Photo: Author/Depositphotos
Άρθρο της Lisa Tarquini
Advertisment
Η αναμονή στους διαδρόμους της ογκολογικής μονάδας είναι μια από τις πιο στρεσογόνες καταστάσεις. Κάθε φορά που βρίσκομαι εκεί, μπορώ να δω το φόβο και την ανησυχία στα πρόσωπα των ανθρώπων. Αν και νιώθω πιο δυνατή από ποτέ, σωματικά και ψυχικά, υπάρχουν ακόμα στιγμές που θυμάμαι πόσο δύσκολο ήταν για μένα να αναπνεύσω και ακόμα υπάρχουν ψήγματα άγχους και φόβου ότι ο καρκίνος μπορεί να επιστρέψει· ευτυχώς όμως έχω μάθει να τα διαχειρίζομαι έως ένα ποσοστό.
Είμαι αρκετά τυχερή που σήμερα μπορώ να πω ότι είμαι ακόμα εδώ και καλά. Πριν το τελευταίο μου ραντεβού στο ογκολογικό τμήμα, έγραψα ένα γράμμα αποχαιρετισμού στον καρκίνο. Νόμιζα ότι θα μου έλεγαν πως θεραπεύτηκα ή ότι ο καρκίνος υπαναχώρησε. Αν και απογοητεύτηκα όταν άκουσα ότι το πιο πιθανό είναι τα ραντεβού μας να συνεχιστούν για μια ακόμα δεκαετία, θα ήθελα να μοιραστώ αυτό το γράμμα. Και αυτό γιατί αποτελεί αντανάκλαση των μαθημάτων που πήρα από τότε που μού ανακοινώθηκε ότι έχω καρκίνο και της δύναμης που απέκτησα μέσα από αυτόν για να συνεχίσω να ζω.
Νιώθω ιδιαιτέρως τυχερή που μπορώ και είμαι ζωντανή για να μοιραστώ αυτό το γράμμα σήμερα. Ο καρκίνος έχει προσβάλλει πολλούς φίλους και μέλη της οικογένειας μου τα τελευταία χρόνια και ποτέ δεν θα θεωρήσω δεδομένη τη ζωή και την εμπειρία μου. Αφιερώνω αυτό το γράμμα σε όλους εκείνους που έχασαν τη ζωή τους από τον καρκίνο και σε εκείνους που τώρα μάχονται εναντίον του.
Advertisment
Αγαπητέ Καρκίνε,
Μου χάρισες δύο δυνατά πλήγματα. Δεν είχα ξανανιώσει τέτοιο πόνο πριν. Ήταν αφόρητο αυτό που προκάλεσες, αλλά στάθηκα στο ύψος μου και προετοιμάστηκα να κάνω ο,τι χρειαζόταν. Και τώρα βρίσκομαι εδώ, πιο δυνατή από ποτέ. Σήμερα έμαθα ότι ίσως δεν θα σε αποχωριστώ ποτέ εντελώς· ωστόσο, θέλω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για τα πολλά μαθήματα που με δίδαξες κατά τη διάρκεια αυτής της πορείας. Αυτές οι γραμμές ευγνωμοσύνης δεν αποτελούν έπαινο για την ύπαρξη σου στη ζωή μου αλλά περισσότερο μια ευκαιρία για μένα να σου δείξω ότι είμαι πιο δυνατή σήμερα απ’ ότι ήσουν εσύ ποτέ.
1. Με δίδαξες πώς να τρέφω το σώμα μου
Ως εκπαιδευόμενη διατροφολόγος γνώριζα την επιστήμη του φαγητού, αλλά ποτέ δεν κατανόησα πλήρως τη δύναμή του, μέχρι να σε γνωρίσω. Από τότε που ξεκινήσαμε το ταξίδι μαζί, έχω μεγαλύτερη επίγνωση του πώς να θρέφω το σώμα μου. Δεν είμαι τέλεια. Ακόμα απολαμβάνω μικρές αμαρτίες. Ωστόσο, κατάλαβα ότι το φαγητό είναι πραγματικό φάρμακο και ότι είσαι αυτό που τρως. Πιστεύω στην τροφή και σε αυτό που μπορεί να κάνει στον οργανισμό μας. Και πιστεύω ότι οι τροφές που κατανάλωνα κατά τη διάρκεια της θεραπείας και ανάρρωσής μου, μού έδιναν τη δύναμη να κερδίσω τη μάχη εναντίον σου. Είμαι πεπεισμένη ότι αν συνεχίσω τη σωστή διατροφή, αυτή είναι που θα με κρατήσει μακριά από εσένα.
2. Με δίδαξες πώς να διαχειρίζομαι το στρες στη ζωή μου
Συνήθιζα να πιστεύω ότι η σκληρή δουλειά και το στρες ήταν σημάδι επιτυχίας. Πόσο λάθος ήμουν όμως… Υπήρχε τόσο στρες στη ζωή μου όταν αρχικά διαγνώστηκα με εσένα, που δεν θα με σόκαρε αν μάθαινα ότι το στρες αυτό καθ’ αυτό συνεισέφερε πολύ στην αρχή του κοινού μας ταξιδιού. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας μου, άρχισα να μαθαίνω για τον διαλογισμό, τις ασκήσεις με ανάσες και την αυτεπίγνωση. Είναι λίγο αστείο πόσο εύκολα στρεφόμαστε σε αυτές τις ολιστικές πρακτικές, όταν προσπαθούμε να κρατηθούμε στη ζωή. Αυτές οι τρεις ολιστικές πρακτικές μου έχουν διδάξει τη δύναμη της χαλάρωσης και του διαλείμματος στην προσπάθεια μείωσης του στρες. Δεν τις εξασκώ όσο θα ήθελα, αλλά βρίσκονται στη λίστα προτεραιότητάς μου όταν τις χρειάζομαι περισσότερο. Νιώθω μεγαλύτερη ασφάλεια, γνωρίζοντας ότι είναι διαθέσιμες όταν τις έχω ανάγκη.
3. Με δίδαξες να σέβομαι τα επίπεδα ενέργειας του οργανισμού μου
Κάποιες μέρες ρουφούσες όλη μου την ενέργεια. Ένιωθα χωρίς ζωή, αδύναμη όσο ποτέ άλλοτε. Ως μια υγιής, αθλητική γυναίκα, αυτή ήταν μια σπαραξικάρδια εικόνα για μένα. Ωστόσο, μου έδωσε και την αποφασιστικότητα να γυμναστώ ακόμα περισσότερο. Στις καλές μέρες, λάτρευα να περπατάω ή να κάνω ποδήλατο στον καθαρό αέρα. Ένιωθα ζωντανή με αυτό τον τρόπο και εκτιμούσα την ευκαιρία που είχα να μπορώ να βρίσκομαι έξω, κάτω από τον μπλε ουρανό, ανάμεσα στα πουλιά που κελαηδούν, στο φρέσκο αέρα. Είναι εκπληκτικό πόσο περισσότερο εκτιμάς τα απλά πράγματα, όταν συνειδητοποιείς ότι μπορεί να τα χάσεις. Σε ευχαριστώ που μου έδειξες ένα νέο είδος εκτίμησης και ευγνωμοσύνης για τον εξωτερικό κόσμο και τις δυνατότητες του. Ποτέ ξανά δεν θα το θεωρήσω δεδομένο.
4. Με δίδαξες την αξία του χρόνου
Ποτέ δεν κατανόησα πλήρως τη σημασία του χρόνου, μέχρι που εμφανίστηκες εσύ. Και δεν εννοώ απλά τον ελεύθερο χρόνο, αλλά τον ποιοτικό. Ο ποιοτικός χρόνος που περνώ με τους ανθρώπους που αγαπώ είναι τόσο ανεκτίμητος. Το να ακούς εκείνους να μιλάνε, να γελάνε και να τσακώνονται για χαζά μικρά πραγματάκια είναι αναντικατάστατο. Ο χρόνος που ξοδεύουμε για να ταξιδέψουμε και να γνωρίσουμε νέες κουλτούρες, φαγητά, ανθρώπους και περιβάλλοντα. Εκείνος που περνάμε όταν συλλογιζόμαστε τα θετικά πράγματα στη ζωή. Ο χρόνος μας ζώντας και υπάρχοντας. Είναι τόσο πολύτιμος και χάρις σε εσένα, καρκίνε, τώρα εκτιμώ πραγματικά αυτό το υπέροχο κομμάτι της ζωής μου.
5. Με δίδαξες την αξία της οικογένειας
Πάντα είχα καλές σχέσεις με την οικογένειά μου, αλλά εσύ μου έδειξες πόσο πιο κοντά θα μπορούσαμε ακόμα να έρθουμε. Όταν οι συνθήκες έγιναν πολύ σκληρές κατά τη διάρκεια της θεραπείας μου, δεν έφυγαν στιγμή από το πλευρό μου. Ο σύζυγός μου, η μητέρα και ο πατέρας μου, αδέλφια, θείες και θείοι, παππούδες, ξαδέλφια. Ειλικρινά δεν θα μπορούσα να ζητήσω μια καλύτερη οικογένεια. Ποτέ δεν αμφέβαλλα γι’ αυτούς· ωστόσο, γνωρίζοντας άλλους ασθενείς με καρκίνο κατά τη διάρκεια της θεραπείας μου με ελάχιστη στήριξη από τις οικογένειές τους, ένιωσα τρομερά τυχερή για τη στήριξη που εγώ έλαβα. Δεν θα βρισκόμουν εδώ σήμερα χωρίς αυτούς και την απέραντη στήριξη και αγάπη τους.
6. Μου έδειξες πόσο πολύτιμοι ήταν οι φίλοι μου
Είμαι πολύ τυχερή που έχω πολλούς φίλους, αλλά η εμπειρία μου μαζί σου υπερτόνισε την αληθινή αξία της φιλίας. Όταν οι άνθρωποί σου θα έκαναν κυριολεκτικά τα πάντα για να σε βοηθήσουν, όταν ένιωθαν άσχημα που δεν μπορούσαν να κάνουν και πολλά, αλλά παρ’ όλα αυτά εμφανίζονταν, πώς μπορείς να τους το ξεπληρώσεις; Κατά τη διάρκεια της θεραπείας μου, ένιωθα σαν να είμαι το πιο τυχερό άτομο στη γη. Σκεφτόμουν: τι έκανα στη ζωή για να αξίζω τόσο υπέροχους ανθρώπους δίπλα μου; Η δύναμη, η αγάπη και ο χρόνος τους δεν θα ξεχαστούν ποτέ.
7. Μου έδειξες πόσο ψυχικά ανθεκτική ήμουν ήδη, αλλά δεν το είχα συνειδητοποιήσει
Σε μια ή δύο περιστάσεις σχεδόν με έκανες να σπάσω. Ήταν σαν βασανιστήριο. Θυμάμαι ότι ήθελα να καταστραφούν τα πάντα. Νόμιζα ότι ποτέ δεν θα κατάφερνα να βγω από αυτή τη θεραπεία. Ήμουν εξουθενωμένη από τα τοξικά χημικά που έρρεαν στις φλέβες μου και την ακτινοβολία που επιτιθόταν στον όγκο μου. Ένιωθα εξουθενωμένη μόνο στη σκέψη του μεγέθους αυτής της θεραπείας. Και απόγνωση να σκέφτομαι συνέχεια τα «τι θα συνέβαινε αν..». Αλλά επανήλθα και απέδειξα ότι ήμουν πιο δυνατή. Η ζωή ήταν τόσο σημαντική για εμένα και δεν υπήρχε περίπτωση να μου την πάρεις. Δεν είχε έρθει η ώρα μου. Είχα τόσα ακόμα που ήθελα να κάνω, να δω και να επιτύχω. Θυμάμαι να σκέφτομαι ότι δεν θα κατάφερνες να πάρεις τίποτα από εμένα. Ευτυχώς, αυτό δούλεψε και είμαι εδώ για να τα γράψω. Σε ευχαριστώ που μού έδειξες πόσο ανθεκτική είμαι, που μου απέδειξες ότι όλα είναι πιθανά αν πιστέψεις σε αυτά.
8. Μου δίδαξες να αγαπώ το σώμα μου
Ως μια γυναίκα στα 30 της, είχα αρχίσει να εκτιμώ και να αγαπώ πραγματικά το σώμα μου, πριν έρθεις εσύ. Και τότε τα πήρες όλα μακριά μου. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί να επιτεθείς σε ένα τόσο υγιές σώμα. Κατά τη θεραπεία μου όμως αναγνώρισα το πόσο τελικά δυνατό ήταν το σώμα μου. Ακόμα και όταν ένιωθα τόσο αδύναμη και εύθραυστη, τα πόδια μου μού επέτρεπαν ακόμα να περπατώ. Με θυμάμαι να σκέφτομαι και να εκπλήσσομαι από το πόσο δυνατά ήταν τα πόδια μου. Κατά τη συμβουλευτική θεραπεία μου μετά, βρήκα ευκαιρία να τα ευχαριστήσω πολλές φορές για το ότι έμειναν δυνατά και μού έδωσαν ελπίδα. Κάθε πρωί κάνω γιόγκα και επαναλαμβάνω την ευγνωμοσύνη μου, ευχαριστώντας τον οργανισμό μου που πάλεψε και παλεύει κάθε λεπτό. Σήμερα αγαπώ το σώμα μου για όλα όσα είναι και όλα όσα πέρασε.
9. Μου δίδαξες την αξία της θετικότητας
Πώς μπορώ να είμαι αρνητική στη ζωή όταν έχω τόσα πολλά; Σήμερα βρίσκομαι εδώ, έχω χρόνο, έναν σύζυγο και οικογένεια που με φροντίζουν. Έχω υπέροχους φίλους. Μπορώ να τρώω καλά και να κινούμαι. Να ταξιδεύω. Μου δίδαξες την αξία της απλότητας και της θετικής σκέψης και γι’ αυτά είμαι για πάντα ευγνώμων. Πιστεύω πως ό,τι δίνεις, παίρνεις. Και ότι η θετική σκέψη θα φέρει θετικά πράγματα στη ζωή. Εσύ μου το δίδαξες· σε ευχαριστώ.
10. Μου δίδαξες την αξία της ανταπόδοσης
Σε όλο αυτό το ταξίδι του πόνου και του φόβου για την ίδια μου την ύπαρξη, θυμάμαι να λέω στο σύζυγό μου «γιατί είμαι τόσο τυχερή;», «γιατί λαμβάνω τόση στήριξη;». Σήμερα, αφού σου πω αντίο, θα προσπαθώ για πάντα να ανταποδώσω. Θα βάλω τα δυνατά μου για να στηρίξω τους άλλους, όσους το χρειάζονται περισσότερο και να ανταποδώσω στους φίλους και την οικογένεια μου την ίδια στήριξη που μου πρόσφεραν. Εύχομαι να μπορέσω να βοηθήσω και άλλους να νιώσουν τόσο τυχερή όσο ένιωσα εγώ στο χρόνο που ήσουν μαζί μου.
Γι’ αυτό, καρκίνε, μετά από πέντε χρόνια σοκ, πόνου, απόγνωσης, επισκέψεων στα νοσοκομεία, χημικών ουσιών, φόβου και ανησυχίας, μπορώ ειλικρινά να σου πω ότι άλλαξες τη ζωή μου. Είμαι ένας καλύτερος άνθρωπος σήμερα εξαιτίας σου και γι’ αυτό θα σου είμαι για πάντα ευγνώμων.
Σήμερα νιώθω πολύ τυχερή. Που είμαι εδώ ακόμα. Πιστεύω ότι αυτό που ήθελες να πεις το έκανες ξεκάθαρα και δυνατά και τώρα είναι ώρα να σε αφήσω να φύγεις και να συνεχίσω το ολόδικό μου ταξίδι. Με όλη μου την καρδιά, εύχομαι να μην ξανασυναντηθούμε ποτέ, αλλά ένα μικρό μου κομμάτι θα σου είναι πάντα ευγνώμων που εμφανίστηκες μπροστά μου.
Με εκτίμηση,
Lisa
