Γίνε αιμοδότης, πρόσφερε αγάπη, γέννησε ζωή!
Αιμοδοσία, μια προσφορά στο συνάνθρωπο που δεν σου κοστίζει τίποτα αλλά η αξία της είναι ανεκτίμητη! Άνθρωποι καρκινοπαθείς, με μεσογειακή αναιμία, νεφροπαθείς και πόσοι ακόμη χρειάζονται μετάγγιση αίματος! Δεν είμαι ειδικός στις στατιστικές για τις ελλείψεις αίματος στη χώρα, γνωρίζω πως είναι μεγάλες και δυσυχώς καταλήγουμε να προμηθευόμαστε πανάκριβα από το εξωτερικό. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη για αίμα! Μπορεί να βρεθείς εσύ σε αυτή τη θέση! Πάντα ήθελα να δίνω αίμα μα οι μνήμες μου για πολλά χρόνια με γυρνούσαν σε ένα περίεργο παρελθόν.
Advertisment
Διαβάστε επίσης από τη Ρίνα Σερέτη
Στην γειτονιά που μεγάλωσα ζούσε ο Πλάτωνας. Ένα παιδί ευγενέστατο, κοντό και μελαμψοκίτρινο. Μου είχε κάνει εντύπωση που εγώ ήμουν ροδαλή, πολύ αδύνατη μα φαινόμουν τόσο ζωντανή κι εκείνος τόσο κάπως! Τον περιεργαζόμουν κρυφά όταν τον συναντούσα, δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί αυτό το περίεργο χρώμα ώσπου κάποια στιγμή μου ψιθύρισε συνομωτικά η μαμά μου:
-Σσς ο Πλάτωνας έχει μεσογειακή αναιμία είναι μια ασθένεια στο αίμα που για να ζήσεις χρειάζεται να σου βάζουν κάθε μήνα το αίμα κάποιου άλλου ανθρώπου.
Πόσο εντύπωση μου είχε κάνει αυτή η φράση! “Αίμα άλλου ανθρώπου.” Όμως η μητέρα μου είχε τη δική της θεωρία για την αιμοδοσία και αυτό που χαράχτηκε μέσα μου από εκείνη, ήταν πως όταν δίνεις αίμα εξαντλείσαι και πως οι αδύνατοι σαν κι εμένα δεν πρέπει να δίνουν αίμα. Με αυτά της τα λόγια για πολύ καιρό είχα συνδέσει το αδύνατο με αδυναμία και ανικανότητα! Πάντα μου έλεγε μη τυχόν και δώσεις αίμα εσύ, θα πέσεις κάτω!
Τα χρόνια πέρασαν, ποτέ δεν έμαθα τι απέγινε ο Πλάτωνας μα τα μέσα μου μου μιλούσαν για την αναγκαιότητα της εθελοντικής αιμοδοσίας. Για πολύ καιρό ζούσα με τον κρυφό φόβο της φωνής της πως αν έδινα αίμα θα τελείωναν οι βιταμίνες μου, θα έπεφτε ο αιματοκρίτης μου και το σίδηρό μου. Δυστυχώς γαλουχήθηκα πως οι αδύνατοι είναι αδύναμοι και δεν δίνουν αίμα!
Για πρώτη φορά έδωσα για το χειρουργείο ενός φίλου και εννοείται δεν μου συνέβη τίποτα από όλαυτά! Μου συνέβησαν για άλλο λόγο αργότερα που δεν είναι επί της παρούσης… Πόσος χρόνος χαμένος από τον φόβο μου μη τυχόν και μου συμβεί κάτι κακό! Πόσοι άνθρωποι όπως εγώ αποθαρρύνονται ή απλά δεν ενθαρρύνονται για μια απλή μα τόσο σημαντική διαδικασία για τον συνάνθρωπο! Πόσοι είναι οι άνθρωποι που αν τους ρωτήσεις γιατί δεν δίνουν αίμα κάποιοι δεν θα ξέρουν τι να απαντήσουν και κάποιοι άλλοι θα σου πουν πως φοβούνται. Εννοείται υπάρχει και ένα ποσοστό ανθρώπων που δεν μπορούν και απαγορεύεται να δώσουν αίμα.
Μία ώρα από την καθημερινότητά σου χρειάζεται η όλη διαδικασία μία δύο φορές τον χρόνο. Να συμπληρώσεις κάποια έγγραφα, να σου πάρουν αίμα και να συνεχίσεις τη ζωή σου! Το μόνο που μπορεί να αισθανθείς είναι το τσίμπημα και μια ελαφριά κούραση που με λίγο παραπάνω ύπνο φεύγει. Πόσα χαμόγελα ασθενών θα γεννηθούν όταν αισθανθούν πως υπάρχουν άνθρωποι άγνωστοι που νοιάζονται για εκείνους! Πόση χαρά και πληρότητα θα αισθανθείς εσύ που δίνοντας το αίμα σου βοηθάς ανθρώπινες ζωές!
Όταν σκέφτομαι την αγάπη μου έρχεται στο μυαλό το κόκκινο χρώμα, το χρώμα της καρδιάς και το χρώμα του αίματος. Αγάπη χωρίς προσφορά δεν είναι αγάπη, ζωή χωρίς αγάπη είναι αργός θάνατος, ζωή χωρίς αίμα είναι θάνατος. Πρόσφερε το αίμα σου και προσφέρεις αγάπη και ζωή μαζί. Γίνε αιμοδότης πρόσφερε αγάπη, γέννησε ζωή!
- Άνθισε την ομορφιά σου πέρα από τον χρόνο - 3 Ιανουαρίου 2020
- Για να γνωρίσεις τη ζωή, χρειάζεται να υποστείς πολλούς θανάτους εντός της… - 29 Μαΐου 2019
- Αποχώρησε από τον πόνο! Άσε τον ελεύθερο και προχώρα! - 6 Μαΐου 2019
