Στην ταινία “Πέρα από την Αφρική”, η πρωτοπόρος Κάρεν Μπλίξεν εξομολογείται: “Ο μεγαλύτερος φόβος μου ήταν μήπως φτάσω στο τέλος της ζωής μου και συνειδητοποιήσω ότι είχα ζήσει το όνειρο κάποιου άλλου”.
Είναι η ζωή σου έκφραση της επιθυμίας της καρδιάς σου ή κάποιου άλλου;
Γνωρίζω ένα νεαρό άνδρα, το Ρόμπερτ, που ιδροκοπούσε να περάσει το πρώτο έτος της ιατρικής, επειδή οι γονείς του ήθελαν πάντα να γίνει γιατρός. Ο πατέρας του είχε βάλει δεύτερη υποθήκη το σπίτι τους για να πληρώνει τα δίδακτρα και ο Ρόμπερτ αισθανόταν υπερβολικά ένοχος για να αρνηθεί. Όμως εκείνο που πραγματικά ήθελε ήταν να γίνει δάσκαλος. Αυτό τον έβαζε σε μια φοβερή θέση: ενώ εκπαιδευόταν να σώζει τις ζωές άλλων ανθρώπων, έχανε τη δική του. Στο τέλος του δεύτερου εξαμήνου, ο Ρόμπερτ αρρώστησε βαριά, πράγμα που τον κινητοποίησε να πει την αλήθεια στον πατέρα του.
Advertisment
Εκείνος απογοητεύτηκε, αλλά συνειδητοποίησε ότι ο γιος του δεν θα ήταν ποτέ ευτυχισμένος σαν γιατρός, και του έδωσε την ευλογία του να τα παρατήσει. Ο Ρόμπερτ άφησε την ιατρική σχολή και η υγεία του αποκαταστάθηκε σε πολύ σύντομο διάστημα. Συνέχισε τις σπουδές του και έγινε δάσκαλος, μια δουλειά που λατρεύει.
Πολλοί άνθρωποι έχουν κάθε λογής ιδέες για το πώς θα έπρεπε να ζεις, αλλά αυτές οι ιδέες δεν έχουν καμία σημασία αν δεν ταιριάζουν με το όραμα που έχεις εσύ για τον εαυτό σου. Όσο καλοπροαίρετοι και να είναι οι άλλοι, κανένας δεν γνωρίζει την καρδιά και το πεπρωμένο σου όσο εσύ.
Η ασθένεια να ευχαριστείς είναι κυρίαρχη. Εμφανίζεται στο γιο που πραγματοποιεί τα όνειρα των γονιών του για την παιδική ηλικία που δεν είχαν ποτέ. Στην κόρη που παντρεύεται ομόθρησκό της, ενώ αγαπάει κάποιον αλλόθρησκο. Στη σύζυγο που δεν τολμά να αψηφήσει τις επιθυμίες του άντρα της. Στον έφηβο που πασχίζει αγχωμένα να γίνει δεκτός στην παρέα. Στον υπάλληλο που ιδροκοπάει για να κερδίσει την εύνοια του εργοδότη.
Advertisment
Μην αρνείσαι την αλήθεια σου για να ταιριάξεις στην αλήθεια κάποιου άλλου
Αν θέλεις να ξαναποκτήσεις επαφή με τα όνειρά σου και να τα ζήσεις, αυτές οι πρακτικές θα σε βοηθήσουν:
1. Όποτε ετοιμάζεσαι να ανταποκριθείς σε ένα αίτημα, ρώτα τον εαυτό σου αν το κίνητρό σου προέρχεται από χαρά ή από καθήκον. Είναι δική σου ιδέα ή κάποιου άλλου; Θα το έκανες ακόμη κι αν δεν σου το ζητούσε κάποιος άλλος; Είναι “πρέπει” ή “θέλω”; Ασκήσου να λες “ναι” μόνο αν ταιριάζει με την εσωτερική σου επιλογή.
Παρατήρησε πώς σε νεκρώνουν οι δραστηριότητες που προέρχονται από φόβο ή υποχρέωση και πώς σε ζωντανεύουν οι δραστηριότητες που πηγάζουν από χαρά ή προσωπική υπόθεση. Φυσικά, υπάρχουν φορές που επιλέγεις να κάνεις κάτι που θα έκανε κάποιον άλλον ευτυχισμένο, αλλά υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στο να λες “ναι” επειδή θέλεις να τον υπηρετήσεις και να τον στηρίξεις, και στο να λες “ναι” επειδή φοβάσαι να πεις “όχι”. Το σημαντικό ερώτημα που πρέπει να απαντήσεις είναι: “Είναι πραγματικά δική μου επιλογή;”
2. Γράψε ένα γράμμα στον καθένα από τους ανθρώπους που εξακολουθείς να θέλεις να ευχαριστήσεις (ακόμη κι αν δεν είναι πια στη ζωή σου). Πες τους όλα σου τα συναισθήματα και όλα όσα έχεις βιώσει κατά την επιδίωξή σου να τους ευχαριστείς. Μην κρύψεις τίποτα. Μη σταματήσεις μέχρι να βάλεις όλες σου τις σκέψεις και τα συναισθήματα στο χαρτί.
Τελείωσε με μια δήλωση για το πώς θέλεις να ζεις τώρα. Όταν νιώσεις ότι έχεις τελειώσει, κόψε το χαρτί. Δεν είναι για κείνους. Είναι για σένα.
“Ρούφηξε τη ζωή αντί να σε ρουφάει” Alan Cohen εκδόσεις Η Δυναμική της Επιτυχίας
