Το μέρος της καρδιάς
Άκουγα για αρκετά χρόνια για κάποια παραμυθένια μέρη και ιδανικούς τόπους που υπάρχουν σε σημεία αυτής της γης, τόπους που με την ομορφιά τους και το φως τους σε μαγεύουν, σε γιατρεύουν και σε κάνουν να ξεχνάς ό,τι σε απασχολεί. Για καιρό λοιπόν έπλαθα τις εικόνες τους στο μυαλό μου, όταν τις χρειαζόμουν, και άρχισα να τις αναζητώ και να φτάνω όπου μπορούσα να φτάσω για να δω αυτό το ασύγκριτο φως τους! Και έφτασα σε πολύ όμορφα μέρη και τόπους ξεχωριστούς στο κυνήγι αυτό. Μα η τέλεια κι αψεγάδιαστη εικόνα τους που είχε πλαστεί μέσα στο μυαλό μου, πολύ πριν φτάσω, το έκανε τελικά πιο δύσκολο γιατί ό,τι κι αν έβλεπαν τα μάτια μου δεν άγγιζε ούτε πλησίαζε σ’ αυτή την ιδανική άπιαστη εικόνα!
Advertisment
Μέχρι που κάποια στιγμή έπαψα να τ’αναζητώ. Δεν ήθελα πια. Κι αφού τίποτα ούτως ή άλλως δεν θα μπορούσε να ήταν τόσο ιδανικά όμορφο όσο το είχα φανταστεί αποφάσισα να κοιτώ απλά γύρω μου, όπου κι αν ήμουν. Κοιτούσα λοιπόν στα λιγότερο θαυμαστά και λαμπερά μέρη που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί, κι άρχισα να παρατηρώ, σιγά σιγά, πόσα άλλα πράγματα, εξίσου όμορφα, που μπορούσε κανείς να «βρει εκεί δίπλα του». Πρόσωπα, χαμόγελα, γέλια δυνατά, μουσικούς πλανώδιους να παίζουν όμορφες μελωδίες, πουλιά και γλάρους που πετούν πάνω στον καθαρό ουρανό, μέχρι και τον αέρα μπορείς ν’ακούσεις ,αν θες, να γίνεται μαέστρος και να υπαγορεύει ρυθμούς παράξενους για να χορεύουν τα φύλλα στα δέντρα!
Κι είναι παράξενο, μα ήταν τότε τελικά που η αληθινά παραμυθένια εικόνα άρχισε να εμφανίζεται από κάπου, και ξαφνιάστηκα γιατί δεν ήταν από κει που είχα μάθει να ψάχνω και να κοιτάω. Δεν ήταν απ’έξω αλλά από μέσα η αίσθηση που είχα, από ένα μέρος της καρδιάς. Τότε ήταν που γνώρισα αυτό το μέρος, που πάντα άκουγα και έψαχνα, από την αρχή. Η ομορφιά του όντως ήταν τόσο δυνατή, τόσο καθαρή που έσπασε κάθε προσδοκία βαθιά κλεισμένη μέσα στο υποσυνείδητο. Είδα πως δεν υπάρχει μέσα του καμία φασαρία ή βαβούρα, κι όμως ταυτόχρονα έχει την πιο γλυκιά μελωδία από όλα τα μέρη.
Μοιάζει μ’ απέραντο, φωτεινό και καταπράσινο λιβάδι που μέσα του χωράει τρυφερά όλες μας τις ανησυχίες, τους φόβους και τους πόνους και είναι αυτό που έχει την δύναμη, όπως είδα, να μας γιατρεύει με μια έμφυτη απλότητα κάθε φορά που το “επισκεπτόμαστε”. Βρίσκεται εκεί, σαν τον φύλακα της ψυχής μας, κι έχει την αγκαλιά του πάντα ανοιχτή σαν μάνα που υποδέχεται τα παιδιά της με συμπόνια και αγάπη!
Advertisment
Υπάρχει ένα μυστικό όμως μέσα του, που το ψιθυρίζει χωρίς πίεση υπομονετικά και στοργικά μέχρι να είμαστε αρκετά ώριμοι να το ακούσουμε. Νομίζω πάει κάπως έτσι: «Δεν υπάρχουν ιδανικά μέρη και καταστάσεις για να πας».
Δεν έχει νόημα, λοιπόν, να χωρίζουμε καμία κατάσταση και μέρος σε ιδανικές και μη-ιδανικές. Έχει μονάχα αξία να δίνουμε την ευκαιρία σε κάθε κατάσταση να μας χαρίζει απλόχερα την «ομορφιά» της. Οσο κι αν σε κάποιες καταστάσεις ή μέρη είναι δύσκολο να την βρούμε αυτή την ομορφιά, πάντοτε υπάρχει εκεί θαμμένη και αξίζει τον κόπο να την ξεθάψουμε και να δούμε πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε κάτι μ’αυτήν!
- Αυτό που πιστεύουμε για τον εαυτό μας καθορίζει την ιστορία μας - 1 Οκτωβρίου 2024
- Η ζωή, όπως και τα όνειρα που κάνεις για αυτή, δεν είναι να την ζεις στο κεφάλι σου αλλά στην πράξη! - 27 Φεβρουαρίου 2024
- «Μπορείς να τρέξεις και να ξεφύγεις απ’ όλους… εκτός από τον εαυτό σου» | S. Zweig - 20 Νοεμβρίου 2023
