«Η Ιατρική είναι μια σπουδή της ασθένειας και της αιτίας που κάνει τον άνθρωπο να πεθαίνει. Η Χειροπρακτική είναι μια σπουδή της υγείας και της αιτίας που κάνει τον άνθρωπο να ζει». – Μπ. Τ. Πάλμερ
Με τον όρο «Χειροπρακτική» αναφερόμαστε σε έναν κλάδο της εναλλακτικής ιατρικής, που ασχολείται με την διάγνωση και τη θεραπεία των παθήσεων του μυοσκελετικού συστήματος και κυρίως των παθήσεων της σπονδυλικής μας στήλης. Οι υποστηρικτές της πιστεύουν ότι αυτές οι διαταραχές μπορούν να επηρεάσουν την γενική υγεία του ατόμου μέσω μηνυμάτων που στέλνονται σε ολόκληρο το σώμα μέσω του νευρικού συστήματος. Η κύρια τεχνική που χρησιμοποιείται στην χειροπρακτική θεραπεία περιλαμβάνει μαλάξεις, αλλά και «ανατάξεις», επαναφορά δηλαδή των σπονδύλων στην σωστή θέση, με αποτέλεσμα να απελευθερώνονται τα νεύρα και να εκτονώνεται η πίεση που τους ασκείται όταν δεν έχουν τη σωστή θέση οι σπόνδυλοι.
Advertisment
Διαβάστε επίσης από την Άννα Τσεσμετζόγλου
Η πεποίθηση ότι η σπονδυλική στήλη συνδέεται στενά με την υγεία και το αίσθημα ευεξίας, όπως και η πρακτική των μαλάξεων ως θεραπεία, μας οδηγεί στην αρχαιότητα. Ο Ιπποκράτης θεωρούσε ότι η γνώση και η κατανόηση της λειτουργίας της σπονδυλικής στήλης είναι απαραίτητη για την θεραπεία πολλών ασθενειών.
Πρώτη χειροπρακτική εφαρμογή
Η Χειροπρακτική ιδρύθηκε το 1895 από τον Ντάνιελ Ντέιβιντ Πάλμερ, στην Αϊόβα των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Πάλμερ, που ήταν μαγνητικός θεραπευτής, και γνώριζε πολύ καλά την ανατομία του ανθρώπινου σώματος, υπέθεσε ότι με μαλάξεις και ανατάξεις τις σπονδυλικής στήλης, θα μπορούσε να θεραπεύσει την ασθένεια. Ο πρώτος ασθενής του Πάλμερ ήταν ο Χάρβεϋ Λίλαρντ, ένας εργαζόμενος στο κτίριο όπου βρισκόταν το γραφείο του. Ο ασθενής ισχυριζόταν ότι μετά από έναν περίεργο ήχο της σπονδυλικής του, δεκαεπτά χρόνια πριν, άρχισε να παρατηρεί μία μείωση στα επίπεδα της ακοής του. Λίγες μόνο ημέρες μετά τις ανατάξεις που εφάρμοσε ο Πάλμερ, ο ασθενής ισχυρίστηκε ότι η ακοή του είχε σχεδόν αποκατασταθεί πλήρως!
Παρά την αρχική επιθυμία του Πάλμερ, να παραμείνει η θεραπεία ένα μυστικό εντός του οίκου του, το 1898 άρχισε να τη διδάσκει σε ένα μικρό αριθμό φοιτητών μίας σχολής που άνοιξε ο ίδιος, ονομάζοντάς την «Σχολή Χειροπρακτικής Πάλμερ». Ο γιος του, ο Μπάρλετ Τζόσουα Πάρκερ, που φοιτούσε επίσης στη σχολή, αφιερώθηκε τόσο στην διάδοση της χειροπρακτηκής και αφού πήρε τα ινία της σχολής από το 1906, κατάφερε να αυξηθούν πολύ οι εγγραφές νέων σπουδαστών.
Αυτοί οι πρώτοι χειροπράκτες, πίστευαν ότι όλες οι ασθένειες προκαλούνται από ασυνέχειες, από διακοπές που παρουσιάζονται στη ροή αυτού που αποκαλούσαν «έμφυτη νοημοσύνη». Η έμφυτη νοημοσύνη ήταν ο όρος που χρησιμοποιούσαν για να περιγράψουν την ζωτική, γεμάτη νεύρο ενέργεια ή αλλιώς τη δύναμη της ζωής.
Επιστημονική έρευνα
Εμπεριστατωμένη έρευνα και δοκιμή των πρακτικών της χειροπρακτικής δεν έλαβε χώρα πριν το 1970. Περί τα μέσα της δεκαετίας του 90’ εμφανίστηκε ένα κύμα αυξανόμενου επιστημονικού ενδιαφέροντος για την χειροπρακτική που βοήθησε σημαντικά στην βελτίωση της ποιότητας των προσφερόμενων υπηρεσιών και συνέβαλε στον προσδιορισμό κλινικών κατευθυντήριων γραμμών κυρίως για τη θεραπεία της οξείας οσφυαλγίας.
Τις τελευταίες δεκαετίες, η χειροπρακτική απέκτησε νομιμοποίηση και μεγαλύτερη αποδοχή από μεγάλη μερίδα ιατρών. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στατιστικά στοιχεία ασθενείς που υποβλήθηκαν σε χειροπρακτική θεραπεία, επέστρεψαν στις φυσιολογικές τους δραστηριότητες στον μισό χρόνο σε σχέση με όσους παρακολουθούνταν από φυσικοθεραπευτές ή παραδοσιακούς γιατρους. Τα ευρήματα αυτά είναι πολύ ενθαρρυντικά καθώς μειώνεται κατ’ αυτόν τον τρόπο η ανάγκη νοσηλείας των ασθενών όπως επίσης και το κόστος της αποκατάστασής τους, είτε πρόκειται για κρατικές δαπάνες είτε για τις δαπάνες του ιδιώτη.
Βασικές αρχές της Χειροπρακτικής
Οι χειροπράκτες ανά τον κόσμο βασίζονται σε μερικές θεμελιώδεις αρχές, που αποτελούν και τον βασικό κορμό γύρω από τον οποίο κινείται όλος ο κλάδος. Σύμφωνα με την Χειροπρακτική, η υγεία μας συνδέεται με την καλή λειτουργεία του νευρικού μας συστήματος. Ο ανθρώπινος οργανισμός, από το πιο μικρό κύτταρο, τους ιστούς έως και τα συστήματα οργάνων καταφέρνουν να λειτουργούν φυσιολογικά και να συνεργάζονται αρμονικά χάρη των μηνυμάτων που στέλνει το νευρικό σύστημα και που συνδέει κάθε τμήμα μας με τον εγκέφαλο μας. Όταν τα μηνύματα δεν διαδίδονται κανονικά, όταν δηλαδή παρουσιάζεται κάποια διαταραχή στην διάδοση αυτών των πολύτιμων ερεθισμάτων, τότε ο οργανισμός μας δεν λειτουργεί φυσιολογικά και είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα εμφανίσει κάποια ασθένεια.
Η σπονδυλική στήλη είναι το στήριγμά μας. Πάνω σε αυτήν στεκόμαστε, αυτή μας σηκώνει και μας κάνει να μπορούμε να κινηθούμε. Επειδή όμως στην περιοχή γύρω και μέσα της υπάρχουν πάρα πολλά νεύρα, κάποιο πρόβλημα στην σπονδυλική μας, μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπτώσεις στο νευρικό μας σύστημα. Τα προβλήματα αυτά αποκαλούνται «υπερεξαρθρήματα» και πρόκειται για διαταραχή στους σπονδύλους η οποία όμως προκαλεί κάποιο «μάγκωμα», παγιδεύει με άλλα λόγια, κάποια από τα σπονδυλικά νεύρα.
Η θεραπεία
Ο κλάδος της χειροπρακτικής είναι αφιερωμένος στη – μη επεμβατική- θεραπεία των διαταραχών του νευρικού και του μυοσκελετικού συστήματος. Σε γενικές γραμμές, οι χειροπράκτες εστιάζουν στη δομή της σπονδυλικής στήλης και τη θεραπεία των γύρω δομών. Πολλές μελέτες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι θεραπείες που χρησιμοποιούνται ευρέως από τους χειροπράκτες είναι γενικά αποτελεσματικές στην αντιμετώπιση των ενοχλήσεων και του πόνου της μέσης, στη θερεπεία της κήλης του μεσοσπονδύλιου δίσκου αλλά και στις παθήσεις του αυχένα.
Το κύριο «εργαλείο» ενός χειροπράκτη είναι τα ίδια του τα χέρια. Με τη βοήθεια της ψηλάφησης, ο θεραπευτής κάνοντας συγκεκριμένες κινήσεις αναγνωρίζει την πηγή του προβλήματος, το σημείο δηλαδή που η σπονδυλική στήλη παρουσιάζει κάποιο πρόβλημα. Εξετάζοντας την γύρω περιοχή δύναται να γνωρίζει αν έχει δημιουργηθεί φλεγμονή ή αν πιέζεται κάποιο νεύρο. Μετά την εξέταση, σειρά έχει η θεραπεία. Για να επιτευχθεί αυτό, ο χειροπράκτης με ειδικούς χειρισμούς και μυϊκές μαλάξεις για να χαλαρώσει η γύρω περιοχή, προβαίνει σε μικρές και επιδέξιες «διορθώσεις», τις λεγόμενες «ανατάξεις» των σπονδύλων. Σκοπός αυτών των χειρισμών είναι να ενεργοποιηθούν οι «μπλοκαρισμένες» αρθρώσεις και τα νεύρα που τυχών εμπλέκονται να αποσυμπιεθούν.
Ωραία όλα αυτά, αλλά έχουμε ακούσει ότι πονάει πολύ η διαδικασία… Η αλήθεια είναι ότι επειδή – ενώ όλοι γνωρίζουμε την αξία της πρόληψης – καταφθάνουμε στον θεραπευτή μόνο αφού νοσήσουμε ή αφού μας οδηγήσει ο οξύς πόνος, υπάρχει πιθανότητα να νιώσουμε κάποια ενόχληση κατά τις πρώτες συνεδρίες. Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για μέθοδο ανώδυνη. Η συχνότητα των συνεδριών εξαρτάται από την περίπτωση, αλλά συνήθως οι επισκέψεις είναι αρχικά συχνες ( 2- 3 φορές την βδομάδα), ενώ σταδιακά αραιώνουν. Μετά την αποκατάσταση του προβλήματος, και πάντα σε συνενόηση με τον ασθενή, μπορεί να ακολουθήσει κάποια συντηρητική αγωγή ή συμβουλή για κάποιου είδους άσκηση.
Είναι η Χειροπρακτική κατάλληλη για εμένα;
Αν και αναλύσαμε εν πολλοίς τις αρχές και όσα μπορεί να μας προσφέρει ένας χειροπράκτης, πώς θα καταλάβουμε αν μπορούμε να λύσουμε κάποιο δικό μας πρόβλημα μέσω της Χειροπρακτικής; Πλήθος προβλημάτων υγείας, όπως πονοκέφαλοι και ημικρανίες, πόνοι στην πλάτη και τη μέση, διαταραχές του πεπτικού συστήματος δεν είναι φαινόμενα σπάνια. Το ότι εμφανίζονται συχνά, δεν τα κάνει όμως να είναι και φυσιολογικά! Ο κοινός παρονομαστής σε όλες αυτές τις ενοχλήσεις είναι ένας: «μπλοκαρίσματα» στο νευρικό μας σύστημα. Όλες αυτές οι παρεμβολές στα νεύρα μας μπορεί να προκληθούν από κάτι πολύ απλό, όπως είναι η κακή στάση σώματος ή την έλλειψη κίνησης στα οστά των σπονδύλων.
Σκοπός του χειροπράκτη είναι αφενός να εντοπίσει και αφετέρου να εξαλείψει αυτές τις παρεμβολές, τις εξαρθρώσεις, αποκαθιστώντας έτσι την ομαλή λειτουργία του νευρικού συστήματος. Μετά την αποκατάσταση, το σώμα εισέρχεται σε διαδικασία «αυτοΐασης» και τα συμπτώματα εξαφανίζονται.
Πολλοί από εμάς, όταν εμφανίζεται ένας από τους πόνους και τις ενοχλήσεις που αναφέραμε, επιλέγουν να πάρουν κάποιο φάρμακο, συνήθως παυσίπονο. Το πρόβλημα όμως προκύπτει λογικά, αφού είναι εύλογο ότι έτσι «χτυπάμε» το σύμπτωμα, απαλάσσουμε τον εαυτό μας από τον πόνο για λίγο, μέχρι να περάσει η δράση του φαρμάκου. Αντίθετα η χειροπρακτική θεραπεία αντιμετωπίζει το πρόβλημα στην ρίζα του και το διορθώνει.
Αναζήτηση Θεραπευτή
Η Χειροπρακτική δεν είναι απλώς μια εμπειρική μέθοδος, μια τεχνική που μπορεί ο καθένας να εφαρμόσει. Οι χειροπράκτες είναι θεραπευτές που έχουν λάβει εκπαίδευση, το λιγότερο 5 ετών και πριν τη δυνατότητά τους να παρέχουν τις υπηρεσίες τους στους ασθενείς, προϋπόθεση αποτελεί πρακτική άσκηση ενός έτους και εγγραφή στον Σύλλογο Χειροπρακτικής της χώρας στην οποία δρουν. Υπάρχουν συγκεκριμένες, πιστοποιημένες σχολές που αναγνωρίζονται από το Συμβούλιο Χειροπρακτικής Εκπαίδευσης, έναν διεθνή ανεξάρτητο οργανισμό.
Ο Κλεάνθης Λυγιρός, ήταν ο πρώτος χειροπράκτης που ήρθε στην χώρα μας, αφού μαθήτευσε πλάι στον πατέρα της Χειροπρακτικής θεραπείας, τον Πάλμερ. Σύμφωνα με πολλούς, η Χειροπρακτική οφείλει την ονομασία της σε αυτόν τον λαμπρό μαθητή του Πάλμερ, που όντας Έλληνας του πρότεινε αυτή την ονομασία.
Στην Ελλάδα έχει συσταθεί από το 1995, ο Σύλλογος Ελλήνων Χειροπρακτών και αποτελεί ενεργό μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Χειροπρακτών (ECU) και της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Χειροπρακτικής (WFC), που από το ‘97 έχει επίσημες σχέσεις με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.). Στόχος αυτού του μη κερδοσκοπικού, επιστημονικού σωματείου είναι η διασφάλιση της υγείας των ασθενών και η ποιότητα των παρεχόμενων θεραπειών. Μέλη μπορούν να γίνουν μόνο θεραπευτές με πτυχίο αναγνωρισμένης σχολής και μόνο εφόσον έχουν ολοκληρώσει την πρακτική τους άσκηση. Πριν προβούμε σε κάποια θεραπεία, για να είμαστε ασφαλείς μπορούμε μέσω την επίσημης ιστοσελίδας (www.chiropractic.gr/el/) του Συλλόγου να επιλέξουμε ένα από τα μέλη.
- Φυτοθεραπεία: Η ανυπέρβλητη δύναμη των θεραπευτικών φυτών - 27 Φεβρουαρίου 2017
- Βελονισμός: Μια πανάρχαια θεραπεία για τα σύγχρονα προβλήματα - 8 Φεβρουαρίου 2017
- Χειροπρακτική: Η δύναμή της δίνει στο σώμα δύναμη να θεραπεύεται - 30 Ιανουαρίου 2017
