Έχεις προσέξει ποτέ ότι οι άνθρωποι που έχουν πολύ δράμα στη ζωή τους, έχουν πάντα πολύ δράμα; Και ότι οι άνθρωποι που έχουν λίγο δράμα στη ζωή τους, έχουν πάντα λίγο δράμα; Και ότι οι άνθρωποι που έχουν μέτριο δράμα στη ζωή τους, έχουν πάντα μέτριο δράμα; Το δράμα είναι επιλογή. Δεν μας επιβάλλεται από τη μοίρα. Αν έχεις πολύ δράμα στη ζωή σου, υπάρχουν διάφοροι πιθανοί λόγοι:
1. Μεγάλωσες μέσα στο δράμα, με γονείς ή αδέλφια που οι ζωές τους ήταν ταραχώδεις. Έτσι, έμαθες να προσδοκάς το δράμα και συνεχώς το βρίσκεις μπροστά σου.
Advertisment
2. Είσαι εθισμένος στην αδρεναλίνη. Αν ξαφνικά έπιανες τον εαυτό σου να νιώθει ήρεμος πάνω από λίγα λεπτά, θα ένιωθες ανία, εκνευρισμό ή αποπροσανατολισμό.
3. Παίρνεις κάποιο είδος επιβράβευσης ή «πόντους» για το δράμα σου, όπως για παράδειγμα την προσοχή των άλλων. Ή έχεις μια καλή δικαιολογία για τη μη επίτευξη των στόχων σου. Ή έχεις την ικανοποίηση ότι έχεις «δίκιο» σε μια σύγκρουση. Ή έχεις χρηματικό κέρδος ή υλική υποστήριξη για ατυχίες. Ή βρίσκεις διέξοδο από μια δυσάρεστη δουλειά ή σχέση. Ή βρίσκεις αποδοχή και ασφάλεια σε μια παρέα άλλων ανθρώπων που οι ζωές τους είναι επίσης δραματικές και που ταυτίζουν τον εαυτό τους με το ρόλο του θύματος.
Ο Έμερσον έλεγε: «Κανένας άνθρωπος δεν έχει ποτέ μιλήσει για τα προβλήματά του όσο ανάλαφρα θα μπορούσε». Έχουμε εκπαιδευτεί τόσο πολύ να πιστεύουμε ότι η ζωή βασίζεται στο δράμα, ώστε η ιδέα μιας ζωής απαλλαγμένης από δράμα είναι ριζοσπαστική, ακόμη και αιρετική.
Advertisment
Μπορεί να νιώθεις ακόμη και θιγμένος από τον υπαινιγμό ότι έχεις κάποιο ρόλο στα δράματα που βιώνεις. Όμως έτσι είναι. Είσαι αρκετά δυνατός ώστε να δημιουργήσεις τη ζωή που επιλέγεις. Αν απολαμβάνεις τα δράματά σου, τότε παραδέξου το και συνέχισε να το κάνεις με στιλ. Αν τα δράματά σου κάνουν τη ζωή σου να έχει τα χάλια της, τότε είναι καιρός να αναζητήσεις εναλλακτικές επιλογές.
Άρχισε με τη σκέψη ότι η ζωή σου μπορεί να είναι γεμάτη πάθος, χρώμα, περιπέτεια, σεξ, αισθησιασμό, οικειότητα, ρομαντισμό, ερεθίσματα, ανταμοιβές και τεράστιες επιτυχίες, χωρίς να είναι το δράμα απαιτούμενο στοιχείο. Όταν αρχίζει να συμβαίνει κάτι δραματικό, ρώτα τον εαυτό σου:
– Πρέπει πραγματικά να προτιμώ αυτό από τη γαλήνη μου;
– Πρόκειται πραγματικά για μια κρίση επιβίωσης ή μπορώ να το χειριστώ λογικά και προσγειωμένα;
– Χρειάζεται πραγματικά να το πάρω προσωπικά;
– Υπάρχει κάποιο θετικό μάθημα ή δώρο σ’ αυτή την εμπειρία;
Η αντίδρασή σου σ’ ένα πιθανό δράμα μπορεί να το εντείνει ή να το εκτονώσει. Η πρόθεσή σου θα κάνει τη διαφορά.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Alan Cohen «Ρούφηξε τη ζωή αντί να σε ρουφάει» από τις εκδόσεις Η Δυναμική της Επιτυχίας
