Συζήτηση με έναν Γνωστό Άγνωστο
– Να σαι! Κοίτα την προβολή του εαυτού σου στον βυθό της ύπαρξής σου και της άγριας θάλασσας. Τι σκέφτεσαι άραγε; Είμαι εδώ για να σε ακούσω. Μίλα μου.
Advertisment
– Ποιος είσαι;
– Είμαι αυτός που μπορεί να σε σώσει. Μην φοβηθείς και μην παραδώσεις το πνεύμα σου. Δες τι υπάρχει στον κενό χώρο που δημιουργήθηκε και όταν είσαι έτοιμος κάνε μία βουτιά… Ναι όλα είναι εκεί, εκεί ο φόβος εκεί και η αγάπη. Που είσαι εσύ σε σχέση με τον φόβο; Που είσαι εσύ σε σχέση με την αγάπη; Άκου τον φόβο σου! Τι σου λέει;
Advertisment
Διαβάστε επίσης από τη Χαρίκλεια Νικολαΐδου
– Αναρίθμητα “μην”, “δεν” και “πρέπει” σφιχτοδένουν την ψυχή μου και αναπνοή δεν παίρνω. Αργοπεθαίνω κλεισμένος σε μία γυάλα με νερό, σαλεύει η επιθυμία μου για ελευθερία καθώς βλέπω το τέλος να πλησιάζει κραυγάζω εσωτερικά την λέξη “παγίδα” και καθώς το τέλος πλησιάζει και η ελπίδα έχει πάρει τον δρόμο προς το τέλος της διαδρομής της, μια δύναμη απρόσμενη ανοίγει τα μάτια μου διάπλατα και φυτρώνει στα χείλη μου την λέξη ΑΡΚΕΤΑ.
– Σήκωσε το κεφάλι σου… Τι βλέπεις;
– Φως απλώνεται στο βυθό της φυλακής μου και σενάριο ξεκινά. Βλέπω την ταινία της ζωής μου και την ύστατη στιγμή του τέλους μου δύο σενάρια γραμμένα από εμένα επιλεγμένα.
– Ποια είναι αυτά;
– Το ένα δείχνει την υποτέλειά μου και το άλλο την ελευθερία μου να ξεπροβάλλει.
-Ήρθε η μεγάλη στιγμή, το έργο φτάνει στο τέλος του… τι θα διαλέξεις;
– Φοβάμαι!
– Πάρε μια βαθιά αναπνοή και στην εκπνοή της εστίασε στο φως που ξεπροβάλλει, οδηγός στην ελπίδα που σε περιμένει, καθώς θα ετοιμάζεσαι να σπάσεις τα δεσμά σου.
– Η ελπίδα ζωντανεύει και κινεί την ψυχή μου στην κουκίδα φωτός που γίνεται οδηγός. Μια πηγαία δύναμη γιγαντώνει και πάλλεται προς την ανεξαρτησία της, καθώς μια δυνατή κραυγή σπάει τα δεσμά μου και αναδύομαι στο φως, παλεύοντας στα άγρια νερά του νου βλέπω σιγά σιγά να γαληνεύουν, καθώς απαγκιστρώνομαι από τον πάτο και βγαίνω στον αφρό. Ακολουθώ την κουκίδα φωτός έξω από την θάλασσα στο μονοπάτι που ανοίγεται μπροστά μου την βλέπω να μεγαλώνει να γιγαντώνει καθώς με οδηγεί στην ελευθερία.
– Ναι…
– Βλέπω τον ήλιο υπέρλαμπρο, διαυγή και λούζομαι στις φωτεινές καθαρές ακτίνες του. Φως περιβάλλει και πάλι την ύπαρξή μου. Στέκομαι για μια στιγμή δίχως να κοιτάξω πίσω μου και προχωρώ εμπρός… περπατώ στην ακροθαλασσιά, ώσπου τα χέρια μου γίνονται φτερά και σαν άλλο περιστέρι πετώ στον ουρανό και ελευθερώνομαι.
– Σαν κινηματογραφική ταινία σταμάτα την ζωή σου εκεί. Κράτα αυτήν την λυτρωτική εικόνα βαθιά χαραγμένη μέσα σου. Φόβος και Αγάπη, αιώνιοι αντίπαλοι ή συνεργάτες και συνδημιουργοί της πραγματικότητας;
Φόβος και Αγάπη… Μήπως το καθένα αυτοαναιρείται με την μη ύπαρξη του άλλου; Μήπως είναι όψεις του ίδιου νομίσματος; Πάρε το φόβο, πάρε και την αγάπη στα χέρια σου. Ένωσέ τα. Δεν είναι καλύτερα έτσι,τώρα που είναι ένα, μα αφού κομμάτι του εαυτού σου είναι και αυτά. Εσύ είσαι ο φόβος εσύ και η αγάπη. Τώρα αποφάσισε σθεναρά ποιο θέλεις να υπερισχύσει στην ζωή σου. Ο φόβος ή η αγάπη; Πάντα θα υπάρχει και το άλλο μισό μέσα του, μέσα σου. Όταν χρειάζεται ο Φόβος, θα καθρεφτίζει στην επιφάνεια της ψυχής σου για να σου θυμίζει την παρουσία του. Στο χέρι σου είναι αν θα ξανανοίξεις την πόρτα που οδηγεί στην υγρή φυλακή σου.
– Ποιός είσαι;
– Είμαι εκείνος που κάθε κύτταρό του αδημονούσε και καρτερούσε να τον ενεργοποιήσεις. Είμαι η υλική και η άυλη μορφή είμαι το φως και το σκοτάδι, είμαι η ανώτερη μορφή σου, η ανώτερη σκέψη σου. Είμαι η καλύτερη εκδοχή σου. Είμαι ο δάσκαλος μέσα σου και χαίρομαι που τον ξύπνησες από τον λήθαργο, περίμενε τόσο πολύ…
- Πιλότοι ονείρων τα παιδιά, μην κάνεις τον αεροπειρατή! - 18 Νοεμβρίου 2017
- Ένα δωμάτιο θλίψη - 11 Ιουνίου 2017
- Μήπως δεν είσαι υποκριτής όταν… - 8 Φεβρουαρίου 2017
