Καλό ή Κακό; Τύχη ή Ατυχία; Δεν ξέρουμε το τέλος της ιστορίας
Υπάρχει ένας παλιός μύθος, για έναν γέρο που ζούσε κάποτε φτωχός και χήρος, με το μοναχογιό του στα προάστια ενός βασιλείου. Όλη του η περιουσία ήταν ένα άγριο άλογο σπάνιας ράτσας το οποίο είχε πάει σ’ αυτόν μόνο του κι εκείνος το αγαπούσε πολύ και του φερόταν σαν να ήταν φίλος του. Μια μέρα ο βασιλιάς έμαθε για το άλογο του γέρου κι έστειλε έναν άνθρωπό του με ένα σακούλι λίρες για να το αγοράσει. Οι συγχωριανοί του τότε μαθαίνοντας το νέο βιάστηκαν να τον συγχαρούν και να του σχολιάσουν το πόσο τυχερός ήταν αφού θα γινόταν τώρα πλούσιος χάρη στο άλογό του. Όμως εκείνος τους απάντησε – πριν αρνηθεί ευγενικά την πρόταση του βασιλιά αφού δεν ήθελε να χάσει τον φίλο του: “Μην βιάζεστε να κρίνετε, δεν ξέρουμε το τέλος της ιστορίας”.
Advertisment
Οι χωρικοί απόρησαν με την απάντησή του, αλλά δεν είπαν τίποτα. Όταν όμως σε λίγο καιρό το άλογό του τον εγκατέλειψε ξαφνικά όπως είχε εμφανιστεί, έσπευσαν να του πουν πόσο άτυχος ήταν που δεν πούλησε το άλογό του στο βασιλιά, αφού έτσι κι αλλιώς τώρα το είχε χαμένο. Εκείνος όμως απάντησε και πάλι με πραότητα: “Μην βιάζεστε να κρίνετε, δεν ξέρουμε το τέλος της ιστορίας”.
Διαβάστε επίσης από τη Στέβη Σαμέλη
Advertisment
Δεν πέρασε λίγος καιρός και το άλογό του επέστρεψε στο γέρο, με 10 ίδιας σπάνιας ράτσας άγρια άλογα μαζί του! Τότε, εντυπωσιασμένοι οι χωρικοί με την τύχη του γέρου, έτρεξαν να του πουν πόσο τυχερός είναι, αφού τώρα ο βασιλιάς θα αγόραζε τα 10 άλογα κι εκείνος θα γινόταν πάμπλουτος, χωρίς να χάσει τον αγαπημένο του φίλο. Ο γέρος όμως ήρεμος τους έδωσε και πάλι την ίδια απάντηση: “Μην βιάζεστε να κρίνετε, δεν ξέρουμε το τέλος της ιστορίας”
Λίγες μέρες μετά, ενώ ο γιος του τιθάσευε τα άγρια άλογα, ένα από αυτά τον έριξε κάτω με αποτέλεσμα να χτυπήσει πολύ άσχημα και να μείνει παράλυτος και στα δύο του πόδια. Τότε, όλοι οι χωρικοί έτρεξαν στεναχωρημένοι στο γέρο και του είπαν πόσο λυπούνται με την ατυχία του. Εκείνος όμως για μία ακόμη φορά, τους έκανε να απορήσουν δίνοντάς τους πάλι τη γνωστή του απάντηση: “Μην βιάζεστε να κρίνετε, δεν ξέρουμε το τέλος της ιστορίας”.
Πολύ σύντομα ανακοινώθηκε πόλεμος στην περιοχή και επιστρατεύτηκαν όλοι οι νέοι άντρες και τα μεγαλύτερα αγόρια του χωριού, εκτός από τον ανάπηρο γιο του γέρου. Οι συγχωριανοί του, συντετριμμένοι αυτή τη φορά αφού γνώριζαν πως το πιο πιθανό ήταν να μην ξαναέβλεπαν ζωντανά τα παιδιά τους, έτρεξαν πάλι σ’ αυτόν, για να του πουν πόσο τυχερός ήταν αφού εκείνος δεν θα έχανε το παιδί του, χάρη στην αναπηρία του. Εκείνος όμως στωικά, τους απάντησε για μία ακόμη φορά: “Μην βιάζεστε να κρίνετε, δεν ξέρουμε το τέλος της ιστορίας”.
——————
Κάπου εδώ τελειώνει ο μύθος, αλλά το νόημά του είναι ήδη σαφές: Δεν ξέρουμε το τέλος της ιστορίας. Δεν ξέρουμε καν τη συνέχεια της. Δεν ξέρουμε ποτέ στ’ αλήθεια αν αυτό που συμβαίνει τώρα και φαίνεται πως είναι για το καλό μας ή το κακό μας, αν θα αποδειχθεί πράγματι έτσι, ή το ακριβώς αντίθετο. Πόσες φορές δεν μας συνέβη κάτι που αναγνωρίσαμε εκ των υστέρων πως χωρίς αυτό δεν θα είχε συμβεί κάτι άλλο… καλό ή κακό.
Ένας χωρισμός που έφερε μια καλύτερη σχέση. Μια απόλυση που έφερε μια καλύτερη δουλειά. Ένα ατύχημα που μας έκανε να εκτιμήσουμε τη ζωή όπως ποτέ μέχρι τότε. Και το ανάποδο βέβαια. Πόσες φορές δεν χαρήκαμε απίστευτα για κάτι που αποδείχθηκε έως καταστροφικό για εμάς; Ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή. Ένας υποσχόμενος έρωτας που έληξε άδοξα. Μια επένδυση που οδήγησε σε οικονομική καταστροφή.
Ένα τυχερό λαχείο ενδεχομένως, που οδηγεί στην αγορά ενός αυτοκινήτου που οδηγεί όμως στο θάνατο εκείνον που το κέρδισε ή άλλους, είναι ένα μόνο παράδειγμα. Τα παραδείγματα όμως θα μπορούσαν αν είναι άπειρα, με ένα μεγάλο ερωτηματικό στο κέντρο όλων: καλό ή κακό; Τύχη ή ατυχία;
Δεν ξέρουμε το τέλος της ιστορίας. Κάθε φορά που βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα, είναι σαν να βρισκόμαστε σε ένα δάσος και κοιτάζουμε μόνο ένα δέντρο. Όσο όμως εστιάζουμε την προσοχή μας σ’ αυτό, χάνουμε το δάσος. Αλλά ακόμη κι όταν δεν αντιδρούμε έτσι, ίσως και πάλι να μην είναι αρκετό για να έχουμε πλήρη εικόνα του μεγέθους του δάσους. Κι ακόμη κι αν νομίζουμε πως το έχουμε εξερευνήσει και γνωρίζουμε πού τελειώνει αυτό, ακόμη και τότε, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τι υπάρχει στη συνέχειά του.
Κάποιοι θεωρούν πως ο θάνατος είναι αυτός που κρίνει το τελικό αποτέλεσμα στο ισοζύγιο του καλού ή του κακού της ζωής μας, της τύχης ή της ατυχίας μας. Έτσι, βιάζονται να βγάλουν τα συμπεράσματά τους τότε, θεωρώντας πως αυτός είναι από μόνος του ικανός να δώσει σαφή συμπεράσματα για το τέλος της ιστορίας. Είναι αυτοί που αγνοούν όμως πως ο θάνατος δεν είναι τιμωρητικός. Πως δεν είναι παρά μόνο το τέλος ενός κύκλου και μέρος ενός μεγαλύτερου, που δεν είμαστε σε θέση να κρίνουμε γιατί δεν τον γνωρίζουμε, παρόλο που η ιστορία μας συνεχίζεται μέσα και πέρα από αυτόν. Κι εμείς, που δεν μπορούμε ποτέ να ξέρουμε τη συνέχεια αλλά ούτε το τέλος της ιστορίας, δεν έχουμε παρά να προσπαθούμε να θυμίζουμε στον εαυτό μας κάθε φορά που κοιτάζει το δέντρο, να απλώνει το βλέμμα του σε όλο το δάσος… κι ακόμα πιο πέρα…
Αναδρομέας θεραπεύτρια & Υπνοθεραπεύτρια, Life Coach, NLP Master Practitioner, Eνεργειακή θεραπεύτρια & δασκάλα (Reiki Master/Teacher), αρθρογράφος και συγγραφέας δύο ποιητικών συλλογών, η Στέβη Σαμέλη παιδιόθεν εστιάζει με αισιοδοξία και πίστη στον άνθρωπο και τις άπειρες δυνατότητές του να γίνεται καλύτερος για τον ίδιο και να συμβάλλει έτσι, σ’έναν καλύτερο κόσμο για όλους.
- Ξεπέρασέ το. Καμία σχέση δεν κρατάει για πάντα - 11 Νοεμβρίου 2019
- Μπορείς να ελέγξεις μόνο το σώμα σου, τις σκέψεις σου και τις επιλογές σου - 12 Σεπτεμβρίου 2019
- Ο έρωτας δεν είναι θέμα εμφάνισης - 10 Σεπτεμβρίου 2019
