστό και ανοίγεις το κανάλι κατάθλιψης των οχτώ. Ροζ σκάνδαλα, αποτρόπαιοι βιασμοί, εγκλήματα τερατώδη, πόλεμοι στυγνοί, πείνα, εξαθλίωση και κυρίες με πλούσια ντεκολτέ δακρύζουν με κολλύρια μπροστά στο δράμα των συμπολιτών μας που τα βιώνουν όλα αυτά και κύριοι θρησκευόμενοι με ράσα, γενειάδες και σταυρούς χρυσοποίκιλτους κηρύττουν την «αγάπη». Με πάσα βεβαιότητα τώρα πια, με ένα στόμα μια φωνή μπορούμε να το πούμε. Είναι τρελός αυτός ο κόσμος κι εσύ από τύχη και μόνο είσαι ασφαλής στο διαμέρισμά σου και διαβάζεις το κείμενο αυτό. Ειλικρινά θα έπρεπε να αισθάνεσαι ευγνωμοσύνη γι’ αυτό. Το ξέρεις;
Μάλλον αρτιμελής και κατά πάσα πιθανότητα καθόλα υγιής πορεύεσαι με τους ανθρώπους σου σε μια ζωή γεμάτη στόχους, ανησυχίες και άγχη και όνειρα πολλά. Να εκτιμάς και τους ανθρώπους σου και το γεγονός ότι μπορείς να κάνεις όνειρα. Ακόμα περισσότερο να εκτιμάς το γεγονός πως πολλά από αυτά είναι στο χέρι σου και να τα πετύχεις. Ξέρεις αυτό, δεν είναι προνόμιο των πολλών. Κάποιοι άλλοι δε μπορούν εκ των πραγμάτων να υλοποιήσουν τις επιθυμίες τους, αδυνατούν και μόνο η στέρηση που διαπερνάει το κορμί τους ηλεκτρικά σχεδόν τους παραλύει, ωστόσο συνεχίζουν να ονειρεύονται. Και σε παγκάκια και σε κούτες και σε νέες πατρίδες και με πέντε ευρώ στην τσέπη, ή και τίποτα. Να παίρνεις παράδειγμα φίλε μου, ακούς; Να παίρνεις παράδειγμα και να σέβεσαι.
- Όταν εκτιμάς αυτό που έχεις, εκτιμάς αυτό που έχω χάσει εγώ - 8 Ιανουαρίου 2021
- Τουλάχιστον έχεις την υγειά σου! - 13 Νοεμβρίου 2020
- Καμιά φορά η σιωπή είναι η πιο δυνατή ερώτηση - 27 Αυγούστου 2020
