Το ταξί σταματάει ξαφνικά στην άκρη της λεωφόρου. Ο αστυνομικός ζητάει τα στοιχεία του οδηγού για έναν τυπικό έλεγχο. Γυρίζει προς τo πίσω κάθισμα και απευθύνεται σε μένα.
-Την ταυτότητα σας παρακαλώ.
Advertisment
Ο απρόσμενος έλεγχος του αστυνομικού, η αιφνίδια ερώτηση για την ταυτότητα μου, δεν ξέρω ποια περίεργη χορδή μου άγγιξε, δεν ξέρω ποιο άγνωστο μηχανισμό πυροδότησε ξαφνικά, ώστε να διασταλεί ο χρόνος και να χωρέσουν σε μια στιγμή χειμαρρώδεις σκέψεις και συλλογισμοί, πράγματα καλά κρυμμένα και καταχωρημένα στα αζήτητα για χρόνια.
Την ταυτότητα μου; ξύπνησε η εσωτερική φωνή μέσα μου. Ταυτότητα έχω. Ποια είμαι ξέρω; Ποια είμαι στ’ αλήθεια. Έχω όνομα, επίθετο, προφίλ στα κοινωνικά δίκτυα. Ταυτότητα έχω; Έχω οικογένεια, φίλους, δουλειά.
Και; Με εκφράζουν όλα αυτά; Είμαι ικανοποιημένη από τη ζωή μου; Υπάρχει νόημα σ’ όλα αυτά που κάνω; Είμαι τόσο δυνατή όσο δείχνω ή μ’ έχουν καπελώσει οι φοβίες μου; Είμαι καλός άνθρωπος όπως λένε ή είμαι μόνο ένα χαμογελαστό προσωπείο; Πραγματοποίησα κάτι από όλα όσα ονειρευόμουν; Έχω έργο να επιδείξω ή μόνο λόγια; Με γεμίζει η καθημερινότητα μου;
Advertisment
Έχω στόχους για τα επόμενα βήματα μου; Θα πρέπει να έχω στόχους για τα επόμενα βήματα μου; Βρίσκομαι στη σωστή κατεύθυνση; Έχω βρει τον έρωτα της ζωής μου; Έχω βρει τον σκοπό της ζωής μου; Ατέλειωτα ερωτήματα συγκρούονται μέσα μου. Μου έρχονται στο μυαλό τα λόγια του Χόρχε Μπουκάι.
«Εγώ δεν είμαι αυτός που θα ήθελα να είμαι. Δεν είμαι αυτός που θα έπρεπε να είμαι. Δεν είμαι αυτός που η μαμά μου και οι άλλοι γύρω μου θα ήθελαν να είμαι. Δεν είμαι καν αυτός που ήμουν. Εγώ είμαι αυτός που είμαι»
Προφανώς βιώνω και εγώ κρίση ταυτότητας, όπως οι περισσότερες γυναίκες αλλά και άντρες του σύγχρονου κόσμου. Μια κρίση που αποτελεί τροχοπέδη στην εξέλιξη της ζωής μας. Μια κρίση που απαιτεί ενδοσκόπηση και γόνιμο έλεγχο του εαυτού μας, που απαιτεί αυτοκριτική και αυτογνωσία. Αυτογνωσία, ένας μοναχικός δρόμος που τον βαδίζει ο άνθρωπος από τα αρχαία χρόνια. Ο δρόμος που θα μας φέρει κοντά στον εσώτερο εαυτό μας και θα μας τον ξανασυστήσει απελευθερωμένο από ετικέτες, μάσκες ή ρόλους που κατά καιρούς έχουμε παίξει.
Μα αν είναι έτσι, η κρίση ταυτότητας είναι πρόβλημα ή ζητούμενο; Μήπως είναι αυτό που θα με οδηγήσει στην αυτογνωσία; Μήπως ήρθε η ώρα ν’ αντιμετωπίσω κατά πρόσωπο εμένα; ρεαλιστικά, αντικειμενικά και δίκαια. Να αφαιρέσω τον εξωτερικό μανδύα και να έρθω ένα βήμα πιο κοντά στους φόβους, στις αδυναμίες και τα θέλω μου; Ένα βήμα πιο κοντά στην ισορροπία, στην αρμονία ακόμα και στην ευτυχία;
– Κυρία μου μ’ ακούτε;… Η ταυτότητα σας χρειάζεται ανανέωση.
Ζαχαρούλα Τσαγκατάκη
