Για τον καθένα η ζωή επιφυλάσσει μια ξεχωριστή πορεία που διαγράφεται σε συνάρτηση με την τύχη, με τον χαρακτήρα του, με τα πιστεύω του και με τις επιλογές του.
Ο κάθε άνθρωπος κάποια στιγμή κάνει παύση για να συνειδητοποιήσει τι έχει κάνει ως τώρα, πώς θα μπορούσαν να έχουν εξελιχθεί τα πράγματα καλύτερα γι’ αυτόν, ποιοι ήταν οι κίνδυνοι και πώς μπορεί να τους αποφύγει στο μέλλον. Με άλλα λόγια κάνει τις διαπιστώσεις του.
Και ενώ τα βάζει με τον εαυτό του, με το χθες, το σήμερα και το αύριο, ταυτόχρονα έχει τη δυνατότητα και την περιέργεια να παρατηρήσει και τους γύρω του. Αυτή η παρατήρηση σε κάποιον βαθμό τον βοηθά. Κι αυτό επειδή η ευτυχία και η δυστυχία είναι έννοιες σχετικές όπως είναι η ομορφιά, δηλαδή έρχονται και παρέρχονται.
Έτσι βλέπει πως οι ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν είναι ευτυχισμένοι για πάντα. Μπορεί και ο ίδιος να υπάρξει ευτυχισμένος κι αυτό να ανατραπεί αργά ή γρήγορα.
Και άρα κάποτε παραδέχεται πως τελικά οι στιγμές είναι που μετράνε. Οι στιγμές ευτυχίας είναι χωρίς αμφιβολία σημαντικές. Αλλά και οι στιγμές δυστυχίας για έναν ώριμο άνθρωπο αποτελούν μαθήματα, καμιά φορά δύσκολα και προκαλούν πόνο στην ψυχή του, αλλά οπωσδήποτε μέσα από τέτοιες στιγμές ανακαλύπτει τις αντοχές του, τον εαυτό του και εκτιμά περισσότερο τις στιγμές ευτυχίας όταν αυτές υπάρξουν ξανά.
Όποια κι αν είναι τα εμπόδια στη ζωή του καθενός σίγουρα δεν πρέπει να υπάρχει παραίτηση από την ζωή, αλλά απαίτηση, απαίτηση για ένα καλύτερο αύριο!
