Όταν ο δωδεκάχρονος Τζον Γουίλσον μπήκε στην τάξη της χημείας στο Γυμνάσιο Αρρένων Σκάρμποροου μια βροχερή μέρα στα τέλη Οκτωβρίου του 1931, δεν μπορούσε να ξέρει ότι η ζωή του θα άλλαζε για πάντα. Το πείραμα στην τάξη εκείνη την ημέρα θα έδειχνε πώς, θερμαίνοντας ένα δοχείο με νερό, μπορείς να κάνεις το οξυγόνο στην επιφάνεια να σχηματίσει φυσαλίδες, κάτι που έκαναν για καιρό μαθητές στο σχολείο του και σε όλα τα σχολεία στον κόσμο.
Το δοχείο που έδωσε ο καθηγητής στον Τζον να θερμάνει, ωστόσο, δεν ήταν σαν τα δοχεία που χρησιμοποιούσαν οι άλλοι μαθητές παντού. Αυτό το δοχείο, κατά λάθος, είχε μέσα κάτι πιο ασταθές από το νερό. Αποδείχθηκε πως το δοχείο περιείχε το λάθος διάλυμα, γιατί ένας βοηθός του εργαστηρίου είχε βάλει αφηρημένος λάθος ετικέτα. Και όταν ο Τζον το ζέστανε στον λύχνο Μπούνσεν, το δοχείο εξερράγη, σπάζοντας όλα τα γυάλινα μπουκάλια γύρω του, καταστρέφοντας μέρος της τάξης και βομβαρδίζοντας τους μαθητές με κομμάτια γυαλιού.
Advertisment
Αρκετοί μαθητές βγήκαν από το εργαστήριο αιμορραγώντας. Ο Τζον Γουίλσον τυφλώθηκε και στα δύο μάτια. Ο Γουίλσον πέρασε τους επόμενους δύο μήνες στο νοσοκομείο. Όταν γύρισε σπίτι, οι γονείς του προσπάθησαν να βρουν έναν τρόπο να αντιμετωπίσουν την καταστροφή που είχε έρθει στη ζωή τους. Ο Γουίλσον, όμως, δεν θεώρησε το ατύχημα καταστροφικό. «Δεν το θεώρησα καν τραγωδία», είπε κάποτε σε μια συνέντευξη στους Times του Λονδίνου.
Ήξερε ότι είχε μια ολόκληρη ζωή μπροστά του, και δεν σκόπευε να τη ζήσει υποβαθμισμένα. Έμαθε πολύ γρήγορα Βraille και συνέχισε το σχολείο στο σπουδαίο κολέγιο τυφλών Γούρσεστερ. Εκεί, όχι μόνο διέπρεψε ως μαθητής, αλλά έγινε και σπουδαίος κωπηλάτης, κολυμβητής, ηθοποιός, μουσικός και ρήτορας.
Από εκεί, ο Γουίλσον πέρασε στη Νομική της Οξφόρδης. Μακριά από το προστατευμένο περιβάλλον ενός σχολείου για τυφλούς μαθητές, έπρεπε να αντιμετωπίσει μια πολύβουη πανεπιστημιούπολη και τους πολυσύχναστους δρόμους της περιοχής. Αντί να βασιστεί σε ένα μπαστούνι, ωστόσο, βασίστηκε στην οξεία ακοή του και σε αυτήν που αποκαλούσε «αίσθηση εμποδίων» για να μένει μακριά από προβλήματα.
Advertisment
Στην Οξφόρδη, πήρε το πτυχίο της Νομικής και άρχισε να δουλεύει για το Εθνικό Ινστιτούτο Τυφλών. Η πραγματική του κλίση, ωστόσο, ακόμη τον περίμενε. Το 1946, ο Γουίλσον έκανε μια περιοδεία στα βρετανικά εδάφη της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Αυτό που συνάντησε εκεί ήταν μια ανεξέλεγκτη επιδημία τύφλωσης. Και σε αντίθεση με το ατύχημα που του κόστισε την όρασή του, οι ασθένειες που επηρέασαν τόσο πολλούς από αυτούς τους ανθρώπους θα μπορούσαν να είχαν προβλεφθεί με την κατάλληλη ιατρική φροντίδα.
Για τον Γουίλσον, άλλο ήταν να αποδεχτεί τη μοίρα του και άλλο να επιτρέψει σε κάτι να συνεχίζεται ενώ μπορούσε να διορθωθεί τόσο εύκολα. Αυτό τον παρακίνησε. Η αναφορά του Γουίλσον όταν επέστρεψε οδήγησε στη δημιουργία της Κοινότητας για τους Τυφλούς της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, που τώρα ονομάζεται Sight Savers International. Ο ίδιος ο Γουίλσον υπήρξε διευθυντής της οργάνωσης για περισσότερο από τριάντα χρόνια και κατάφερε σπουδαία πράγματα στη διάρκεια της θητείας του.
Η δουλειά του συχνά τον έκανε να διανύει περισσότερα από ογδόντα χιλιάδες χιλιόμετρα, αλλά το θεωρούσε απαραίτητο κομμάτι της, πιστεύοντας ότι έπρεπε να είναι παρών στα σημεία όπου δραστηριοποιείται η οργάνωση. Το 1950, ο ίδιος και η γυναίκα του ζούσαν σε μια καλύβα από λάσπη σε ένα μέρος της Γκάνα γνωστό ως «περιοχή των τυφλών», γιατί μια ασθένεια που οφείλεται σε τσιμπήματα εντόμων είχε τυφλώσει το 10% του πληθυσμού.
Ανέθεσε στην ομάδα του να αναπτύξει μια προληπτική θεραπεία για την ασθένεια που είναι γνωστή ως «ογκοκέρκωση». Χρησιμοποιώντας το φάρμακο Mectizan, η οργάνωση θωράκισε τα παιδιά στις επτά αφρικανικές χώρες που επλήγησαν, και η ασθένεια σχεδόν εξαλείφθηκε. Στις αρχές της δεκαετίας του ’60, η ογκοκέρκωση ήταν σε γενικές γραμμές υπό έλεγχο. Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι πολλές γενιές παιδιών στην Αφρική μπορούν να ευχαριστούν τις προσπάθειες του Τζον Γουίλσον για την όρασή τους.
Απόσπασμα από του βιβλίο των Ken Robinson & Lou Aronica «Βρες το στοιχείο σου» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα. Μπορείτε να το βρείτε εδώ
