,

Την λένε κατάθλιψη και την γνωρίζεις καλά

Την λένε κατάθλιψη και την γνωρίζεις καλά Την βλέπεις δίπλα σου, στον καθρέφτη σου, στη μορφή ενός αγνώστου. Την βλέπεις στον άνθρωπο που αγαπάς,

Την λένε κατάθλιψη και την γνωρίζεις καλά

Την λένε κατάθλιψη και την γνωρίζεις καλά

Την βλέπεις δίπλα σου, στον καθρέφτη σου, στη μορφή ενός αγνώστου. Την βλέπεις στον άνθρωπο που αγαπάς, στον άνθρωπο που σε γέννησε, στο παιδί σου το ίδιο. Την λένε κατάθλιψη και την γνωρίζεις καλά. Την αναγνωρίζεις, την πολεμάς, προσπαθείς να της κλείσεις την πόρτα… Δοκιμάζεις τα πάντα, θυμώνεις, παραιτείσαι, εγκαταλείπεις. Και πάλι πεισμώνεις κι αρχίζεις πάλι να πολεμάς. Παλεύοντας να νικήσεις το θάνατο. Όχι αυτόν που θα βιώσουμε όλοι κάποια στιγμή, αυτόν που έχει ήδη επέλθει. Προσδοκάς ανάσταση.

Advertisment

Μιαν ανάσταση που συμβαίνει μόνο όταν αυτός που έχει αποσυρθεί από τη ζωή πιστεύει στα θαύματα. Όπως συμβαίνει άλλωστε με όλα τα θαύματα που συμβαίνουν συνήθως μόνο σε όσους τα προσδοκούν και σε όσους πιστεύουν σ’ αυτά… Αυτός που βρίσκεται πραγματικά εγκλωβισμένος σ’ αυτήν όμως, δεν πιστεύει σε τίποτα πια. Δεν ελπίζει σε τίποτα. Δεν προσδοκά τίποτα. Κι έτσι αποσύρεται, απομονώνεται, δεν ακούει, δεν μιλάει, δεν βλέπει… Δεν βλέπει ότι υπάρχει ζωή γύρω του! Δεν βλέπει ότι είναι ακόμα ζωντανός κι αυτό το δώρο το πετάει στα σκουπίδια κάθε στιγμή που περνάει!

Αδιαφορεί για τα πάντα. Για την προσωπική του υγιεινή, για τις βασικές ανάγκες επιβίωσης, για τους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω του. Νιώθει αδύναμος, ανίκανος, αρνείται να σηκωθεί από το κρεβάτι του και από τις λιγοστές του φράσεις οι πιο συχνές είναι “άσε με”, “δεν ξέρω” και “δεν μπορώ”.

“Δεν μπορώ”… Η φράση που απορρίπτει κάθε πιθανότητα εύρεσης λύσης, που αποκλείει κάθε ελπίδα, που σε κάνει να νιώθεις τόσο αδύναμος να βοηθήσεις. Σαν ένας τοίχος στον οποίο χτυπάς ξανά και ξανά με όλο το βάρος σου προσπαθώντας να τον σπάσεις, για να διαπιστώσεις με απογοήτευση πως όση δύναμη και να βάλεις δεν μπορείς ούτε να τον ραγίσεις. Κι αναρωτιέσαι τότε πώς γίνεται κάποιος τόσο αδύναμος να χτίζει έναν τόσο δυνατό τοίχο… και τότε τρομάζεις. Γιατί συνειδητοποιείς πως αυτό που χτίζει δεν είναι απλά ένας τοίχος, αλλά ο τάφος του. Και τότε χτυπάς ακόμα πιο δυνατά, ξανά και ξανά και ξανά, για να τον βγάλεις από εκεί, φωνάζοντάς του πως είναι ακόμα ζωντανός! Ξανά και ξανά μέχρι που ματώνεις και σπας εσύ…

Και τότε το μόνο που έχει μείνει, είναι να κοιτάξεις μέσα σου. Να δεις εσύ τι πιστεύεις, να ελπίσεις στο θαύμα και να πιστέψεις πως θα συμβεί!
———————————
(Η κατάθλιψη ευτυχώς στις περισσότερες περιπτώσεις αντιμετωπίζεται με ευκολία. Οι φαρμακευτικές αγωγές της κλασσικής αλλά και της εναλλακτικής ιατρικής, καθώς και η ψυχοθεραπεία, ώστε να αντιληφθεί ο πάσχων τις αιτίες που την προκάλεσαν, είναι συνήθως επαρκή μέτρα αντιμετώπισής της. Αρκεί ο ασθενής να αναγνωρίζει το πρόβλημα και το κυριότερο, να επιθυμεί την ίασή του. Ειδάλλως, τα αποτελέσματα είναι συχνά δυστυχώς αμφίβολα).

Photo: Author/Depositphotos

Λάβετε καθημερινά τα άρθρα μας στο e-mail σας

Σχετικά θέματα

Συγχρονικότητα και τύχη | Οι διαφορές τους και πώς να αναγνωρίζουμε τις δύο έννοιες
Η θλίψη είναι απλά αγάπη. Είναι όλη η αγάπη που θέλεις να δώσεις αλλά δεν μπορείς...
Πώς το ασυνείδητο μυαλό καθοδηγεί τη συμπεριφορά μας κάθε μέρα
Στην τελική... δεν πειράζει να μην είμαστε τέλειοι

Πρόσφατα Άρθρα

Εναλλακτική Δράση