Αναγνώριση παίρνει ένας φασίστας, όταν επιτίθεται σε έναν ξένο. Ένας θρησκόληπτος ακραίος φανατικός, όταν υποτιμά έναν αλλόθρησκό του.
Ένας τρομοκράτης όταν χτυπά αμάχους. Ένας μπούλης όταν προσβάλλει έναν γκέι. Ένας μονίμως θυμωμένος όταν σε κάθε του ποστ έχει μια κακή κουβέντα να πει για το οτιδήποτε.
Advertisment
Ένας κριτικός όταν δεν κρίνει το έργο, αλλά με αφοριστικούς σχολιασμούς τον καλλιτέχνη. Ένας πρόεδρος εταιρίας όταν βγάζει χρήματα καταστρέφοντας το περιβάλλον. Ένας εγκληματίας όταν όλη η χώρα ασχολείται με το ειδεχθές έγκλημά του.
Από πού; Μα από τους ομοίους του αλλά και από όσους αναφέρονται σε αυτόν. Ακόμα κι αν καταφέρονται εναντίον του, πάλι αναγνώριση λαμβάνει. Αφού ασχολούνται μαζί του. Από τη μη αίσθηση, είναι προτιμότερη η αρνητική αίσθηση. Από τη μη αναγνώριση, είναι προτιμότερη η «αρνητική αναγνώριση».
Δίπλα μας, γύρω μας βλέπουμε ανθρώπους να συμμετέχουν σε ομάδες, σε οργανισμούς, ακόμα και σε επιχειρήσεις, όχι γιατί αυτό που γίνεται εκεί τους αφορά πραγματικά, αλλά γιατί κάποιος τους έδωσε σημασία. Αυτή που τόσο τους έλειψε από την οικογένεια, τους φίλους, την κοινωνία.
Advertisment
Συχνά η αναγνώριση είναι το καλύτερο όπλο χειραγώγησης των ρατσιστών, των ακραίων, των μπούληδων κάθε μορφής. “Έλα στην ομάδα μας. Μαζί μας θα είσαι κάποιος. Θα αποκτήσεις ταυτότητα. Χτύπα / κάνε / κλέψε / σκότωσε / εξαπάτησε / κορόιδεψε / δοκίμασε / κάπνισε και θα γίνεις δικός μας. Θα σε προστατεύουμε και θα σε “αγαπάμε”.
Κι όμως: Αν κάποιος προσπαθεί να αναγνωριστεί χρησιμοποιώντας το λάθος μέσο, αργά ή γρήγορα αυτό θα γυρίσει εναντίον του. Εκείνος που λαμβάνει αυτού του είδους την κάλπικη αναγνώριση αργά ή γρήγορα θα πάθει κακό, θα κάνει κακό, θα μπλέξει με το νόμο, θα βυθιστεί στις τύψεις, θα καταλάβει ότι όλο το οικοδόμημα που είχε χτίσει γύρω από την επιβαλλόμενη “μεγάλη ιδέα” ήταν ψεύτικο.
Γι’ αυτό και η έννοια του σκοπού της ζωής είναι τόσο σημαντική, αλλά και αυτή της πληρότητας που για μένα έχει μονάχα μια ερμηνεία: Την εκπλήρωση ενός ανώτερου σκοπού ζωής που συμπεριλαμβάνει άλλους ανθρώπους μέσα από την προσφορά αγάπης.
Θα πρέπει να σπρώξουμε τα παιδιά μας – αλλά και το παιδί μέσα μας – να αναζητήσουν τον δικό τους σκοπό ζωής, πριν τους πουλήσει κάποιος άλλος έναν κάλπικο. Έναν σκοπό χτισμένο σε βάσεις προόδου που σμιλεύει έναν καλύτερο κόσμο.
Πιστεύω βαθιά πως: Ήρθαμε σ’ αυτό τον κόσμο για να εκπληρώσουμε τον σκοπό της ζωής μας. Στο ταξίδι μας αυτό να προοδεύουμε, να δίνουμε, να παίρνουμε αγάπη και να κάνουμε τον κόσμο ομορφότερο.
Γιατί: Όταν αναγνωρίζεσαι, δεν σημαίνει ότι αγαπιέσαι. Όταν όμως αγαπιέσαι, αναγνωρίζεσαι ταυτόχρονα. Γιατί: Η ουσιαστικότερη αναγνώριση, που μπορεί να δεχτεί ένας άνθρωπος στη ζωή του, πηγάζει από όσα έχει προσφέρει σε άλλους.
“Η αναγνώριση είναι από τις μεγαλύτερες κινητήριες δυνάμεις της ανθρώπινης φύσης. Ακόμα και οι πιο μοναχικοί άνθρωποι μένουν μόνοι για να τελειοποιήσουν την τέχνη, που θα τους κάνει να αναγνωριστούν από εκείνους που αποφεύγουν”.
Όταν πριν από χρόνια συνειδητοποίησα το παραπάνω αναρωτιόμουν: Τελικά, υπάρχει κάτι πιο σημαντικό σαν κίνητρο από την ανάγκη μας να ικανοποιήσουμε το αίσθημα σπουδαιότητάς μας; Ε, λοιπόν, ναι, υπάρχει κάτι πιο σημαντικό. Η ανάγκη μας να αγαπηθούμε από τους άλλους. Πώς; Αγαπώντας.
Έργα του κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο. Έχει διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και έχει λάβει δύο βραβεία διαδικτύου (e-awards). Έχει υπάρξει ομιλητής στο TEDx και με τα σεμινάριά του στην Ελλάδα και στο εξωτερικό έχει απευθυνθεί σε χιλιάδες ανθρώπους. Τον εμπιστεύονται μεγάλοι ιδιωτικοί και δημόσιοι οργανισμοί.
Τα βιβλία του Η επιτυχία κρυβόταν στο κομοδίνο μου και Να ευτυχήσω για να πετύχω ή να πετύχω για να ευτυχήσω; (εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ) ήταν υποψήφια για τα βραβεία αναγνωστών το 2017 και το 2019 αντίστοιχα. Τόσο αυτά όσο και το βιβλίο-ημερολόγιο Γράψε τη δική σου Ιστορία έγιναν γρήγορα από τα ευπώλητα της κατηγορίας τους. Το τελευταίο του έργο έχει τίτλο Η ΑΛΗ8ΕΙΑ και προσκαλεί τον αναγνώστη σε ένα συναρπαστικό ταξίδι στις 8 Ανθρώπινες Ανάγκες.
Τυρίνος, ο κλέφτης φόβων είναι το πρώτο παραμύθι του που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ σε εικονογράφηση της Ναταλίας Καπατσούλια. Πρόσφατα ίδρυσε την IslandofMan Children Academy με απώτερο στόχο τα παιδιά να έρθουν σε επαφή με έννοιες που αν τις είχαμε διδαχθεί στο σχολείο, θα μπορούσαν να αποτελέσουν το θεμέλιο για μια καλύτερη ζωή κι έναν πιο όμορφο κόσμο.
Όραμά του είναι να βοηθήσει ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να βρουν τον σκοπό τους και να τους εξοπλίσει με τα μέσα που είναι απαραίτητα για να τον πραγματοποιήσουν.
- Νικόλας Σμυρνάκης: “Αλλαγή… ευλογία ή κατάρα;” - 3 Σεπτεμβρίου 2021
- Τοξικές σχέσεις: Υπάρχει λύση; - 14 Ιουνίου 2021
- Για να βελτιώσεις τον εαυτό σου χρειάζεται πρώτα να τον αποδεχτείς - 13 Απριλίου 2021
