Ο χρόνος περνά χωρίς να μπορείς να τον σταματήσεις. Άλλη μια χρονιά πέρασε και ξεκινώντας η καινούργια, θέλω να πιστεύω πως είμαστε αισιόδοξοι και γεμάτοι ελπίδες, αφήνοντας πίσω κάθε στεναχώρια, κάθε αμφιβολία και δισταγμό, δυστυχώς όμως, αφήνοντας πίσω, σιγά σιγά και την παιδικότητά μας.
Χάνουμε την παιδικότητα και φτάνουμε στην εφηβεία που χαρακτηρίζεται από το επαναστατικό της συναίσθημα, από μια ατίθαση στάση προς το κατεστημένο, από μια ψυχική δύναμη που μας ωθεί στην δράση και όχι σε φιλοσοφικές κουβέντες. Εάν και ζούμε σε μια εποχή αμφισβήτησης των πάντων, παρατηρώ την αδράνεια που μας καθηλώνει στην απραξία, σε ό,τι αφορά την υπεράσπιση των κοινωνικών αξιών.
Advertisment
Εντελώς τυχαία βρέθηκα τις προάλλες παρών σε μια συζήτηση μεταξύ μιας μάνας και του παιδιού της που αντιδρούσε στις συμβουλές της. Παραθέτω τον διάλογο διότι με συγκλόνισε.
Αναστατωμένο πολύ το αγόρι λέει στην μάνα του:
– Έλεος ρε μάνα, πάλι πρέπει να εκκλησιαστούμε για τα Χριστούγεννα! Καλά τα έχουν καταργήσει όλα! Εμένα με ρώτησε κανείς εάν θέλω να πάω στην εκκλησία;
Advertisment
Η μάνα αρκετά ενοχλημένη από την στάση του (και σκεπτόμενη μήπως νιώθω άβολα και εγώ), απάντησε:
– Καλά, καλά… και εμένα όταν μου τα έλεγαν, είχα ακριβώς την ίδια αντίδραση. Αλλά μεγαλώνοντας, κατάλαβα πως πρέπει να ζυμωθείς λίγο στις δυσκολίες της ζωής για να καταλάβεις το καλό που θέλουν για σένα οι γονείς σου. Και εγώ στην ηλικία σου επαναστατούσα σε ό,τι μου έλεγαν οι γονείς μου, όμως μετά, κατάλαβα πως ό,τι κάνεις, στον εαυτό σου το κάνεις…
– Αλήθεια;… Δεν μπορώ να σε φανταστώ επαναστάτρια! Το μόνο που κάνεις τώρα είναι να μας επιβάλλεις τι να κάνουμε. (δύσκολοι καιροί για παιδιά σκεφτόμουν…)
– Πάτερ μήπως θέλετε να πείτε κάτι? και με κοιτάει με παρακλητικό βλέμμα…
– Κοιτάξτε, απάντησα, εγώ συμφωνώ με το παιδί!
Ο μικρός γελάει, η μάνα απορεί (θυμόμουν ότι και εγώ τα ίδια έλεγα στη μάνα μου). Και συνεχίζω:
-Ό,τι και να πούμε τώρα, δεν το κατανοεί ο νεαρός , αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν είναι σωστή η συμβουλή σας. Το ζητούμενο δεν είναι ποιος έχει δίκιο ή άδικο, σημασία έχει να βρεις τον τρόπο που θα κερδίσεις το ενδιαφέρον του. Ξέρετε τι του αρέσει περισσότερο, γνωρίζετε καλά πώς να του κεντρίσετε το ενδιαφέρον του για κάτι, έτσι δεν είναι;
– Μπράβο βρε πάτερ!… Εάν και είναι λίγο ύπουλο αυτό που λες!
– Συμφωνώ! Όμως, εσύ όταν ζητάς κάτι από τους γονείς σου που δεν θέλουν να σου το πάρουν, τι κάνεις; Δεν χρησιμοποιείς την ίδια τακτική;
– Δεν είναι το ίδιο, απάντησε ντροπαλός.
Αλλάξαμε για λίγο την συζήτηση και ετοιμαζόμουν να φύγω όταν η μάνα λέει:
– Θα ξεκινήσεις παιδί μου τα μαθήματα στη Σχολή Οδηγών το καλοκαίρι, έτσι δεν είναι; Θα μπορείς μετά να πάρεις το αυτοκίνητο για να κάνεις τις βόλτες σου, πώς και πώς περιμένεις αυτή την στιγμή.
– Βεβαίως!
– Ωραία!… Δε μου λες παιδί μου, χρειάζεται να μάθεις κάποιους κανόνες για να εξασφαλίσεις την σωστή κυκλοφορία και να προστατευτείς; Ο μικρός κοιτάει απορώντας.
-Και φυσικά ξέρεις ότι τα ατυχήματα γίνονται, όταν παραβιάζονται οι κανόνες της κυκλοφορίας. Ακριβώς το ίδιο γίνεται και στη ζωή μας. Η πίστη δεν είναι μια παράδοση, αλλά εκείνη που σε μαθαίνει τους ηθικούς κανόνες καλής συμπεριφοράς στην κοινωνία. Το “μην κάνεις” το ένα, “μην κάνεις” το άλλο, δεν αποσκοπεί στον περιορισμό της ελευθερίας σου, αλλά στο να μάθεις να μην κάνεις στους άλλους ό,τι δεν θέλεις να σου κάνουν και εκείνοι. Κι όπως χρειάζεσαι οδηγώντας να τηρήσεις τους κανόνες κυκλοφορίας, έτσι και στη ζωή, θα ωφεληθείς εάν τηρείς τους ηθικούς κανόνες.
Υποκλίθηκα νοερά σε αυτή τη μάνα! Δεν κρατήθηκα και πρόσθεσα:
– Και η πίστη είναι εκείνη η εμπιστοσύνη που έχεις στον εαυτό σου ότι θα φτάσεις στο προορισμό σου!”
Έφυγα σκεπτικός… Σεβόμενος τους ηθικούς κανόνες, σέβεσαι τον εαυτό σου. Η ζωή μας δεν θα πρέπει να βασίζεται στην τύχη αλλά στην αποδοχή ή απόρριψη εν σεβασμώ των προσώπων και των γεγονότων που θα γνωρίσουμε. Δεν μπορείς να κτίσεις γκρεμίζοντας, θα ταλαιπωρηθείς πολύ. Θα ήταν πιο εύκολο να “φρεσκάρεις” το ήδη υπάρχον οίκημα που κληρονόμησες.
“Όλοι είμαστε παιδιά με διάφορες ηλικίες” έλεγε κάποιος, ας κρατήσουμε την αγνότητα της ψυχής του παιδιού και τη δύναμη της αλλαγής του έφηβου για να μετατρέψουμε το “κακό” σε “καλό”!
Σας το εύχομαι ολόψυχα στην αρχή της νέας χρονιάς.
- Αριστοτέλης: «Ελπίδα είναι ένα όνειρο που το βλέπουμε ξύπνιοι» - 13 Σεπτεμβρίου 2019
- Είμαστε και γινόμαστε, τα άτομα με τα οποία συναναστρεφόμαστε - 10 Ιανουαρίου 2019
- Eυγνωμοσύνη είναι το συναίσθημα πως αυτά που σου δόθηκαν είναι ανώτερα από αυτά που ζήτησες - 13 Νοεμβρίου 2018
