Πώς με βοηθά η ψυχοθεραπεία;
Συχνά κάποιος φτάνει στο γραφείο του ψυχοθεραπευτή, με την ιδέα ότι επισκέπτεται έναν ειδικό-γιατρό, που κατέχει τη «λύση» για το πρόβλημά του. Είμαστε μαθημένοι στη νοοτροπία του δυτικού κόσμου, όπου ο ειδήμων θα μας δώσει το κατάλληλο «χάπι» και θα γίνουμε καλά.
Advertisment
Έτσι, συχνά θα απογοητευτεί όταν αντιληφθεί, ότι η διαδικασία της ψυχοθεραπείας δεν παρέχει έτοιμες λύσεις, έτοιμες απαντήσεις, λύσεις και απαντήσεις που έρχονται από έξω, από κάποια συσσωρευμένη σε τόμους επιστημονική γνώση, που αν τη λάβουμε αυτομάτως το πρόβλημά μας κάνει φτερά. Αντίθετα, η διαδικασία της ψυχοθεραπείας θέλει να μας κάνει να στραφούμε προς τα μέσα, να δούμε τον εαυτό μας και να γίνουμε οι ίδιοι οι κοινωνοί φροντιστές του. Να αναλάβουμε οι ίδιοι την ευθύνη για εμάς τους ίδιους.
Αυτή μπορεί να είναι μια ανατρεπτική ιδέα, στον κόσμο που έχουμε μεγαλώσει, όπου σταδιακά μαθαίνουμε να χάνουμε την επαφή με τον εαυτό μας και να τον προσαρμόζουμε στις κοινωνικές απαιτήσεις, στους γονείς, στους δασκάλους, στους καθηγητές, στα πρότυπα της τηλεόρασης, στην επιστήμη κτλ.
Advertisment
Διαβάστε επίσης από τη Δανάη Χορομίδου
Από μικροί ξεμαθαίνουμε να νιώθουμε «ολόκληροι», να βιώνουμε τον εαυτό μας ως ολότητα. Η πράξη ενός παιδιού, είναι αυθόρμητη, γιατί είναι αυτομάτως συντονισμένη έκφραση, του συναισθήματος και της σκέψης του. Ως ενήλικες όμως, οι πράξεις μας συχνά είναι σε ασυμφωνία με το τι σκεφτόμαστε και το τι νιώθουμε. Είναι αυτό που λέμε: «άλλο σκέφτομαι, άλλο νιώθω, άλλο λέω και άλλο τελικά κάνω». Έτσι, γινόμαστε «διασπασμένοι». Χάνουμε την επαφή με το «σπίτι» μας.
Το «σπίτι» μας…πολλές ονομασίες μπορούν να δοθούν αντί για τη λέξη «σπίτι»: τη ψυχή μας, την εσωτερική φωνή μας, την καρδιά μας, τον παρατηρητή μας, τον αυθεντικό εαυτό μας, ή ακόμα και τον θεϊκό εαυτό μας. Όπως και να το πούμε, η ουσία είναι πάντα η ίδια: ότι ως ενήλικες έχουμε αποκοπεί, από το ποιοι είμαστε. Το έχουμε ξεχάσει. Και κυρίως, έχουμε αποκοπεί από την ικανότητά μας να ερχόμαστε σε επαφή με τον- ας το πούμε εδώ- εσωτερικό μας κόσμο: από την ικανότητά μας να τον ακούμε, να τον βλέπουμε, να τον αφουγκραζόμαστε. Τον νιώθουμε μεν, αλλά τον παρακάμπτουμε.
Μας παρακάμπτουμε σε αυτά που νιώθουμε, «θα περάσει» λέμε και τα βάζουμε στην άκρη, συχνά υιοθετώντας συμπεριφορές όπως εθισμούς, ποικίλες δραστηριότητες, φλυαρίες. Για να ξεσπάσουμε, για να απαλύνουμε, για να παρηγορηθούμε.. «Αυτά που νιώθουμε» είναι ένας ακατανόητος κόσμος, που κανείς ποτέ δεν μας έμαθε να τον κοιτάμε και να τον φροντίζουμε, είναι ένας αόρατος κόσμος που κάνουμε πως δεν υπάρχει, ή δεν θα έπρεπε να υπάρχει, ή είναι λάθος που υπάρχει. Έτσι γινόμαστε ένα είδους «alien», αποξενωμένοι από τον ίδιο μας τον εαυτό αρχικά. Είναι ενδιαφέρουσα η αγγλική λέξη «alienated», που περιγράφει ακριβώς αυτήν την κατάσταση της απομάκρυνσης, της απόσυρσης, της αποξένωσης..
Η ψυχοθεραπεία, είναι μια διαδικασία που θέλει να μας «ξυπνήσει», να μας βάλει να μας κοιτάξουμε, να μας δούμε. Και να μας ξε-φοβίσει από τον τρόμο μας να μας κοιτάμε, να μας μάθει ότι αυτή η ικανότητα είναι στην πραγματικότητα μια ευλογία, ένα εφόδιο, μια δυνατότητα, ένα γερό όπλο, που αν την ξαναθυμηθούμε, αν ξαναθυμηθούμε πώς να τη χρησιμοποιούμε, θα μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τη ζωή πιο αβίαστα, απελευθερωμένα και νιώθοντας εντέλει περισσότερο αρμονικά, περισσότερο «ολόκληροι».
Με απλά λόγια, μαθαίνουμε να μας γνωρίζουμε, να μας κατανοούμε, να γινόμαστε ενήμεροι-συνειδητοί με τον εαυτό μας αρχικά: τις συμπεριφορές μας, τις πεποιθήσεις μας, τα κίνητρα, τις επιλογές, τις επιθυμίες και τις δράσεις μας. Μαθαίνουμε λοιπόν περισσότερα για το ποιοι είμαστε, και μαθαίνουμε να δρούμε στην καθημερινή ζωή πιο συντονισμένοι, πιο γεμάτοι, πιο κοντά σε αυτό που είμαστε.
Τότε ναι, πολλά προβλήματα μπορούν ως δια μαγείας να λυθούν, γιατί εμείς οι ίδιοι αλλάξαμε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε, γιατί εμείς οι ίδιοι δεν ζούμε πια σε σύγκρουση με τον εαυτό μας αλλά συμβαδίζουμε με τον εαυτό μας. Όσο λιγότερη η σύγκρουση, τόσο λιγότερες οι ασθένειες, τόσο περισσότερη η υγεία. Όσο περισσότερο νιώθουμε «ακέραιοι», «ενσωματωμένοι», τόσο περισσότερο απελευθερώνεται η δημιουργικότητά μας και άρα η ικανότητά μας να ανταποκρινόμαστε με επιτυχία στις διάφορες καταστάσεις της ζωής.
Στην ψυχοθεραπεία λοιπόν, μαθαίνουμε να επιστρέφουμε «σπίτι», να συντονιζόμαστε με το «σπίτι» μας. Το «σπίτι» του καθενός, είναι τόσο ιδιαίτερο, τόσο μοναδικό, τόσο προσωπικό, ένα ολόκληρο σύμπαν! Κανείς δεν το ξέρει καλύτερα από εσένα, κανείς δεν μπορεί να σε συμβουλεύσει γι αυτό καλύτερα από εσένα τον ίδιο… Εσύ, έχεις τον πρώτο λόγο γι αυτό, είναι το δικό σου σπίτι! Απλά χρειάζεται να ξαναχτίσεις τη γέφυρα επικοινωνίας, να ξανανιώσεις εκεί!
Κάποιες πρακτικές πληροφορίες…
Ψυχοθεραπευτής, είναι ο ειδικευμένος σε μια τουλάχιστον μέθοδο ψυχοθεραπείας ψυχολόγος ή ψυχίατρος. Η ειδίκευση σε μια μέθοδο ψυχοθεραπείας διαρκεί συνήθως 4-5 χρόνια. Υπάρχουν ποικίλες μέθοδοι ψυχοθεραπείας όπως η ψυχανάλυση, η συστημική-οικογενειακή ψυχοθεραπεία, σωματική ψυχοθεραπεία, το ψυχόδραμα, η γνωσιακή ψυχοθεραπεία, η θεραπεία gestalt κ.λ.π..
Ένας ψυχίατρος ή ένας ψυχολόγος δεν μπορούν να θεωρηθούν ψυχοθεραπευτές, αν δεν έχουν λάβει την ανάλογη εκπαίδευση. Συχνά ένας ψυχοθεραπευτής, συνδυάζει τη βασική ψυχοθεραπευτική προσέγγιση στην οποία έχει εκπαιδευτεί με μεθόδους και θεωρητικές γνώσεις από διάφορες σχολές ψυχοθεραπείας (στις οποίες μπορεί π.χ., να έχει λάβει σεμιναριακού τύπου εκπαίδευση).
Κάθε πότε γίνεται η ψυχοθεραπεία και πόσο διαρκεί συνολικά;
Οι συναντήσεις με τον ψυχοθεραπευτή-που συχνά καλούνται «συνεδρίες», διαρκούν συνήθως μία ώρα και γίνονται μία φορά την εβδομάδα. Η συνολική διάρκεια της «θεραπείας», μπορεί να διαρκέσει για λίγες εβδομάδες ή και για μεγαλύτερο διάστημα ανάλογα με τις ανάγκες που προκύπτουν. Επίσης, υπάρχει η επιλογή της ομαδικής ψυχοθεραπείας, όπου δουλεύουμε αντίστοιχα στα πλαίσια μιας ομάδας.
Η ψυχοθεραπεία, ως μέσο προαγωγής της ψυχικής υγείας και αυτογνωσίας, διεύρυνσης της συνείδησης και αυτοπραγμάτωσης, μπορεί να διαρκέσει για όσο καιρό το άτομο νιώθει ότι την χρειάζεται και ότι κερδίζει από αυτή τη διαδικασία. Σε αυτήν την περίπτωση ένας μέσος όρος 2 χρόνων, φέρνει ικανοποιητικά αποτελέσματα, ανάλογα βέβαια και με τη συνεργασία και ετοιμότητα του ατόμου στη διαδικασία.
Ποια μέθοδος ψυχοθεραπείας μου ταιριάζει περισσότερο; Σε ποιον ψυχοθεραπευτή να απευθυνθώ;
Υπάρχουν ποικίλες μέθοδοι ψυχοθεραπείας και η αλήθεια είναι ότι κάποιες διαφέρουν κατά πολύ αναμεταξύ τους, στο πώς αντιλαμβάνονται τον άνθρωπο, ως διαδικασίες και στις θεραπευτικές παρεμβάσεις. Μια πρώτη σύντομη έρευνα στο διαδίκτυο στα διάφορα ήδη ψυχοθεραπείας, μπορεί να σας δώσει μια αρχική ιδέα στο ποια μέθοδος θα σας ταίριαζε περισσότερο. Ενημερωθείτε και δέστε «τι σας κάνει κλικ», τι σας ελκύει περισσότερο εκ πρώτης όψεως…
Πιο βασικό όμως είναι να θυμάστε ότι η επιτυχία της ψυχοθεραπείας βασίζεται κατά το μεγαλύτερο ποσοστό στη δημιουργία καλής «θεραπευτικής σχέσης», δηλαδή στο να αποκτήσετε οικειότητα, εμπιστοσύνη και ασφάλεια με τον άνθρωπο που δουλεύετε μαζί. Διαλέξτε λοιπόν έναν ψυχοθεραπευτή με τον οποίο θα νιώθετε καλά μαζί του, σας εμπνέει εμπιστοσύνη, νιώθετε καλά τη «χημεία» μαζί του!
- Ψυχοθεραπεία: Ένας τόπος ασφαλής να εκφραστείς και να μάθεις… για μια καλύτερη ζωή - 12 Νοεμβρίου 2020
- Κρίσεις: Τα στάδιά τους και πώς να τις διαχειριστούμε - 13 Ιουνίου 2020
- Ο σκίουρος και η Ροδακινιά: Ένα αλληγορικό παραμύθι για τις ανθρώπινες σχέσεις - 6 Νοεμβρίου 2017
