Της Πόπης Κλειδαρά
Αποσύνθεση
Μου είπες χιλιάδες λέξεις
κι εγώ περίμενα ν’ ακούσω μια που δεν είπες.
Διέταξες να με «φυλακίσουν»
και μόλις είχα παραδοθεί.
Κρατάς γράμματα πολλά σ’ ένα κιβώτιο
και σε κανένα δεν είσαι ο αποστολέας.
Με ικέτεψες αμέτρητες φορές
ενώ αρκούσε μόνο ένα σε παρακαλώ.
Δάκρυζες μόνο, δεν έκλαψες ποτέ.
Ζητούσες πολλά κι εγώ είχα μόνο εμένα να σου δώσω.
Επέμενες σε χρόνους πολλούς
εμένα μου αρκούσε μόνο ένα λεπτό.
Ένα λεπτό: Για τη λέξη που ήθελα ν’ ακούσω, για να παραδεχτώ την ενοχή μου,
για να μου δώσεις ένα γράμμα δικό σου, για να κλάψεις αληθινά, για να έχεις εμένα.
Τέλος χρόνου.
- Είναι φορές που η σιωπή λέει τις μεγαλύτερες αλήθειες μας - 26 Ιουλίου 2020
- Για όλα εκείνα που διαθέσαμε σε λάθος ανθρώπους… - 19 Δεκεμβρίου 2019
- Θα είμαι εγώ εκεί τη στιγμή που κανένας άλλος δεν θα μπορεί να μείνει κοντά σου - 20 Νοεμβρίου 2019
- Η ήττα είναι μόνο μια διαδικασία για να μάθεις - 29 Οκτωβρίου 2019
- Πες «καλημέρα» σ’ αυτόν που δεν έχει χαμόγελο, ή του το κλέψανε - 15 Οκτωβρίου 2019
- Διάλεξε μια μέρα, όποια μέρα θες εσύ… - 6 Φεβρουαρίου 2019
- Μην επιστρέφεις σε τελειωμένες καταστάσεις - 6 Δεκεμβρίου 2018
- Αν δεν υπάρχει ελπίδα… - 21 Νοεμβρίου 2018
- Μη νομίζεις πως όλα τελειώνουν με ένα αντίο - 11 Ιουνίου 2018
- Σπάσε τη “βιτρίνα” του κόσμου, αν θες να αντικρίσεις την αλήθεια του - 24 Μαΐου 2018