Η πρώτη κοινότητα χωρίς σκουπίδια στον κόσμο. Ας εμπνευστούμε!
Όπου και αν βρίσκεστε στον κόσμο, όσο υπάρχουν άνθρωποι, θα υπάρχουν και απορρίμματα. Αποτελεί μια θλιβερή πραγματικότητα το γεγονός ότι κάθε γραφική και κάθε σύγχρονη πόλη έχει διάσπαρτα σκουπιδοτενεκέδες με πεταμένα σκουπίδια γύρω από αυτούς. Κάδοι με υπολείμματα τροφών και ξεχασμένα μπουκάλια. Κάδοι που αναδύουν μια απαίσια μυρωδιά κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών. Κι όμως… Μήπως θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι διαφορετικά;
Advertisment
Σε αυτό το ταξίδι, πολλά χιλιόμετρα μακριά, θα γνωρίσετε μια πρωτοποριακή ιδέα που προωθεί ένα πιο βιώσιμο μέλλον και αφήνει ένα πολύ σπουδαίο στίγμα στο οικολογικό κίνημα. Μοιραστείτε το και τολμήστε να εμπνευστείτε από αυτή την ξεχωριστά αποτελεσματική κίνηση!
Το Kamikatsu είναι μια μικρή πόλη στους πρόποδες ενός βουνού στην νοτιοδυτική Ιαπωνία, η οποία επαναπροσδιορίζει το περιεχόμενο της σύγχρονης κοινότητας. Τα απορριμματοφόρα δεν γυρνούν στους δρόμους και δεν υπάρχουν πουθενά χωματερές. Αντιθέτως, οι 1.500 κάτοικοι του Kamikatsu παίρνουν μόνοι τους δράση και ανακυκλώνουν, ξαναχρησιμοποιούν και κομποστοποιούν όλα τους τα σκουπίδια.
Όλα ξεκίνησαν το 2003, όταν η κυβέρνηση εξέφρασε τις ανησυχίες για την ανθρώπινη και περιβαλλοντική επίδραση των αποτεφρωτήρων των απορριμμάτων της πόλης. Μαζί με τους κατοίκους, εφεύραν μια άλλη λύση: να σταματήσουν εντελώς την παραγωγή αποβλήτων. Είναι εύκολο σαν ιδέα, αλλά στην πράξη τα πράγματα δυσκολεύουν· ωστόσο, το Kamikatsu εμμένει στο στόχο του, έχοντας σχεδιάσει να φτάσει τη μηδενική παραγωγή σκουπιδιών μέχρι το 2020, με το 80% αυτών να επαναχρησιμοποιούνται (σε σύγκριση με το 34% της ανακύκλωσης στην Αμερική). Ας εξερευνήσουμε τη μοναδική, θεαματική και εκπληκτική προσέγγιση αυτής της πόλης!
Advertisment
Οικιακή διαχείριση
Καθώς το Kamikatsu δεν έχει καθόλου απορριμματοφόρα, κάθε κάτοικος πρέπει να πλένει, να κατηγοριοποιεί και να μεταφέρει τα δικά του σκουπίδια στον κεντρικό χώρο ανακύκλωσης. Και δεν τα διαχωρίζουν σε δύο ή τρεις κατηγορίες, όπως κάνουμε όλες οι υπόλοιπες χώρες, αλλά τα οργανώνουν σε έναν τρελό αριθμό, σε 34 κατηγορίες, ξεχωρίζοντας τα πάντα, από τις κονσέρβες μέχρι και τα μπουκάλια σπρέι, χάρτινα κουτιά, εφημερίδες, λάμπες και ξυράφια. Όλα τα υλικά πλένονται καλά και όλα τα υπολείμματα τροφών κομποστοποιούνται. Αν και αυτό το λεπτομερές σύστημα μπορεί να φαίνεται υπερβολικό, κάνει τη μετέπειτα διαδικασία ευκολότερη και φθηνότερη.
Οι κάτοικοι κάνουν αυτή την εργασία με σχεδόν ρομποτική συνέπεια και πειθαρχία, γνωρίζοντας πια ακριβώς τι να κάνουν με κάθε υλικό. «Στην αρχή, μας φάνηκε μπελάς», εξηγεί η Hatsue Katayama, κάτοικος της πόλης. Αλλά συνεχίζει λέγοντας το σύστημα πια τους φαίνεται φυσιολογικό αφού το συνήθισαν γρήγορα. «Τώρα πια δεν το σκέφτομαι. Γίνεται φυσικό για μένα να διαχωρίζω τα απορρίμματα σωστά».
Είναι αυτή η αρχική σύγχυση που μας κρατά μακριά από αυτή την συνέπεια στην ανακύκλωση.
Μια έρευνα σχετικά με τις συνήθειες ανακύκλωσης βρήκε ότι το 25% των Αμερικανών δεν ανακυκλώνει, επειδή δεν τη θεωρεί άνετη διαδικασία, ενώ ένα άλλο 10% λέει ότι αυτή η πρακτική είναι πολύ χρονοβόρα για εκείνους. Σχεδόν κανένας δεν αναφέρει ιδεολογικές ανησυχίες που να τους εμποδίζει από το να ακολουθήσουν την ανακύκλωση. Επομένως, πώς μπορούμε να εμπνευστούμε από το Kamikatsu και να κάνουμε την αλλαγή, ξοδεύοντας περισσότερο χρόνο στην αποτελεσματική ανακύκλωση; Δείτε το ως παιχνίδι. Προσέξτε περισσότερο τι είναι αυτό που πετάτε και αν μπορείτε με κάποιο τρόπο να το αντικαταστήσετε.
Αντί δηλαδή να αγοράζετε για παράδειγμα κατεψυγμένα λαχανικά, πετώντας στο τέλος τα μισά της συσκευασίας, μαζί με την ίδια τη συσκευασία, επιχειρήστε να μαγειρεύετε μόνοι τα φρέσκα λαχανικά σας, μειώνοντας και τα σκουπίδια σας έτσι. Ύστερα, ανταμείψτε τον εαυτό σας, όταν καταφέρετε να το κάνετε συνήθεια. Αν δώσουμε λίγη περισσότερη προσοχή σε αυτό που πετάμε, θα γίνουμε και λίγο πιο υπεύθυνοι ως προς το τι αγοράζουμε και ξεφορτωνόμαστε.
Σταθμοί Gomi
Οι σταθμοί Gomi, οι σταθμοί των απορριμμάτων είναι εκεί όπου οι κάτοικοι της πόλης αφήνουν τα διαχωρισμένα απόβλητα τους για περαιτέρω επεξεργασία. Εκεί, ένας εργαζόμενος επιβλέπει τη διαδικασία κατηγοριοποίησης και εθελοντές βοηθούν τους ηλικιωμένους και όποιον άλλο δεν μπορεί να το κάνει μόνος του. υπάρχουν ταμπέλες πάνω από κάθε κάδο, στις οποίες αναγράφεται και πώς το κάθε υλικό θα ξαναχρησιμοποιηθεί, αλλά και πόσα χρήματα εξοικονομεί η πόλη από αυτή τη διαδικασία. Ο Akira Sakano, ένας από τους υπεύθυνους της εγκατάστασης, ο οποίος διαχειρίζεται τους σταθμούς, υπολογίζει ότι το Kamikatsu έχει μειώσει τα έξοδα διαχείρισης των απόβλητων κατά 60% μέσω αυτού του συστήματος.
Ο ίδιος πιστεύει ότι με το να ενημερώνουν μέσω των ταμπελών τους κατοίκους για το πώς τα chopsticks θα ανακυκλωθούν σε χαρτί, πώς οι κονσέρβες θα πουληθούν για 155 yen και πώς το γυαλί και τα κεραμικά θα διαλυθούν και θα χρησιμοποιηθούν σε κατασκευές, τους εντάσσουν αυτόματα στη διαδικασία, δημιουργώντας μια κοινότητα με κοινό σκοπό. Αυτό μπορεί να εμπνεύσει κι εσάς ως κοινότητα. Μπορεί να φαίνεται δύσκολο, αλλά αν οργανωθείτε και φτάσετε μέχρι το δήμαρχο της πόλης σας, μπορείτε συλλογικά να απαιτήσετε περισσότερους πόρους για περαιτέρω ανακύκλωση. Περισσότερους κάδους ανακύκλωσης, περισσότερα υλικά και μεγαλύτερη δράση από πλευράς δήμου.
Καταστήματα Kurukuru
Οι σταθμοί Gomi δεν αποτελούν τον τελευταίο προορισμό για όλα στο Kamikatsu. Οι κάτοικοι συχνά θα μεταφέρουν υψηλότερης αξίας απορρίμματα (όπως παλιά ρούχα ή σπασμένα παιχνίδια) στα ειδικά μαγαζιά Kurukuru, ώστε να ξαναχρησιμοποιηθούν ως νέα αντικείμενα από τους τοπικούς τεχνίτες. Από εκεί, επιστρέφουν στον πρώτο ιδιοκτήτη τους ή πωλούνται σε γειτονικά καταστήματα. Αυτές οι αγορές είναι ιδιαιτέρως δημοφιλείς και από τους 10 τόνους αγαθών που έλαβαν αυτά τα καταστήματα το 2014, οι 9.7 τόνοι βρήκαν νέους ιδιοκτήτες.
Υπάρχουν τόσα πολλά που μπορούμε να μάθουμε από το Kamikatsu και τις αντίστοιχες κοινότητες σε όλο τον κόσμο, που υιοθετούν παρόμοιες στρατηγικές μείωσης των αποβλήτων. Πιο σημαντικό απ’ όλα είναι ότι δείχνουν πως δεν υπάρχει τίποτα ισχυρότερο από μια ομάδα ανθρώπων, ενωμένοι κάτω από έναν κοινό σκοπό. Υπάρχουν τόσες μικρές πράξεις που μπορούμε να κάνουμε, ώστε να δούμε τη διαφορά.
