Ο Μάικλ είναι γιος ενός φίλου μου, είναι δεκάξι χρονών και αρκετά ψαγμένος για την ηλικία του. Μια ημέρα που με είχε επισκεφθεί, τον ρώτησα: «Μάικλ, ποιος νομίζεις ότι είναι ο λόγος που βρισκόμαστε εδώ;» Εκείνος μου απάντησε: «Για να αφυπνιστούμε». Όταν του ζήτησα να μου το εξηγήσει λίγο περισσότερο, είπε: «Νομίζω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι κοιμούνται– δεν γνωρίζουν ποιοι είναι. Νομίζω ότι πρέπει να αφυπνιστούμε σε αυτό που είμαστε».
Αμέσως μετά με ρώτησε: «Αγάπη, εσύ γιατί νομίζεις ότι βρισκόμαστε εδώ;» Απάντησα δίχως τον παραμικρό δισταγμό: «Νομίζω ότι βρισκόμαστε εδώ για να εξελιχτούμε και να μεταμορφωθούμε, επίσης νομίζω ότι όσα μας συμβαίνουν, αλλά και όσα δεν μας συμβαίνουν συνθέτουν το ταξίδι προς τη μεταμόρφωσή μας… νομίζω ότι βασικά συμφωνώ μαζί σου, δηλαδή ότι βρισκόμαστε εδώ για να αφυπνιστούμε».
Advertisment
Υπάρχει ένα ερώτημα που αφορά όλους μας: Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής μου; Με άλλα λόγια, τι έχω έρθει να κάνω; Είναι προφανές ότι ο καθένας πρέπει να βρει τη δική του μοναδική και προσωπική απάντηση στο ερώτημα. Εδώ δεν ισχύει αυτό που συναντάμε σε κάποια ρούχα ένα μέγεθος για όλους. Η αναζήτηση του προσωπικού καλέσματος μοιάζει με την αναζήτηση της προσωπικής μελωδίας σου.
Θέλω να πιστεύω ότι ο σκοπός μας είναι το προσωπικό κάλεσμα. Δεν έχει καμία σχέση με τα επιτεύγματά μας ή με το βιογραφικό μας. Είναι κάτι βαθύτερο που μας φέρνει σε επαφή με τον παλμό της καρδιάς μας. Όταν το ανακαλύψουμε, προσθέτει νόημα σε ό,τι κάνουμε, μας δίνει την αίσθηση της πληρότητας και την ύπαρξη ενός προορισμού στη ζωή μας. Δεν έχει ανατεθεί σε όλους ο ρόλος ενός Δαλάι Λάμα, μιας Μητέρας Τερέζας, του Πάπα ή της Όπρα. Θα ήταν αυταπάτη αν νομίζαμε ότι οι άνθρωποι που απολαμβάνουν μεγάλη αναγνωρισιμότητα έχουν και υψηλότερο προορισμό από εμάς. Απέχει πολύ από την αλήθεια.
Ο δικός σας σκοπός δεν χρειάζεται να είναι μεγαλειώδης ή να αλλάξει τον κόσμο. Έχουμε όλοι έναν σκοπό όμως για να τον ενστερνιστούμε, χρειάζεται μια διαδικασία ανακάλυψης. Επίσης ο σκοπός μπορεί να διαφοροποιηθεί με την πάροδο των χρόνων.
Advertisment
Έχω συναντήσει χιλιάδες ανθρώπους που έχουν βρει τον προορισμό τους με μερικούς πολύ πρακτικούς και διόλου εντυπωσιακούς τρόπους. Η δουλειά τους δεν σχετίζεται με τη διασημότητα ούτε πέφτουν πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά υπηρετούν και βελτιώνουν τη ζωή των άλλων. Όταν ερχόμαστε σε επαφή με το κάλεσμα της καρδιάς μας, όλα αρχίζουν να αποκτούν νόημα. Έχω καταλήξει σε πέντε ερωτήσεις που μπορούν να σε φέρουν πιο κοντά στο προσωπικό κάλεσμα:
-Τι έχω έρθει εδώ για να μάθω;
-Τι έχω έρθει εδώ για να διδάξω;
-Τι έχω έρθει εδώ για να ξεπεράσω;
-Τι έχω έρθει εδώ για να ολοκληρώσω;
-Τι έχω έρθει εδώ για να εκφράσω;
Αφιέρωσε λίγο χρόνο για να απαντήσεις με ειλικρινή διάθεση. Σου προτείνω να γράψεις τις απαντήσεις σε ένα ημερολόγιο. Οι απαντήσεις μπορεί να είναι πολύ διαφορετικές από εκείνες που περίμενες. Οι ερωτήσεις αυτές έχουν σκοπό να σπάσουν τα πρότυπα που έχουν επιβληθεί από εσένα και σε δεσμεύουν. Παίξε με αυτές τις ερωτήσεις και μην ανησυχείς αν οι απαντήσεις σου δεν ακούγονται σοβαρές. Θεωρώ ότι αυτές οι ερωτήσεις είναι μια πυξίδα που μας κατευθύνει προς το κέντρο μας. Όταν η ζωή σου έχει ορμητήριο το κέντρο σου, τότε θα την απολαύσεις ό,τι κι αν συμβεί.
Οι απαντήσεις σε αυτά τα πέντε ερωτήματα βρίσκονται σε εξέλιξη και αναδιαμορφώνονται συνεχώς. Σε διαφορετικά στάδια της ζωής σου πιθανόν βρίσκεσαι εδώ για να διδάξεις ή για να διδαχτείς. Τίποτα δεν είναι οριστικό. Καθώς απαντάς στις ερωτήσεις μπορείς να δεις να αναδύεται ένα σχέδιο που θα σε καθοδηγήσει για να βρεις το δικό σου κάλεσμα. Καθώς σχεδιάζεις τη ζωή σου σύμφωνα με αυτό το σχέδιο, αρχίζεις να βιώνεις όλο και περισσότερη εσωτερική ικανοποίηση.
Είμαστε όλοι δάσκαλοι και συγχρόνως μαθητές και όλοι έχουμε τη δυνατότητα να συνεισφέρουμε. Αυτή η επίγνωση μπορεί να σε ανακουφίσει από μια πιθανή αίσθηση κενού, επίσης να σου χαρίσει παρηγοριά και άνεση, όταν απαντάς στη βασική ερώτηση: «Γιατί βρίσκομαι εδώ;» Η επίγνωση του σκοπού σου θα σε βοηθήσει να διευρύνεις την οπτική γωνία σου, να αποκαλύψεις τεράστια δημιουργικότητα και να καλωσορίσεις το άγνωστο, αντί να το φοβάσαι. Σε βάζει επίσης στη θέση του οδηγού, όπου ο καθένας μας γίνεται ο δημιουργός της ζωής του. Ό,τι συμβαίνει στη ζωή σου –το καλό και το κακό, το όμορφο και το άσχημο– γίνεται μέρος του κεντήματος της ζωής σου και αυτές οι εμπειρίες δρουν με κάποιο είδος αλχημείας στο πνεύμα σου, το οποίο αφυπνίζεται και έτσι αντιλαμβάνεσαι ποιος είσαι πραγματικά.
Η μητέρα μου συνήθιζε να λέει: «Έχουμε όλοι γεννηθεί ως μοναδικές μορφές και είναι μια πρόκληση να παραμείνουμε έτσι μέσα σε ένα κόσμο που προσπαθεί να μας προσδώσει τη μορφή που ταιριάζει σ’ εκείνον». Μην πεθάνεις σαν ένα αντίγραφο.
Ξεκίνησα τη ζωή μου νομίζοντας ότι βρισκόμουν εδώ για να γίνω μια επιτυχημένη ηθοποιός. Πήγα σε μια θεατρική σχολή με μεγάλο κύρος, όπου αναγνωρίστηκε και αξιολογήθηκε το ταλέντο μου στην ηθοποιία. Μετακόμισα στο Χόλιγουντ για να συμμετάσχω σε μια ταινία. Όταν η καριέρα μου δεν πήγε καλά, έκανα ένα ταξίδι πνευματικής αναζήτησης, για να ανακαλύψω έπειτα από αρκετά χρόνια ότι δεν είχα κληθεί στον κόσμο αυτόν για να παίζω στα σενάρια των άλλων, αλλά για να γράφω το σενάριο της δικής μου ζωής και να ανοίγω τον δικό μου δρόμο.
Βρήκα την κλήση μου μέσα σε ένα λεωφορείο της Νέας Υόρκης, δίνοντας παράσταση μπροστά σε μια άγνωστη και συνειδητοποιώντας ότι οφείλω να μοιραστώ αυτό το δώρο της έκφρασης δίχως όρους. Μέχρι εκείνη τη στιγμή είχα περιοριστεί προσδοκώντας αυτά που η ζωή θα μου φέρει.
Η δυνατότητα να βρούμε αυτό που είναι γραφτό να κάνουμε στη ζωή μας και να το αποδεχτούμε έχει στενή σχέση με τις φυσικές ικανότητες και με τα χαρίσματά μας. Συχνά, δεν ανακαλύπτουμε αυτές τις αλήθειες μέχρις ότου αντιμετωπίσουμε κλειστές πόρτες και αναγκαστούμε να σκάψουμε βαθύτερα, για να φέρουμε στην επιφάνεια τον χαμένο θησαυρό, δηλαδή ό,τι είμαστε και ό,τι πραγματικά είναι γραφτό να κάνουμε.
Καθώς ανακαλύπτουμε αυτόν τον θησαυρό, φανερώνουμε επίσης τη δύναμη, την επινοητικότητα, τη φροντίδα, την επιμονή, την τόλμη, τη γενναιότητα και την ανθεκτικότητά μας. Έτσι ενστερνιζόμαστε το κάλεσμά μας. Παράλληλα ανακαλύπτουμε τι ήρθαμε να κάνουμε εδώ και με ποιον τρόπο θα συνεισφέρουμε στην ανθρωπότητα.
Μην περιμένεις να αλλάξει κάτι. Αν είσαι παρών στο εδώ και στο τώρα, αντί να κοιτάζεις δεξιά κι αριστερά, θα αποκαλυφθεί το προσωπικό σου κάλεσμα. Συνειδητοποίησε ότι έχεις τη δυνατότητα να το αναγνωρίσεις όταν θα το ακούσεις. Ίσως στη δυσκολότερη στιγμή της ζωής σου, θα κοιτάξεις προς τα πάνω, θα εκπνεύσεις βαθιά και θα παραδοθείς. Τότε κάτι θα μετακινηθεί μέσα σου και θα σε γεμίσει με ευγνωμοσύνη και ευλογία. Μπορεί να συμβεί ακριβώς ΕΤΣΙ, αν παραμείνεις δεκτικός.
Θεώρησε τον εαυτό σου σαν ένα μουσικό όργανο που χρειάζεται καθημερινό κούρδισμα. Δεν βρίσκεσαι εδώ για να κάνεις απλώς κάποια πράγματα, αλλά για να παράγεις έναν όμορφο ήχο και να παίζεις τη δική σου μελωδία. Στη συνέχεια μπορείς να κάνεις όσα θέλεις, δίχως να αναλώνεσαι, γιατί θα διανύεις τη ζωή πάνω στην προσωπική συχνότητα, στον προσωπικό ήχο, στη φυσική κατάσταση της ύπαρξής σου.
Τι ευχαριστεί την καρδιά σου;
Απόσπασμα από το βιβλίο της Αγάπης Στασινοπούλου “Καλημέρα Χαρά!” Εκδόσεις Διόπτρα
