Στις μέρες μας, οι περισσότεροι γονείς παραδέχονται ότι το να μεγαλώνεις παιδιά δεν είναι εύκολη υπόθεση. Το άγχος της καθημερινότητας, η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα, τα διαφορετικά οικογενειακά σχήματα, ο καταιγισμός με πολλά και αντιφατικά μηνύματα από τα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα άκαμπτα ωράρια, οι διαφορετικοί ρόλοι που καλούνται να παίξουν οι γονείς μπορεί να δημιουργήσουν ρωγμές στην οικογένεια και ένταση στην ψυχοσυναισθηματική ζωή των παιδιών και όλα αυτά σε συνδυασμό με τους δύο γονείς να πρέπει να εργάζονται full-time και με τις μονογονεϊκές οικογένειες να χρειάζονται πολυεπίπεδη υποστήριξη για την φροντίδα των παιδιών ενώ το δέλεαρ των laptop, της TV και των video games στα δωμάτια των παιδιών να κάνουν σπάνιες τις οικογενειακές στιγμές.
Οι γονείς δυσκολεύονται να ισορροπήσουν μεταξύ της οικογένειας και των ευθυνών της εργασίας τους. Αγωνιούν για το αν περνούν αρκετό χρόνο με τα παιδιά τους, ενώ καθημερινά βρίσκονται αντιμέτωποι με νέες καταστάσεις περιμένοντας το αναπάντεχο. Ενώ ταυτόχρονα αναρωτιόνται πώς ο υπέροχος, μοναδικός και συνάμα απαιτητικός, εξουθενωτικός και πιεστικός τους ρόλος μπορεί να ενισχυθεί και να γίνουν καλύτεροι γονείς. Γιατί πραγματικά, επιθυμούν να είναι οι τέλειοι γονείς.
Advertisment
Όμως κατά πόσο είναι εφικτό αυτό; Διαβάζουν ότι «γονιός δεν γεννιέσαι, γίνεσαι», «ο τέλειος γονιός είναι ένας μύθος», «είναι εύκολο να γίνεις γονιός αλλά δύσκολο να είσαι γονιός» και όλα αυτά μεγαλώνουν περισσότερο τα άγχη και τις ανασφάλειές τους για την ανατροφή των παιδιών τους. Γιατί στα βιβλία, στα άρθρα και στα περιοδικά βρίσκουν μεν πάμπολλες χρήσιμες συμβουλές, από την υγιή ψυχοσυναισθηματική και σωματική ανάπτυξη των παιδιών, μέχρι το πώς να κρατάνε το μπιμπερό, πώς να βοηθήσουν το μωράκι τους να περπατήσει, πώς αργότερα να ενταχθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στο σχολικό περιβάλλον, πώς να αντιμετωπίσουν την προ-εφηβεία και την εφηβεία, αλλά αντιλαμβάνονται ότι κάτι λείπει, ότι κάτι δεν επαρκεί.
Η δική τους πλευρά. Η ενημέρωση για το πώς μπορούν να ικανοποιούνται και οι δικές τους ανάγκες με τρόπο που θα συμβάλλει στην ισορροπία και την ευημερία της οικογενειακής τους ζωής. Οι δεξιότητες ζωής και πώς αυτές, μαζί με την εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους, επηρεάζουν την εικόνα των παιδιών τους και τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τον κόσμο γύρω τους.
Πώς οι πεποιθήσεις τους, χτίζουν τις ενδοοικογενειακές τους σχέσεις και επηρεάζουν τις σκέψεις τους, τα συναισθήματά τους και τις συμπεριφορές τους όπως και των παιδιών τους. Πώς οι φόβοι , τα άγχη και οι ανησυχίες τους, επηρεάζουν τη διαχείριση της οικογενειακής τους καθημερινότητας αλλά και τον τρόπο ανατροφής που εφαρμόζουν. Πώς να έρχονται σε επαφή με τα συναισθήματά τους καθότι αυτά απορροφούνται από τα παιδιά. Πώς, ανάλογα την προσωπικότητα των παιδιών να υιοθετούν διαφορετική προσέγγιση και επικοινωνιακή τακτική με ακλόνητη σταθερά την Αγάπη και την Αποδοχή.
Advertisment
Με την πάροδο των χρόνων, οι γονείς, παρά την προσπάθειά τους για το καλύτερο, αισθάνονται να “πέφτουν”, να χάνουν τον εαυτό τους, να πιέζονται, να ξεχνούν ότι και εκείνοι είναι άνθρωποι με επιθυμίες. Και ενώ πραγματικά θέλουν να είναι οι καλύτεροι γονείς, το αποτέλεσμα δεν είναι το αναμενόμενο. Όταν δε, βρίσκονται σε μια τέτοια πιεσμένη κατάσταση συνήθως σκέφτονται αυτά που έμαθαν, ότι δηλαδή πρέπει να σκέφτονται ως γονείς: «οι ανάγκες των παιδιών έρχονται πρώτες», «μου επιτρέπω να είμαι χαρούμενος, μόνο όταν το παιδί μου είναι ήσυχο, καλό και άριστος μαθητής», «δεν έχω δικαίωμα να βάλω σε προτεραιότητα τον εαυτό μου», «είναι αδυναμία να έχω ανάγκες», «είναι εγωιστής ο γονέας που ασχολείται με τον εαυτό του».
Μέσα στην οικογένεια υπάρχουν δυο πλευρές αλληλένδετες και αλληλοεπηρεαζόμενες. Από τη μία, οι γονείς που δεν είναι χαρούμενοι και ικανοποιημένοι, με επίπτωση στον τρόπο αντιμετώπισης των ενδοοικογενειακών απαιτήσεων και αποτελεσμάτων των πιο σημαντικών πηγών: της ενέργειας και της θέλησης. Από την άλλη, όταν πιστεύουν ότι οι ανάγκες τους μετράνε, απελευθερώνονται από τις ενοχές, μπορώντας να διακρίνουν καθαρά τη διαφορά ανάμεσα στις πραγματικές ανάγκες του παιδιού και αυτές που χρειάζεται να αρνηθούν.
Στόχος τους, η συνεχής πρόοδος και μάθηση και όχι η τελειότητα, η αναγνώριση των αδυναμιών τους, η αποδοχή και η συγχώρεση του εαυτού τους για τα όποια λάθη· με αποτέλεσμα να επιτρέπουν και στα παιδιά τους να κάνουν λάθη και να μάθουν από τα παιδιά τους. Τα παιδιά μαθαίνουν από τους γονείς, παρατηρώντας την εικόνα τους, τις σκέψεις τους, τις λέξεις τους, τα συναισθήματά τους, τις πράξεις τους και τις πιο μικρές κινήσεις τους, καθώς για εκείνα, οι γονείς είναι το παράθυρο στο κόσμο που δίνει σχήμα στην πραγματικότητά τους, στις προοπτικές τους αλλά και στις απόψεις που έχουν για τον κόσμο που ζουν, εν ολίγοις είναι ο «καθρέπτης τους».
Η εικόνα που έχουν τα παιδιά για τον εαυτό τους και τον κόσμο γύρω τους, είναι η εικόνα που έχουν και οι γονείς για τον εαυτό τους. Σύμφωνα με το πόσο βαθιά και καταλυτικά επιδρούν οι γονείς στα παιδιά, δείχνοντας τον τρόπο οργάνωσης σκέψεων και συναισθημάτων, γεννιούνται τα εξής ερωτήματα: «δίνουμε το κατάλληλο παράδειγμα στα παιδιά μας;», «είμαστε συνειδητοί στο τι λέμε και πώς το λέμε;», «σε τι περιβάλλον μεγαλώνουμε τα παιδιά μας;», «τα αντιμετωπίζουμε με αγάπη και αποδοχή, με κριτική και αυστηρότητα ή με υπερβολική ελευθερία και χωρίς όρια;», «είμαστε κολλημένοι στα όσα γνωρίζουμε ή αφήνουμε χώρο για το καινούριο;», «πώς ανατρέφουμε τα παιδιά μας; καλλιεργώντας την φαντασία τους, την μοναδικότητά τους, την κριτική και δημιουργική τους σκέψη; μήπως απαιτώντας, διατάζοντας και θέτοντας απαράβατους κανόνες ή αφήνοντάς τα να ενεργούν όπως επιθυμούν;»
Απαντώντας με ειλικρίνεια σε αυτές τις ερωτήσεις, κάνουμε μια προσπάθεια να προσφέρουμε το καλύτερο δυνατό στα παιδιά μας. Αρχικά, βελτιώνοντας την δική μας εικόνα και τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας. Με αυτόν τον τρόπο, θα έχουμε κάνει το πρώτο βήμα για την εξελικτική ανατροφή των παιδιών μας, δίνοντάς τους το θετικό παράδειγμα. Θα τους διδάξουμε τα ευγενή ιδανικά, δίνοντάς τους χώρο να ανθίσουν και να χαράξουν την δική τους διαδρομή. Έτσι θα καταφέρουμε να σπάσουμε τον παλαιό τρόπο σκέψης, μεταδίδοντας αξίες που θα κάνουν έναν κόσμο καλύτερο τόσο για τα παιδιά μας όσο και για όλους μας.
- Ταυτότητα: Γονέας, Στοιχεία Ταυτότητας: “Καλός” και εν γένει “αποτελεσματικός” - 1 Μαρτίου 2018
- Είμαστε το παράδειγμα που θα θέλαμε τα παιδιά μας να έχουν; - 8 Δεκεμβρίου 2017
- Χαρούμενα παιδιά: Ευχή ή ουσία; - 23 Φεβρουαρίου 2017
