Αυτή την έκφραση την έχουμε συναντήσει όλοι μας να συνοδεύει κάποιο οικόπεδο πιθανώς, δηλώνοντας την διαθεσιμότητά του προς αγορά. Ένα οικόπεδο ανοιχτό προς κάποιον να το αγοράσει, να το αποκτήσει, να το διαμορφώσει όπως επιθυμεί, με βάση τις ανάγκες του.
Κάποιες φορές, είμαι πεπεισμένη, πως κάτι παρόμοιο φαίνεται να συμβαίνει και στις ζωές μας. Με την διαφορά πως δε το δίνουμε δημόσια, όμως πουλάμε το παρόν μας. Πόσες φορές δεν ξεφύγαμε από την στιγμή του «τώρα» και αφήσαμε τις σκέψεις μας να οδηγηθούν μακριά από την στιγμή αυτή. Είτε να οδηγηθούν στο μέλλον, στη στιγμή του «θα», με τις τυχόν ανασφάλειες και δυσκολίες που μπορεί να φέρει, με τις προβλέψεις ή τις ανησυχίες.
Advertisment
Αλλά και πόσες άλλες φορές, ίσως και τις περισσότερες, το μυαλό μας δεν επανέρχεται σε περασμένα γεγονότα του παρελθόντος, δίνοντάς του την σκυτάλη, κάνοντας το πιο σημαντικό, δίνοντας βαρύτητα στα περασμένα είτε άσχημα είτε όμορφα, και αυτομάτως ξεχνώντας την τεράστια σημασία του παρόντος! Επαναφέρουμε στη μνήμη μας γεγονότα, τα οποία αξιολογούμε τώρα, σκεπτόμενοι τι θα έπρεπε να είχαμε κάνει, τιμωρώντας παράλληλα τον εαυτό μας.
Πόσες άλλες φορές ακόμα, στη χαρμόσυνη είδηση μιας επιτυχίας μας για παράδειγμα, αντί να την καλωσορίσουμε και να την απολαύσουμε που καταφέραμε κάτι σημαντικό για τον εαυτό μας, δεν επιτρέψαμε στις σκέψεις μας να μας κατακλύσουν και να οδηγηθούμε σε ένα τεράστιο καταιγισμό ιδεών και σκέψεων… κι όλες αυτές οι σκέψεις, που μπορεί να αποτελούν προέκταση και συνέχεια της επιτυχία μας, επισκιάζουν την ίδια μας την πράξη.
Προτείνω να απολαμβάνουμε όπως πρέπει τα κατορθώματά μας, να ενθουσιαζόμαστε και να τους αφιερώνουμε χρόνο τώρα, να το γιορτάζουμε πιθανώς με αγαπημένα πρόσωπα… προτείνω να δίνουμε την αρμόζουσα σημασία στη στιγμή αυτή που την κατέχουμε, τώρα, που είναι δικιά μας, να την αγκαλιάζουμε… να την ζούμε ολοκληρωμένα… όχι επειδή «έτσι πρέπει» … αλλά επειδή είναι η στιγμή μας, και μετράει.. κάθε δευτερόλεπτο, κάθε λεπτό, κάθε ώρα της κάθε μέρας μετράνε..κι αν η μία μέρα δεν είναι και τόσο «καλή», δεν πειράζει. Επειδή θα έχουμε ζήσει ήδη τόσα λεπτά που εκείνη η «κακή» μέρα θα έχει ξεχαστεί…
Advertisment
Προτείνω να μη «πουλάμε» πια το παρόν μας… αν σκεφτόμαστε και υπάρχουμε για το μέλλον, υποψήφιος «αγοραστής» είναι σίγουρα η ανησυχία, η ανασφάλεια. Αν επικεντρωνόμαστε συνεχώς στο παρελθόν, αναμφίβολα διεισδύουν στη ζωή μας οι τύψεις κι οι ενοχές, ίσως. Ας είμαστε λοιπόν εμείς οι ίδιοι αγοραστές του παρόντος μας, να έχουμε κτήμα το πιο πολύτιμο δώρο, τον χρόνο μας, το τώρα μας.
Αναστασία Λιόντου / Photo: Author/Depositphotos
