Οι άνθρωποι έχουμε πολλά ελαττώματα. Κυρίως το ότι τείνουμε να βλέπουμε τα πράγματα πάντα μονόπλευρα – ήτοι από τη δική μας σκοπιά – και ότι γινόμαστε (ως συνέπεια και του προηγουμένου) πολύ συχνά ανυπόφορα εγωιστές. Δε μας αρέσει όταν κάτι νέο ή ξαφνικό εμφανίζεται και αναταράσσει τις συνήθειες μας, ιδίως όταν πρόκειται για ρουτίνα ετών ολόκληρων.
Το βλέπουμε συχνά όταν ένα μέλος της οικογένειας μας συστήνει την/τον αγαπημένη/ο του και ξαφνικά “πρέπει” να τους βλέπουμε να εμφανίζονται παντού μαζί. Άλλοι θα χαίρονταν που μεγαλώνει η οικογένεια και θα υπάρχουν πληθώρα νέων πραγμάτων να κάνουν μαζί. Πολλοί όμως κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Δυσανασχετούν γιατί αυτό το νέο πρόσωπο ήρθε “από το πουθενά” για να τους “κλέψει” το παιδί και να τους αλλάξει τις συνήθειες, γιατί τόσα χρόνια αλλιώς είχαν μάθει.
Advertisment
Οι συγγενείς όπως και οι φίλοι θα έπρεπε να ενθουσιάζονται με κάτι που κάνει έναν δικό τους άνθρωπο ευτυχισμένο. Η ευτυχία μοιρασμένη, εξάλλου, διπλασιάζεται. Και θα έπρεπε να συμμερίζονται αυτή τη χαρά, να επιδιώκουν να τη μοιραστούν και να γίνουν μέρος της. Όχι να προσπαθούν με χίλιους τρόπους να ξεφορτωθούν το νεοεισαχθέν πρόσωπο, κάνοντάς το, με όποιο τρόπο μπορούν, να αισθανθεί ανεπιθύμητο για να φύγει και να γυρίσουν όλα στο “όπως πριν”.
Αλήθεια όμως, σε όλη αυτή τη διαδικασία, γιατί δε σκεφτόμαστε στιγμή το πώς νιώθει ο άλλος; Όχι μόνο “το δικό μας παιδί”, αλλά και αυτό το άλλο, που έρχεται να βρει μια δεύτερη οικογένεια και βλέπει να του κλείνουν όλοι την πόρτα στα μούτρα, και μάλιστα με θόρυβο. Και ποια ακριβώς είναι η λογική εξήγηση σε όλα αυτά;
Ο άνθρωπος είναι ον παράλογο. Προσαρμόζει τα γεγονότα μόνο όπως τον συμφέρουν και όπως πιστεύει ο ίδιος ότι θα ‘ναι καλύτερα. Για αυτό το λόγο συχνά χαλάμε τις καρδιές μας από λόγια που μεταδίδονται σαν το χαλασμένο τηλέφωνο και δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Απλά μας αρέσει να τα μεγαλοποιούμε όλα.
Advertisment
Μας αρέσει να κουτσομπολεύουμε πολύ περισσότερο και να συζητάμε τους πάντες και τα πάντα – όπως είπε ο Πλάτωνας «οι μεγάλοι άνθρωποι μιλούν για ιδέες. Οι μεσαίοι άνθρωποι μιλούν για γεγονότα. Οι μικροί άνθρωποι μιλούν για τους άλλους». Ιδίως όμως μας αρέσει να μεμψιμοιρούμε συνεχώς που τα πράγματα δεν πάνε όπως θέλουμε.
Τι τραγική ειρωνεία όμως το ότι τα πράγματα συνήθως οδηγούνται εκεί που εμείς τα πάμε, γιατί τις πλείστες φορές εμείς οι ίδιοι καθορίζουμε τη ζωή μας και τις αποφάσεις που παίρνουμε. Εμείς και όχι όλοι οι τριγύρω.
Photo: Author/Depositphotos
- Η εξέλιξη φοράει παπούτσια παλιά - 21 Ιανουαρίου 2024
- Χωριό σημαίνει γεύσεις, μυρωδιές και αναμνήσεις… - 27 Αυγούστου 2023
- Οι φίλοι είναι η οικογένεια που διαλέγουμε - 13 Ιουνίου 2023
