Μην σε φοβίζει το “μαζί”, όπως δεν σε φοβίζει η μοναξιά

Στο τέλος δυστυχώς, θα έρθει η μέρα που θα αγαπιέσαι μόνος σου. Θα γελάς μόνος σου, θα μιλάς μόνος σου, θα ονειρεύεσαι μόνος σου.

Στο τέλος δυστυχώς, θα έρθει η μέρα που θα αγαπιέσαι μόνος σου. Θα γελάς μόνος σου, θα μιλάς μόνος σου, θα ονειρεύεσαι μόνος σου. Θα έχεις ζήσει τόσο πολύ μόνος σου, που δεν θα έχεις ανάγκη να αγαπάς κάποιον άλλον, παρά μόνο τον εαυτό σου.

Θα έχεις πιστέψει ότι μονάχα μαζί του μπορεί να ξυπνάς και να κοιμάσαι. Θα γίνεις τόσο αυτάρκης που όποιος σου μιλήσει για σχέση, θα εξαφανίζεται από τον χάρτη. Η λέξη μαζί θα είναι σαν να παθαίνεις αλλεργία και το “Για πάντα”, θα σου προκαλεί αναγούλα.

Γι’ αυτό σύνελθε και προσπάθησε να δεχτείς ότι είσαι απόλυτος και φοβικός. Μην νομίζεις ότι απλά δεν είσαι ακόμα έτοιμος. Είσαι η μοναξιά με πρόσωπο.

Και όσο και να τιτλοφορείς τον εαυτό σου δήθεν για επιλεκτικό, φοβάσαι τόσο πολύ ότι πάλι τα επόμενα Χριστούγεννα θα είσαι μόνος και ότι την Πρωτοχρονιά που έρχεται, θα τρως πάλι μόνος σου βλέποντας τηλεόραση. Δουλεύεις πάντα στις αργίες και τις γιορτές για να καλύψεις τη μοναξιά σου και έχεις επίτηδες φτιάξει αυτό το άλλοθι γύρω σου για να μην σε ενοχλεί κανείς.

Όποιος και να σε ρωτήσει τι θα κάνεις, έχεις την απάντηση έτοιμη. Δουλεύω. Ρίχνεις και ένα “Γαμώτο” δίπλα στην απάντηση δήθεν και εντάξει είσαι. Είσαι όμως; Είσαι σίγουρος ότι δεν σε πονάει αυτό που έχεις γίνει;

Είσαι ευτυχισμένος μαζί σου; Είναι επιλογή σου καθαρή ή σου επέβαλαν άλλοι να το παίζεις μοναχικός; Ίσως είναι και τα δύο. Ίσως μια σχέση που σε πλήγωσε βαθιά, έκανε τέτοια ζημιά που είναι πιστεύεις ανεπανόρθωτη.

Και ο καιρός που πέρασε για να γιατρευτεί η πληγή, ισούται με τη μοναξιά σου μετά. Έτσι έμαθες με τον καιρό να μην πονάς, αλλά να μην αγαπάς κιόλας. Να μην ξύνεις το σημείο που έχεις λαβωθεί αλλά να μην αφήνεις και κανέναν να στο χαϊδεύει. Να μην πληγώνεσαι άλλο, αλλά να μην ρισκάρεις κι άλλο.

Δεν νομίζεις όμως πως είναι πολύ ακριβή αυτή η πληρωμή της μοναξιάς σου, για μια ζωή που έχεις; Θέλει δύο όμως αυτή η ζωή. Δεν φτάνεις μόνο εσύ για να την ζήσεις ευτυχισμένος ρε γαμώτο.

Και βάλε επιτέλους αυτή τη μικρή λέξη, τώρα εκεί ακριβώς που πρέπει. Δίπλα στην αγανάκτησή σου. Όχι στο άλλοθί σου. Η πληρωμή της μοναξιάς σου τελείωσε. Ζήσε!

Για τον συντάκτη
Τελευταία άρθρα

Συντάκτης | Μπέττυ Κούτσιου

Έχω την ευλογία να γράφω. Γράφω γιατί είναι η ανάγκη μου μαζί με τις ανάσες που παίρνω. Δεν τις μετράω σε οξυγόνο αλλά σε λέξεις. Γράφω γιατί αλλιώς δεν θα είχα πού να ακουμπήσω. Θα αιωρούμουν στο κενό. Τώρα ακουμπάω στα χαρτιά και τα μολύβια μου. Ακουμπάω στις λέξεις μου που αγαπάω και με αγαπούν και αυτές. Ξεκουράζομαι, ηρεμώ, γαληνεύω. Η γραφή είναι σιωπή. Είναι λύτρωση. Με σώζει και εγώ την ευγνωμονώ. Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει να βρει την αγάπη και να γιατρευτεί από εκείνη.