Χαρτογραφώντας τη ζωή

Χρόνος μπαίνει – χρόνος φεύγει κι όλα κυλούν χωρίς να είσαι σίγουρος για το γιατί, μα μέσα σου ζωντανεύει αυτή η δύναμη της επιβίωσης,

Χαρτογραφώντας τη ζωή

Χρόνος μπαίνει – χρόνος φεύγει κι όλα κυλούν χωρίς να είσαι σίγουρος για το γιατί, μα μέσα σου ζωντανεύει αυτή η δύναμη της επιβίωσης, της φλόγα της επικράτησης του είναι σου στο χώρο και τον χρόνο.

Κι ο κόσμος γύρω σου τι είναι, ποιοι είναι; Άνθρωποι παντού, κόσμος πάει κι έρχεται σε αυτό το χώρο και χρόνο και απαρτίζετε όλοι μαζί έναν χάρτη ζωής, μία χαρτογράφηση κατάστασης. Κάπως έτσι είναι η ζωή. Μια χαρτογράφηση της ζωής με τα δικά σου βήματα να φτιάχνουν τις γραμμές μα και με του διπλανού σου.

Advertisment

Διαβάστε επίσης από τη Ρίνα Σερέτη


Και χρόνος μπαίνει – χρόνος φεύγει κι εσύ συνεχίζεις να περπατάς στον άγραφο κάθε φορά χάρτη της ζωής και συνεχίζεις να τον γεμίζεις βήματα δικά σου απλά περπατώντας χωρίς να σκέφτεσαι πως εσύ χαράζεις τα μονοπάτια αυτού του χάρτη!

Στην πορεία σου αυτή έβαλες κανόνες, νόμους, άφησες παραθυράκια για να τους παραβαίνεις, τη γέμισες τη ζωή σου από πρέπει και μη και όχι! Τίγκαρες μέχρι επάνω τον χώρο σου με αντικείμενα χρηστικά μα και διακοσμητικά και συνέχισες τόσα χρόνια κρατώντας όλα αυτά τα βαρίδια στην πλάτη σου!

Κι όταν όρισες τον χρόνο κάθε χρόνος που περνούσε ευχόσουν ο επόμενος να είναι πιο ανάλαφρος πιο δίκαιος πιο αληθινός για εσένα. Και κάθε χρόνο τον γέμιζες, τον φόρτωνες με κι άλλο πρέπει κι άλλο μη κι άλλο όχι! Κι όταν όρισες την διάρκεια ευχόσουν παντοτινή αγάπη χωρίς να προσφέρεις ειρήνη, δίχως να καταλαγιάζεις τα μέσα σου και υγεία όταν γύρω σου πόλεμοι διαμελίζουν συνανθρώπους σου! Οι δικοί σου πόλεμοι, η δική σου άρνηση, η δική σου επικράτηση.

“ΕΓΩΙΣΜΟΣ”
Η προσωπική σου φυλακή της αγάπης!
“ΕΓΩΙΣΜΟΣ”
Της ύψωσες τα σίδερά του, την φίμωσες με το εγώ σου και τη κράτησες δέσμια την αγάπη εκεί για χρόνια τώρα.
Είναι το αδιέξοδο στον χάρτη σου, είναι το ανεξερεύνητο στις διαδρομές σου, είναι ο δρόμος που φοβάσαι να επιλέξεις!

Και κάπου εκεί έβαλες και το όνειρο προορισμό. Μα του μιλούσες απαξιωτικά το κατηγορούσες πως τα όνειρα είναι ψεύτικα, τα όνειρα είναι απατηλά και τα έφτιαξες στον χάρτη σου σαν την όαση που δε θα βρεις ποτέ, τα όρισες τα όνειρα ως παραίσθηση του ταξιδιώτη της ερήμου…

“ΜΟΝΑΞΙΑ”
Εκεί ακριβώς βρίσκεσαι τώρα στον χάρτη ετούτο! Είσαι ένα νούμερο κατάθλιψης στις στατιστικές των φαρμακευτικών εταιρειών, μία κουκκίδα στον χάρτη της απομόνωσης και της αυταπάρνησης των ψυχικών σου αναγκών!
“ΜΟΝΑΞΙΑ”

Έδιωξες τη ψυχή σου μακριά από το σώμα σου και καταδίκασες το εαυτό σου να ζει αποκομμένος, χωρισμένος σε δύο κομμάτια σαν τα σύνορα που υψώνεις κάθε μέρα στο συνάνθρωπό σου. Σαν τα σύνορα που χαράζεις με τις θρησκείες, τις πολιτικές πεποιηθήσεις, τον σεξουαλικό προσδιορισμό, τις χωροταξικές διαφορές… Κάπως έτσι χαράσσεται ο χάρτης της ζωής σου κάπως έτσι χαρτογραφείται ο κόσμος σου στον χώρο και το χρόνο.

Και χρόνος μπαίνει – χρόνος φεύγει κι όλα κυλούν χωρίς να είσαι σίγουρος για το γιατί μα μέσα σου ζωντανεύει αυτή η δύναμη της επιβίωσης, της φλόγα της επικράτησης του είναι σου στο χώρο και τον χρόνο. Κι έτσι πορεύεσαι χαρτογραφώντας τη ζωή σου…

Λάβετε καθημερινά τα άρθρα μας στο e-mail σας

Σχετικά θέματα

«Και οι λέξεις φλέβες είναι. Μέσα τους αίμα κυλάει» | Γ. Ρίτσος
Οι πιο «τρομακτικές» μάσκες είναι εκείνες που δεν φαίνονται...
Η ζωή δεν φοράει φίλτρα, δεν στολίζεται για να πάρει like, δεν κάνει giveaway τον χρόνο της
Καμία φορά το να πληγώσεις πονάει περισσότερο από το να σε πληγώσουν

Πρόσφατα Άρθρα

Εναλλακτική Δράση