Το Dolmen de Guadalperal βρισκόταν θαμμένο κάτω από το νερό μιας τεχνητής λίμνης στην δυτική Ισπανία για 50 χρόνια. Πρόκειται για ένα μεγαλιθικό μνημείο 7.000 χρόνων τουλάχιστον και ξαφνικά τώρα αναδύθηκε και μας επέτρεψε να το θαυμάσουμε.
Οι έντονες θερμοκρασιακές και καιρικές μεταβολές που έχουν εμφανιστεί σε ολόκληρη την Ευρώπη λόγω της κλιματικής αλλαγής είναι υπεύθυνες γι’ αυτό το φαινόμενο. Αυτά τα φαινόμενα βοηθούν τους αρχαιολόγους να εξερευνήσουν μνημεία, αρχαίες πόλεις, ακόμα και λείψανα, στα οποία εδώ και αιώνες δεν είχαμε πρόσβαση.
Advertisment
Το Dolmen de Guadalperal της Ισπανίας είναι κατά κάποιο τρόπο ένα τέτοιο παράδειγμα. Αποτελείται από 144 πέτρες και είναι ύψους έως και έξι πόδια. Το μνημείο προσδιορίζεται ως το «Ισπανικό Στόουνχεντζ» επειδή φαίνεται να έχει αρκετές ομοιότητες με το δημοφιλές ιστορικό μνημείο της Αγγλίας.
Ο Angel Castano, Πρόεδρος του Πολιτιστικού συλλόγου, δήλωσε πως «Είχα δει στο παρελθόν κάποια τμήματά του να προεξέχουν από το νερό, αλλά πρώτη φορά το βλέπω ολόκληρο. Είναι εκπληκτικό γιατί μπορεί κανείς να απολαύσει ολόκληρο το συγκρότημα του μνημείου για πρώτη φορά».
https://www.facebook.com/1080wildlife/photos/a.789158684487044/2414493268620236/?type=3&theater
Advertisment
Φυσικά, το προϊστορικό αυτό μνημείο δεν ήταν πάντα βυθισμένο κάτω από το νερό. Η περιοχή δεν είχε λίμνη όταν το μνημείο πρωτοανακαλύφθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1920 από τον αρχαιολόγο Hugo Obermaier.
Το μνημείο βρισκόταν εκεί μέχρι που η ισπανική τότε κυβέρνηση αποφάσισε να φτιάξει ένα φράγμα και μια δεξαμενή γι’ αυτό. Η κατασκευή αυτή πλημμύρισε τελικά την περιοχή και οι ιστορικές πέτρες «κρύφτηκαν» κάτω από το νερό. Εκείνη την εποχή οι ιστορικοί και αρχαιολόγοι, όπως φυσικά και η τότε κυβέρνηση, δεν θεωρούσαν σημαντικές αυτές τις πέτρες.
Όμως, σήμερα και μετά την επανεμφάνισή του, οι ειδικοί επιβεβαιώνουν πόσο σημαντικό μνημείο είναι και πόσα θα στοιχεία θα μπορούσαν να αποκομίσουν από την εξέτασή του, ελπίζοντας ότι το νερό δεν έχει διαβρώσει περισσότερη την επιφάνειά τους.
Όμως, ο χρόνος είναι περιορισμένος, καθώς μετά την ξηρασία και με τον ερχομό του χειμώνα, οι συνθήκες θα αλλάξουν και πάλι και το μέρος θα «πνιγεί» στο νερό ξανά.
