Όσα η φύση τολμά, ο άνθρωπος ούτε καν τα πλησιάζει

Πόση ομορφιά χωρά σε ένα λουλούδι και πόση σε έναν άνθρωπο; Πώς το “ναι χωρά” γίνεται πράξη στην φύση και πώς στον άνθρωπο; Μη μου πεις

Πόση ομορφιά χωρά σε ένα λουλούδι και πόση σε έναν άνθρωπο; Πώς το “ναι χωρά” γίνεται πράξη στην φύση και πώς στον άνθρωπο; Μη μου πεις μόνο λόγια, τα λόγια τα ‘χω κι εγώ μέσα μου, πράξεις πες μου και παραδείγματα.

Θα αργήσεις να μου δείξεις, πρέπει να ψάξεις πολύ για να βρεις κάτι αληθινό στους ανθρώπους, μα η φύση μου δείχνει αλήθειες κάθε μέρα. Κι αν επιλέγω το μακρυά σου άνθρωπε, είναι αυτό, που κουράστηκα μόνο να τα μιλώ. Η φύση εκφράζει, αναπνέει, ευωδιάζει, ανθίζει! Κι ο άνθρωπος τι;

Advertisment

Ένας χειμώνας που παγώνει κάθε ελπίδα για ζωή. Όσα η φύση τολμά, ο άνθρωπος ούτε καν τα πλησιάζει!

Όλοι μιλούν για μοναξιά στον άνθρωπο, λένε πως δεν θα τα καταφέρει μόνος, πως θα είναι άσχημα, δεν θα την παλέψει, θα χαθεί σε λαβυρίνθους απομόνωσης και πώς θα ζήσει; Φοβάται ο άνθρωπος το μετέωρο, δεν πληγιάζει τα χέρια του για να πιαστεί να ανέβει. Ένα δέντρο φυτρώνει ακόμη και στην άκρη ενός γκρεμού και στέκει αγέρωχο κι ας το χτυπούν οι άνεμοι κι ας το πονούν οι βράχοι!

Όσα η φύση τολμά, ο άνθρωπος ούτε καν τα πλησιάζει! Κι αν τα λουλούδια, τα δέντρα, τα πουλιά είναι της φύσης παιδιά, ο άνθρωπος από ποιας γέννας την κραυγή να ‘ρχίνισε και τη μισεί την φύση τόσο; Την ζηλεύει, την φθονεί και γιαυτό την καταστρέφει!

Advertisment

Τα μπλέκουν οι άνθρωποι τα πράγματα. Οι ζωές τους πατροναρισμένες σε κανονισμούς, σε συγκεκριμένες ασφαλτοδρομένες διαδρομές χωρίς ξέφωτα, διακλαδώσεις, χωρίς επιλογή!

Η φύση δεν βλέπει εμπόδια, ανοίγει δρόμους με την δύναμή της, δεν καταστρέφει, δημιουργεί καινούριες ευκαιρίες ζωής! Πόση ομορφιά χωρά σε ένα λουλούδι και πόση σε έναν άνθρωπο;

Η ομορφιά στη φύση στέκει μόνη. Τι να την κάνει την παρέα; Κι έτσι μονάχη συνεχίζει να μαγεύει, να γεμίζει ερωτηματικά, να αναπολεί, να γεύεται τα χρώματα που ευωδιάζουν από την δική της πηγή, από το δικό της χώμα, από τα δικά της έγκατα.

Δεν αντέχεις άνθρωπε την ομορφιά της φύσης γιατί αν μπορούσες να την χωρέσεις μέσα σου, χωρίς να σε πνίξει, θα μπορούσες να αγκαλιάσεις επιτέλους και το ίδιο σου τον εαυτό…

Και τελικά όσα η φύση τολμά, ο άνθρωπος ούτε καν τα πλησιάζει!