Για να πας παρακάτω και να τα πας καλά στη ζωή σου δε θα πρέπει να είσαι μόνιμα φορτωμένος με πληγές. Μια πληγή ισοδυναμεί με μια ανάμνηση, με ένα χωρισμό ή έναν τραυματισμό ή ακόμα και ένα θάνατο. Αν διατηρείς και συντηρείς την πληγή δεν υπάρχουν και πολλές πιθανότητες να τα καταφέρεις. Θα είσαι δέσμιος μιας κατάστασης που δεν πέρασε αλλά εξακολουθεί να υπάρχει, εξακολουθεί να σε ταλαιπωρεί και να εξελίσσεται σε μεγαλύτερο μαρτύριο.
Στην ουσία δε χρειάζεται αυτή η πληγή να επουλωθεί. Γιατί όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν πληγές που κανένα γιατρικό δεν τις κλείνει. Αυτό που είναι όμως εφικτό είναι να αποκτήσει και να έχει άλλο νόημα η πληγή για εσένα. Να μη σε τρώει κατάσαρκα. Να μη σε φθείρει όλα σου τα χρόνια, να μη γίνεται η αιτία για να μην προχωράς.
Για να πας παρακάτω δε θα ντύνεσαι το χρώμα του πένθους για μια ιστορία, αλλά θα την φοράς φυλαχτό πάνω σου, αφού σίγουρα οτιδήποτε που πληγώνει μας δυναμώνει… και θα γίνεσαι κάτι καινούργιο, αυτό που έκρυβες, θα βγάζεις αυτόν τον εαυτό που ξέρει να μάχεται, προπάντων δε θα συνεχίζεις ισοπεδωμένος.
