Έχεις επιλογές; Είσαι Ελεύθερος!
Η επιλογή ως διαδικασία είναι ο τρόπος με τον οποίο διδάσκεται ο άνθρωπος την Ελευθερία. Η Ελευθερία αποδεικνύεται και επιδεικνύεται (και μόνον επιδεικνυόμενη κατακτάται και διαφυλάσσεται) αναλαμβάνοντας δεσμεύσεις. – Απόσπασμα από Πνευματικό κείμενο
Advertisment
Διαβάζοντας το παραπάνω απόσπασμα κάτι συνήχησε μέσα μου και έτσι όπως γίνεται πάντα όταν χτυπήσει το κουδούνι η έμπνευση, το πληκτρολόγιο στέναξε. Είχα ανάγκη να το καταλάβω για τον εαυτό μου και ίσως να το εφαρμόσω ως υλικό σε ομάδα μου. Λένε πως αν θέλεις να μάθεις κάτι καλά, καλό είναι να το διδάξεις. Άρχισα λοιπόν την ανάλυση. Και όπως μου αρέσει να λέω, μια καλή θεωρία χρειάζεται και ένα κατανοητό εφαρμόσιμο παράδειγμα… Ιδού λοιπόν:
Θέλησα κατ’ αρχήν να το χωρίσω σε προτάσεις:
1. «Η επιλογή ως διαδικασία είναι ο τρόπος με τον οποίο διδάσκεται ο άνθρωπος την Ελευθερία»
Advertisment
Έτσι, με την πρώτη ανάγνωση τούτη η πρόταση δίνει μεγάλη αισιοδοξία. Φέρνει μεγάλη ελπίδα στην επιφάνεια το να γνωρίζεις ότι υπάρχουν διαδικασίες πέρα από τις προφανείς που είναι εκπαιδευτικές για τους ανθρώπους. Η δια βίου μάθηση είναι αρχή και αξία που χρειάζεται να διατηρηθεί μέχρι το βαθύ γήρας. Όταν σταματάς να μαθαίνεις αρχίζεις να πλησιάζεις τον θάνατο θαρρώ. Καθώς το διαβάζω και το ξαναδιαβάζω λοιπόν, αντιλαμβάνομαι πως μόνον με την διαπίστωση πως υπάρχει η δυνατότητα να επιλέξει κανείς μεταξύ τουλάχιστον δύο πιθανών εκδοχών νοιώθει ελεύθερος.
Ε! βέβαια για φαντάσου τι θλίψη να μην έχεις παρά μόνο μία επιλογή! Καλά να σου αρέσει! Αν δεν σου αρέσει; Τι γίνεται; Ευτυχώς που υπάρχουν πάντα πολλές, άσχετα που δεν τις βλέπουμε. Μόλις διευρύνουμε την πραγματικότητά μας εμφανίζονται. Μια από αυτές είναι πως όταν κάποιος συνειδητοποιεί την ελευθερία της βούλησής του (γιατί αυτό είναι η δυνατότητα επιλογής) και την ασκήσει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, αφ’ ενός συνειδητοποιεί και αφ’ εταίρου εκπαιδεύεται στην Ελευθερία. Μεγάλη ανακούφιση!
2. «Η Ελευθερία αποδεικνύεται και επιδεικνύεται αναλαμβάνοντας δεσμεύσεις»
Προχωρώντας στην επόμενη πρόταση βρέθηκα αντιμέτωπη με πολύ μεγάλο και αντιφατικό εσωτερικό διάλογο. Μπορεί και σε σένα να συμβεί το ίδιο. Να ξέρεις πως όλοι έχουμε έναν εσωτερικό σαμποτέρ που δεν μας αφήνει να καταλάβουμε καμιά φορά τα αυτονόητα γιατί θέλει να μας κρατήσει δέσμιους των πεποιθήσεών μας. Χρειάζεται να τον προσεγγίσουμε αυτόν το σαμποτέρ και να τον πληρώσουμε με το ίδιο νόμισμα. Να τον σαμποτάρουμε! Το όμοιο γιατρεύει το όμοιο!
Σαμποτάρωντάς τον θα καταλήξουμε να συμπεράνουμε πως όταν κάποιος ασκώντας την Ελευθερία του επιλέγει κάτι και ταυτόχρονα αναλαμβάνει και δεσμεύσεις όντας μέσα στο πεδίο της επιλογής του, τότε αποδεικνύει και επιδεικνύει Ελευθερία. Ή αλλιώς η επίδειξη και η απόδειξη της ύπαρξης της Ελευθερίας γίνεται όταν κάποιος αναλαμβάνει δεσμεύσεις. Επιφανειακά θα πει κανείς. Μα τι μας λες; Η δέσμευση είναι Ελευθερία; Ναι είναι αφού η Ελεύθερη βούλησή σου επιλέγει και εσύ δεσμεύεσαι για την επιλογή σου δεν είναι ελευθερία; Αρκεί να έχεις μάθει να ξεχωρίζεις το «πρέπει» από το «θέλω». Καμιά φορά είναι πολύ περίτεχνα κρυμμένα το ένα μέσα στο άλλο.
3. «Η Ελευθερία μόνον επιδεικνυόμενη κατακτάται και διαφυλάσσεται»
Και τώρα ήρθε το δυσκολότερο μέρος. Τι μας λέει εδώ ο συγγραφέας της παραγράφου αυτής; Πως η Ελευθερία αποκτιέται και προφυλάσσεται μόνον όταν κάποιος την κάνει να είναι φανερή. Όταν δηλαδή κάνει γνωστή την ελευθερία που έχει κατακτήσει αυτή εδραιώνεται ακόμη περισσότερο. Χρειάζεται με άλλα λόγια να γίνεται φανερή η ελευθερία που έχει κατακτηθεί, στους άλλους και στον εαυτό, γιατί έτσι ενισχύεται και εδραιώνεται. Ουάου! Μακάρι όλοι να γίνουμε επιδειξίες Ελευθερίας! Μακάρι να την κατακτούμε και να την δείχνουμε σ’ αυτούς που ακολουθούν μήπως και την εδραιώσουμε πιο σίγουρα και σταθερά για την κρίσιμη μάζα της ανθρωπότητας!
Για να γίνουν όλα τούτα πιο κατανοητά και να καταφέρουν να δημιουργήσουν νέες συνάψεις στο μυαλό ήθελα επιβεβλημένα ένα παράδειγμα. Λίγο απ’ τον περίγυρό μου λοιπόν και λίγο από την φαντασία προέκυψε η παρακάτω ιστορία.
Παράδειγμα:
Έχουμε έναν νέο επιστήμονα ο οποίος κάνει ήδη καριέρα στο χώρο των επιχειρήσεων. Δεν του αρέσει αυτός ο τρόπος ζωής. Ταυτόχρονα η καλλιτεχνική του φλέβα εκδηλώνεται ενεργά. Ζει ένα δίλλημα: Να παραμείνει στο χώρο των επιχειρήσεων με τη βεβαιότητα της κάλυψης των αναγκών ή να προσχωρήσει στον αβέβαιο χώρο των καλλιτεχνών! Η πρώτη επιλογή έχει ασφάλεια αλλά και παραχώρηση ελευθερίας, το δεύτερο μοιάζει να έχει ελευθερία αλλά ανασφάλεια και αβεβαιότητα ως προς την επιβίωση τουλάχιστον υλικά. Δεν έχει καμιά περιουσία να ρευστοποιεί στα δύσκολα και άλλωστε είδαμε σε καιρούς κρίσης πως η ρευστοποίηση είναι πολλές φορές αδύνατη τουλάχιστον την ώρα που χρειάζεσαι τη ρευστότητα.
Χρειάζεται να κάνει μια επιλογή. Δεν είναι καθόλου εύκολο αλλά δεν μπορεί να συνεχίσει να ζει σ’ αυτή την ενδιάμεση κατάσταση. Είναι βέβαιος πως μόνον όταν και εφόσον επιλέξει θα ησυχάσει. Η επιλογή όμως είναι δύσκολη. Μετρά, σκέφτεται, διαλογίζεται, παρατηρεί, παίρνει βοήθεια από ειδικούς και στο τέλος αποφασίζει.
Αποφασίζει να αφήσει το σταθερό επάγγελμα. Η διαδικασία της επιλογής τον φέρνει πολύ πιο κοντά στην Ελευθερία. Μόλις το ξεστομίζει νοιώθει την αλλαγή στους φορείς του. Ο νους του ησυχάζει, το συναίσθημα γαληνεύει και το σώμα χαλαρώνει. Ξέρει πως είναι το σωστό. Συντονίζει με συνέπεια τις υποχρεώσεις του και υποστηρίζοντας την επιλογή του αποφασίζει να ζήσει για τους επόμενους 3 μήνες σε ένα ελληνικό νησί, απολαμβάνοντας τη ζωή χωρίς ωράριο, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς υποχρεώσεις καθώς και τον ήλιο και τη θάλασσα που τόσο έχει στερηθεί ζώντας σε χώρα του εξωτερικού. Ήδη ασκεί την επιλογή του οπότε εδραιώνει την ελευθερία του.
Πρόβατο στο μαντρί ή κατσίκι στη βουνοκορφή;
Καθώς ζει στο ελληνικό νησί και επειδή έχουν περάσει ήδη 3 μήνες ελεύθερης ζωής αποφασίζει από καθαρή επιλογή πάλι να βοηθήσει στα Αγγλικά τα δυό κοριτσάκια που μένουν στη γειτονιά του. Τους προσφέρει τις υπηρεσίες του χωρίς ανταμοιβή γιατί και αυτό είναι επιλογή του. Επιδεικνύει και αποδεικνύει την ελευθερία του, προσφέροντας χωρίς ανταπόδοση.
Το μαθαίνει ο υπεύθυνος μιας μικρής επιχείρησης φροντιστηρίου Αγγλικών και του προτείνει να διδάξει στο φροντιστήριό του για λίγες ώρες. Ο φίλος μας μετά από σκέψη αποφασίζει να δεσμευτεί για την επόμενη σεζόν. Με την δέσμευσή του αυτή εδραιώνει ακόμη πιο πολύ την ελευθερία του. Αντιλαμβάνεται πόσο ευτυχής είναι να μπορεί να αποφασίζει αυτό που θέλει, να το επιλέγει μέσα από τις πιθανότητες και να ενεργεί βάση της ελεύθερης βούλησής του. Ταυτόχρονα με όλα τούτα η αποδοτικότητά του στην τέχνη της στιχουργίας εξελίσσεται μιας και όντας σε χαλαρότερους ρυθμούς ευχαριστημένος πλήρως με τις επιλογές του, εμπνεόμενος από την φύση, τη μελέτη και τον στοχασμό του, η παραγωγικότητά του στην στιχουργία κορυφώνεται.
Περαστικός από το νησί ένας διάσημος δημοσιογράφος κάνει για λίγο παρέα με τον πρωταγωνιστή της ιστορίας μας και διαπιστώνει ότι ο ταπεινός δάσκαλος αγγλικών στη μικρή αυτή πόλη, στο μικρό αυτό νησί του Αιγαίου, είναι ένας επιστήμων με 2 σημαντικά πτυχία και με μια άρχουσα πορεία δισκογραφικής καριέρας. Εντυπωσιασμένος για την επιλογή του, του παίρνει συνέντευξη την οποία δημοσιεύει στο μεγάλης κυκλοφορίας διεθνούς κυκλοφορίας μέσο που εργάζεται. Η συνέντευξη έχει μεγάλη αναγνωσιμότητα. Διαβάζεται από χιλιάδες αναγνώστες σε όλο τον κόσμο. Το κυριότερο όμως είναι ότι εμπνέει και ενισχύει τις θέσεις πολλών άλλων ανθρώπων που βρίσκονται στο ίδιο δίλλημα. Η ελευθερία του επιδεικνυόμενη εδραιώνεται ακόμη περισσότερο.
Είναι ιδιαιτέρως σημαντικό να γνωρίζει ο άνθρωπος πως είναι ελεύθερος να επιλέξει γι αυτόν, εκείνο που πραγματικά επιθυμεί. Τούτο (το να μπορεί να επιλέγει) τον φέρνει αντιμέτωπο με σωρεία πεποιθήσεων που χρόνια χτίζει. Θέλει λίγη ακόμη προσοχή για να συμπεράνει κάποιος πως αυτοί που εμπλέκονται με μεγάλης απόστασης επιλογές (σαν τον πρωταγωνιστή της ιστορίας μας) φαντάζουν αρκετά διαφορετικοί από τη μάζα. Από τα πρώιμα χρόνια του μαθαίνει επίσης, να παρατηρεί πως ο διαφορετικός έχει επάνω του τη βούλα του παράξενου, καμιά φορά του επικίνδυνου ίσως και του γραφικού.
Από πολύ νωρίς επίσης αντιλαμβάνεται πως η διαδικασία της επιλογής έχει χαμένους και κερδισμένους. Δυσκολεύεται να κατατάξει τον εαυτό του στη μια ή στην άλλη ομάδα και τούτο γιατί δεν είναι κανείς μόνος του σ’ αυτή τη διαδικασία. Ενέχονται οι πεποιθήσεις του περίγυρου που συχνά εγκλωβίζουν την ελεύθερη βούληση να πράξει εκείνο που πραγματικά θέλει ιδιαίτερα αν είναι διαφορετικό από εκείνο των πολλών. Μπερδεύεται ο νους, εγκλωβίζεται το συναίσθημα και τελικά ακινητοποιείται το σώμα μιας και η διαφορετικότητα λειτουργεί ανασταλτικά για την δημιουργικότητα.
Πώς να φωνάξει πως το νοιώθει βαθιά μες το μεδούλι του πως αυτό στο οποίο τον οδήγησαν (γονείς και σχολείο) δεν είναι αυτό που η ψυχή του θέλει. Τι κ’ αν υπήρξε καλός μαθητής και οι εγκύκλιες γνώσεις τον οδήγησαν και έγκριτα Πανεπιστήμια και σημαντικά κατά άλλα διπλώματα; Εκείνος θέλει να τραγουδήσει το συναίσθημα! Θέλει να οδηγήσει τους ομοίους του να αντιληφθούν πως είναι ανθρώπινο να μέμφεσαι, να ζηλεύεις, να φθονείς κι ας τραγουδούν όλοι την αγάπη και τον έρωτα. Εκείνος θέλει διαφοροποιούμενος να προσεγγίσει κι άλλα συναισθήματα που ενοχοποιημένα λειτουργούν απαγορευτικά. Θέλει να λεφτερώσει τους ανθρώπους από την ενοχή και τον φόβο κάνοντάς τα στοίχους. Τραγουδώντας την Αλήθεια! Ελευθερία δεν είναι κι αυτό;
Και επειδή το παράδειγμα είναι και δεν είναι φανταστικό, ας ευχηθούμε να βρει την Ελευθερία του και ο πρωταγωνιστής της ιστορίας και κάθε ένας που δεσμεύεται να ακούσει την Ελεύθερη βούλησή του και να την αφήσει να εξελιχθεί δεσμευόμενος να την ακολουθήσει. Άλλωστε Ελευθερία είναι να κάνεις λάθος. Ελευθερία είναι να γυρίσεις πίσω και να το πάρεις απ’ την αρχή. Ελευθερία είναι να αντιληφθείς και να επιτρέψεις να εκφραστεί η διαφορετικότητά σου. Ελευθερία είναι να είσαι ο Εαυτός σου.
- Απεμπλοκή: Πώς μπορούν οι γονείς να συμβάλουν σε μια καλύτερη ατμόσφαιρα μέσα στο σπίτι - 23 Οκτωβρίου 2017
- Η σοφία του να συμπεριφέρεσαι κάθε στιγμή όπως της ταιριάζει - 18 Οκτωβρίου 2017
- Η αποδοχή δεν είναι υποταγή - 13 Οκτωβρίου 2017
