Ο κόσμος τρέχει. Τρέχει κάθε μέρα όλο και γρηγορότερα. Κάνει πρωταθλητισμό και αγωνίζεται να ξεπεράσει το χθες. Η τεχνολογία γιγαντώνεται και κατασπαράζει το παρελθόν. Αυξάνεται και πληθύνεται δίχως σταματημό και οι πληροφορίες σε βομβαρδίζουν σαν εμπόλεμο ξημέρωμα. Ανοίγεις τα μάτια σου και λαμβάνεις.
Λαμβάνεις χωρίς όριο φωνές, εικόνες και χρώματα. Κυρίως όμως φωνές. Άλλες με ήχο και άλλες χωρίς. Κραυγάζουν αθόρυβα και σε αποπροσανατολίζουν από το κέντρο του ισημερινού σου.
Advertisment
Οι υποχρεώσεις αυγατίζουν μέρα με τη μέρα σαν χέρια απλωμένα άπορων και νηστικών ανθρώπων. Η ψυχή σου σιγά σιγά αδειάζει, λιγοστεύει η δύναμή της και οι ρανίδες του πάθους στερεύουν. Τα θέλω σου ανθίζουν και φυτρώνουν λουλούδια, ένα εδώ και ένα εκεί και γεμίζουν το νου σου.
Εκεί αρχίζει και χάνεται η επαφή με την κανονικότητα. Εκεί, γεννιέται το άγχος και σιτίζεται καθημερινά σαν στρουμπουλό και καλοθρεμμένο μωράκι, που κλαίει και σπαράζει για να ικανοποιήσει την ανάγκη του. Τότε ο εαυτός σου παραμερίζεται από αυτόν τον δικτάτορα.
Σταμάτα! Σταμάτα! Κατέβα από το διάδρομο και πάγωσε το χρόνο. Πάρε μια ανάσα, να πάρει. Κοίτα, ο ήλιος δύει ακόμα, η θάλασσα ξαφρίζει τα ακριβά της αρώματα και ο αέρας σε ξεφορτώνει από τα βαρίδια που σε λυγίζουν για ώρες. Τα σύννεφα σε μεθούν τακτικά και σε ταξιδεύουν σε κόσμο φανταστικό.
Advertisment
Σταμάτα επιτέλους. Βρες το δικό σου ρυθμό και περπάτα στα δικά σου βήματα. Ακολούθησε τη φύση. Αυτή έχει τον τρόπο. Κλείσε το κινητό, το διαδίκτυο και περπάτα. Περπάτα γοργά και σταθερά στο κέντρο του είναι σου. Γνώριμο το μονοπάτι και θα σε οδηγήσει στο χρησμό της Γέννεσης. Τρέχα και κλείσε τα αυτιά σου στις Ερινύες που λαξεύουν τη μέρα σου. Ο καθένας φορά διαφορετικά παπούτσια και κάποιοι βαδίζουν ξυπόλυτοι.
Ένας γεράκος ξαποσταίνει στο παγκάκι. Τα πόδια του δεν κρατούν τα χρόνια του. Αναπολεί στα ταραγμένα κύματα της παραλίας τα πράγματα για τα οποία έχει μετανιώσει. Για τη βόλτα εκείνη που πήγε χαμένη με τη ζωή. Για τα φώτα που δεν άναψε και για τους δρόμους που δεν διάβηκε.
Σταμάτα άνθρωπε την κατρακύλα και ανέπνευσε φρέσκο αέρα. Αύριο θα ξημερώσει κι άλλη μέρα. Αύριο βάλε διαλείμματα στο χρονόμετρό σου. Αύριο γέλα. Γέλα και αγάπα σαν να μην υπάρχει αύριο. Αύριο να σε κάνεις χαρούμενο.
Τάσος Βακφάρης – Photo: Author/Depositphotos
- Φλούδες μανταρίνι… - 18 Νοεμβρίου 2024
- Από βδομάδα θα ενηλικιωθώ και δεν θα επαναλαμβάνω τα τραύματα μου… - 23 Σεπτεμβρίου 2024
- «Το αγέννητο παιδί μου…» - 22 Απριλίου 2024
