Είναι πολύ κατανοητό που νιώθεις πεσμένη και θλιμμένη όταν δεν γίνεται αυτό που θέλεις. Είναι πολύ δύσκολο για όλους μας να προσπαθούμε και να θέλουμε κάτι και αυτό να μη γίνεται.
Αλλά όταν αυτό σε θλίβει για πολύ καιρό, μένει μαζί σου και σε σταματάει από το να προχωράς και να κάνεις άλλες πράξεις και να νιώθεις άλλα συναισθήματα, τότε χρειάζεται να κοιτάξουμε βαθύτερα.
Advertisment
Τι πιστεύω μπορεί να κρύβονται εκεί και να σε παγιδεύουν μέσα στη θλίψη; Μπορεί να έχεις μάθει μεγαλώνοντας και μέσα από τα χρόνια ότι πρέπει να τα έχεις όλα υπό έλεγχο ή μπορεί να έχεις μάθει ότι πρέπει να είσαι πετυχημένη σε όλους τους τομείς της ζωής σου ή μπορεί να έχεις μάθει ότι πρέπει να είσαι πάντα χαρούμενη.
Πιστεύω σαν τα παραπάνω μπορούν να σε μπλοκάρουν κάνοντάς σε να νιώθεις ότι παλεύεις συνεχώς για κάτι αδύνατο και έτσι να φέρουν πολύ μεγάλη εξάντληση, θλίψη και απογοήτευση. Αν τα κοιτάξουμε με προσοχή, θα δούμε ότι και τα τρία αυτά πιστεύω είναι αδύνατα.
Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να τα έχει πάντα όλα υπό έλεγχο, ούτε μπορεί να έχει συνέχεια μόνο επιτυχίες σε όλους τους τομείς της ζωής του και φυσικά δεν μπορεί κανείς να είναι πάντα μόνο χαρούμενος. Έπειτα έρχεται η ερώτηση, αφού είναι παράλογα αυτά τα πιστεύω γιατί τα διατηρούμε και γιατί δημιουργούνται;
Advertisment
Μπορούν να δημιουργηθούν μέσα από πόνο και φόβο και τραύμα ψυχικό είτε δικό μας, είτε των γονιών μας, είτε ακόμα και των προγόνων μας που μεταφέρεται από αυτούς σε εμάς. Κάποιοι από εμάς που έχουν τα παραπάνω πιστεύω μπορεί να έχουμε φοβηθεί πολύ και να θέλουμε να ελέγξουμε τα πράγματα γύρω μας.
Μπορεί να έχουμε νιώσει πόνο και θλίψη και να θέλουμε να ζήσουμε μόνο χαρά. Μπορεί να νιώθουμε τα συναισθήματα να μας κατακλύζουν, να μη μπορούμε να τα αντέξουμε και να θέλουμε μόνο χαρά και ηρεμία. Τα συναισθήματά μας είναι παράλογα και για να τα καταλάβουμε, χρειάζεται να τα εκφράσουμε και να τα παρατηρήσουμε χωρίς να τα επικρίνουμε και να τα καταπιέζουμε.
Όταν μπορούμε να εκφράσουμε και να επιτρέψουμε στα συναισθήματα μας να είναι αυτά που είναι, τότε μπορούν να κινηθούν ελεύθερα και να μετατραπούν σε άλλα συναισθήματα. Και επίσης, αν επιτρέψουμε στα πράγματα στη ζωή μας να πάρουν τη μορφή που μπορούν να πάρουν, τότε απελευθερωνόμαστε από το μεγάλο βάρος των προσδοκιών.
Χωρίς το βάρος της προσδοκίας και των “πρέπει”, η ζωή γίνεται πιο ανάλαφρη, εύπλαστη και δημιουργική με αποτέλεσμα να φέρνει και πολύ μεγαλύτερη ευχαρίστηση και ισορροπία. Ακόμα είναι πιο εύκολο να ικανοποιήσουμε τις επιθυμίες μας όταν ερχόμαστε από αυτό το πιο ανοιχτό και ανάλαφρο σημείο.
Υπάρχουν λύσεις, μπορούμε να απελευθερωθούμε από το να παγιδευόμαστε σε μεγάλες περιόδους θλίψης, φτάνει να δούμε σε βάθος τα πιστεύω, τα μπλοκαρισμένα συναισθήματα και τις προσδοκίες που μας κρατούν εκεί.
Κωνσταντίνα Πολυχρονοπούλου
