Περιορισμένες σκέψεις
Νιώθω την περιορισμένη σκέψη μου.
Advertisment
Νιώθω τοίχους γύρω από το μυαλό μου και προσπαθώ να θυμηθώ ποτέ τους έχτισα.
Μα δεν τους έχτισα ποτέ…
Δεν είναι δικοί μου…
Advertisment
Άλλοι τους έχουν χτίσει, γύρω μου.
Επέτρεψα σε άλλους να ρηχαίνουν τη σκέψη μου γεμίζοντάς την με τις άχρηστες φοβικές πληροφορίες τους.
Τώρα παλεύω να γκρεμίσω τους τοίχους αυτούς.
Με γυμνά χέρια σκάβω στα άχρηστα μιας ζωής να βρω κάτι δικό μου.
Και όλο πέφτω πάνω σε τοίχους άλλων και λερώνω τα χέρια μου με βρωμιές.
Και χρειάζεται μόνο ένα καλό ερέθισμα για να γίνουν όλα…
Ερέθισμα, ερεθισμός, αισθήσεις…
Και πάλι βρίσκεσαι ανάμεσα σε οικοδομήματα άλλων. Ούτε που κατάλαβες ποτέ ξαναγύρισες στους τοίχους του μυαλού σου…
Εγκλωβισμένος ξανά και ξανά στις κατευθυνόμενες συνειδήσεις των άλλων πιστεύοντας πως είναι η μόνη σου επιλογή.
Είναι τόσο καλά δομημένο αυτό το κατασκεύασμα…
Σε παρακάμπτει από τον Εαυτό σου χρησιμοποιώντας οτιδήποτε θεωρείς αναμφισβήτητα δικό σου.
