Στο τέλος θα μείνω να σε κοιτώ
καθώς θα φεύγεις, καθώς θα χάνεσαι
Advertisment
μες σε αχτίδες φωτός που ξεπροβάλλουν
απ’ τα κλαδιά των δέντρων
και ακουμπούν το δρόμο όπως βαδίζεις…
Advertisment
Στο τέλος θα μείνω εγώ
αφού “θα φύγω” πρώτη
κι έχω το προνόμιο αυτό κι άλλη ματιά το ξέρεις
θα μείνω για να πω όλα αυτά που ποτέ μου δεν είπα
θα σε κοιτώ και θα λέω τα πάντα κι όμως εσύ θα φεύγεις…
Ίσως όλα αυτά που ήθελες κάποτε ν’ ακούσεις
να μην έπρεπε ποτέ να ειπωθούν
και δεν θα τα πω ούτε τώρα με λόγια
αλλά θα γίνουν δάκρυα, λυγμός και βλέμμα.
Η Πόπη Κλειδαρά γεννήθηκε το 1987 στη Μυτιλήνη. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Ιστορίας & Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης, έχει επιμορφωθεί στην Ειδική Αγωγή, στη Συμβουλευτική και επιδιώκει πάντα την προσέγγιση και τη μελέτη της Ψυχολογίας. Κατοικεί με τον σύζυγό της και την κόρη τους στα Πάμφιλα Λέσβου. Οι ποιητικές συλλογές της «Λόγια της άμμου», «Ρέουσα σιωπή» και το πρώτο της μυθιστόρημα «Τα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης» κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Πηγή.
Latest posts by Πόπη Κλειδαρά (see all)
- Υπάρχει το «για πάντα»… κι είναι ωραίο να το λες - 4 Απριλίου 2024
- Είναι η ζωή μας σελίδες κενές… δρόμοι που δεν ξέρεις πού θα βγάλουν - 13 Οκτωβρίου 2023
- Η φιλία αντέχει πολλά, μα δεν τα ανέχεται όλα… Φιλία σημαίνει δένομαι και όχι δένω! - 9 Απριλίου 2023
