Ατελείωτες βόλτες, απέραντες μοναξιές, βραδινές νοσταλγικές βόλτες με φίλους, ξημερώματα που ήρθαν με δυσκολία, βραδιές που πόνεσαν, μια εκδρομή στην πιο απομακρυσμένη παραλία, ο ήλιος να βουτάει στα καταγάλανα νερά της, γέλια, ερωτικές περιπλανήσεις, χαρά, άπιαστα όνειρα, έρωτες απαγορευμένοι, ξενύχτια, άνθρωποι, φεγγάρια, κραυγές, κλάματα είναι η συλλογή μου. Στιγμές… Συλλέγω το πιο άγριο, σπάνιο, τρομερό και πανέμορφο πράγμα στον κόσμο… Στιγμές!
Είναι αλήθεια πως είμαι λίγο εκκεντρικός, ίσως και λίγο εγωιστής. Θέλω να συλλέγω – πράγμα ανιαρό και αποκρουστικό για άλλους – στιγμές. Τις θέλω όλες δικές μου, θέλω να χωρίσω τον κόσμο σε στιγμές, να τις αρπάξω και να τις κάνω όλες δικές μου. Είναι επίσης αλήθεια πως η κάποτε μεγαλομανία μου καταλήγει σε ρομαντισμό. Πως γίνεται αυτό; Ούτε και εγώ ξέρω. Οπωσδήποτε μου αρέσει να θεωρώ τον εαυτό μου τεράστιο και τρανό, αλλά και καλλιτέχνη – ρομαντικό, υπεράνω των ανθρωπίνων παθών και… Μα νομίζω παραγνωριστήκαμε. Άλλωστε δεν βρίσκω το λόγο να απολογούμαι για τον εαυτό μου. Είμαι αυτός που είμαι και μου αρέσει αυτό.
Advertisment
Ας επιστρέψουμε πίσω στη συλλογή μου. Μπορώ να θεωρήσω τον εαυτό μου μανιακό συλλέκτη. Κάθε μέρα ξυπνάω με ένα στόχο. “Σήμερα ας πούμε”, λέω, “θα μαζέψω τρεις στιγμές”. Και κάθε δευτερόλεπτο αναζητώ την τέλεια στιγμή, την ιδανικότερη και προσπαθώ να την κρύψω βαθιά μέσα μου.
Ποιες είναι οι στιγμές που ξεχωρίζω; Είναι πολλές. Παρόλα αυτά θυμάμαι αξέχαστα την μοναδική στιγμή της απώλειας. Μια τέτοια στιγμή έχω στη συλλογή, μία και μοναδική. Πιάνει πολύ τόπο, είναι βαριά και ασήκωτη. Θυμίζει μαύρα σκοτάδια, λευκά δέρματα, νεκρωμένα μάτια, χέρια παραδομένα στο θάνατο. Θυμίζει σιωπη, γαλήνη, ηρεμία ύστερα από πολύωρη φουρτούνα. Δε θα σε ξεχάσω ποτέ. Ξέρεις εσύ.
Ύστερα εκείνες οι βόλτες κάτω από το φεγγαρόφως δίπλα στη θάλασσα. Με τον αέρα να φυσάει αλμύρα, το δρόμο να μοιάζει με τα μονοπάτια της ζωής όπου πάνω του περνούν κάνοντας θόρυβο τα αμάξια – άνθρωποι μόνοι και ας μην το παραδέχονται. Βόλτες σε παραλίες εξωτικές με συντροφιά εκείνον τον έρωτα που απαγορεύτηκε, καταδικαστηκε και νίκησε στο τέλος. Και εδώ είναι που οι φανταστικές με τις πραγματικές στιγμές μπερδεύονται και συνθέτουν μια πανδαισία.
Advertisment
Είμαι συλλέκτης σπάνιων στιγμών. Συλλέγω το πιο άγριο, σπάνιο, τρομερό και πανέμορφο πράγμα στον κόσμο… Στιγμές! Ζούμε στο παρόν, για το παρόν. Το παρελθόν ανύπαρκτο, το μέλλον ανυποψίαστο είχε πει κάποιος Ρίτσος. Και ύστερα τι μένει; Στιγμές, μονάχα στιγμές. Και έτσι όταν κλείνω τα μάτια και ο κόσμος δεν υπάρχει πια για μένα ξέρω ότι θα από κοιμηθώ με τα απομεινάρια του κόσμου μου, θα με πάρει ο ύπνος κοντά σε περασμένα δειλινά, ηλιοβασίλεματα, γέλια, γλέντια, σκοτάδια, στιχάκια, μελωδικά βραδιά, νοσταλγικά, σε περασμένες στιγμές.
- Μονόλογος ενός ερωτευμένου ποιητή - 23 Μαΐου 2018
- Μεταμεσονύκτιες σκέψεις… περί έρωτα και φόβου - 3 Ιανουαρίου 2018
- Η αλλαγή δεν είναι επιλογή, είναι ανάγκη - 28 Ιουλίου 2017
