Όσο και αν νιώθεις ότι για άλλη μια φορά έχεις βρεθεί σε αδιέξοδο, αντί να κοιτάς επίμονα την κλειστή πόρτα, βρες τη χαραμάδα και τρύπωσε. Θα μου πεις “και αν δεν υπάρχει;”
Μα αλήθεια, δεν έχεις παρατηρήσει καθόλου τις κλειστές πόρτες; Μόνο στα βαθιά σκοτάδια δεν ξεγλιστράει φως μέσα από αυτές. Αλλά ξέρεις πολύ καλά ότι δεν υπάρχουν μόνο αυτά, όσο και αν ορισμένες φορές είσαι πεπεισμένος για το αντίθετο.
Advertisment
Δε σου υπόσχομαι τίποτα. Δεν ξέρω ούτε και εγώ τι βρίσκεται από πίσω. Αλλά αυτή είναι η μαγεία. Θα το ανακαλύψεις μόνος σου. Εξάλλου πόσο πια να μείνεις πίσω από την ίδια πόρτα; Πρώτον έχεις κουραστεί να βλέπεις συνεχώς το ίδιο τοπίο και δεύτερον πώς θα τιθασεύσεις την περιέργειά σου για το τι κρύβεται από πίσω;
Μη νομίζεις ότι είσαι μόνος. Όλοι, λίγο πολύ, πίσω από αυτές τις κλειστές πόρτες βρισκόμαστε. Άλλοι παλεύουμε με γροθιές και κλωτσιές να τις ανοίξουμε και άλλοι απλά συμβιβαζόμαστε και μαθαίνουμε να ζούμε πίσω από αυτές. Αλλά είμαι σίγουρη ότι την έχεις βαρεθεί αυτή τη θέα και… που και που σε έχω πιάσει να ψάχνεις για νέο ορίζοντα.
Επίσης, άδικα περιμένεις τόσο καιρό. Κανένας δεν πρόκειται να στην ανοίξει από μέσα. Ωραία θα ήταν. Αλλά όχι, πλέον το ‘χεις καταλάβει κι εσύ, ότι στη ζωή, ό,τι θες πρέπει να το διεκδικείς από μόνος σου γιατί αλλιώς δύσκολα θα σε βρει.
Advertisment
Παρατήρησε λοιπόν τις χαραμάδες αυτές κάτω από τις κλειστές πόρτες. “Όταν φωτίσουν είναι η ώρα μου” σκέψου. Κι ας σου φαίνεται τρελό στην αρχή, όλοι χωρούν να περάσουν μέσα από αυτές.
Το τι μάχη θα δώσεις μετά είναι άλλη ιστορία. Άλλωστε έχεις μάθει να πολεμάς. Αυτή τη φορά όμως η μάχη θα δίνεται στην άλλη πλευρά και θα έχεις σημειώσει ήδη μια επιτυχία. Θα έχεις φτάσει εκεί.
Ευαγγελία Δανιηλίδη – Photo: Author/Depositphotos
