Γνωρίζατε ότι στα 40 περίπου λεπτά από το κέντρο της Αθήνας υπάρχει ένα μέρος μοναδικό που σε ταξιδεύει; Μια βυθισμένη βάρκα, ένα μοναχικό νησάκι με ένα εκκλησάκι βγαλμένο από καρτ- ποστάλ και τιρκουάζ νερά που μοιάζουν σαν ζωγραφιστά, συνθέτουν αυτόν τον μικρό παράδεισο στις παρυφές του Λεκανοπεδίου.
Πετάμε πάνω από την Βραυρώνα Αττικής, νότια της Αρτέμιδας, έναν τόπο που στα αρχαία χρόνια αποτελούσε πόλο έλξης, γι’ αυτό και κατασκευάστηκε εκεί ο Ναός της Αρτέμιδας.
Advertisment
Η Βραυρώνα είναι σημαντικός αρχαιολογικός χώρος της Αττικής, γνωστή για τον ναό της Αρτέμιδος που έχει δώσει το όνομά του στον σύγχρονο δήμο της ανατολικής Αττικής, αλλά και στον παραθαλάσσιο γειτονικό οικισμό της Λούτσας (σημερινό όνομα Αρτέμιδα). Ήταν χτισμένη σε έναν κολπίσκο στις ακτές του Νότιου Ευβοϊκού κόλπου, κοντά στον σημερινό οικισμό της Λούτσας.
Πρωτοκατοικήθηκε από την νεολιθική εποχή. Την εποχή του Θησέα (εποχή του χαλκού) η Βραυρώνα ήταν ένας από τους 20 δήμους που ενώθηκαν και αποτέλεσαν το μετέπειτα Αθηναϊκό κράτος. Σταδιακά η Βραυρώνα εξελίχθηκε σε τόπος λατρείας της Αρτέμιδας και χτίστηκε ναός αφιερωμένος σε αυτή.
Σύμφωνα με τον μύθο κατά την Τρωική εκστρατεία, η θεά Άρτεμις απαίτησε την θυσία της Ιφιγένειας για να αφήσει τον Μυκηναϊκό στόλο να πλεύσει προς την Τροία. Την στιγμή της θυσίας η Άρτεμις έσωσε την Ιφιγένεια και την μετέφερε στην χώρα των Ταύρων στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας. Η Ιφιγένεια επέστρεψε από εκεί στην Ελλάδα με την βοήθεια του αδελφού της Ορέστη. Σύμφωνα με μία παραλλαγή του μύθου που μεταφέρει ο Ευριπίδης, η Ιφιγένεια στην επιστροφή της έφτασε στην περιοχή της Βραυρώνας και έγινε ιέρεια της Αρτέμιδος.
Advertisment
Η λατρεία της Αρτέμιδος στην περιοχή της Βραυρώνας φαίνεται να ξεκίνησε τον 8ο αιώνα π.Χ., ενώ ο ναός κτίστηκε τον 6ο αιώνα π.Χ. Τα επόμενα χρόνια υπήρξε σημαντική επέκταση του λατρευτικού χώρου. Η επέκταση αυτή της προϊστορικής Βραυρώνας έγινε στους χρόνους μετά τη Μυκηναϊκή εποχή και κατά πάσα πιθανότατα κατά τους Γεωμετρικούς χρόνους.
Aπό τους αρχαίους συγγραφείς ο Ηρόδοτος, ο Ευφορίων και ο Νόννος τοποθετούν τη Βραυρώνα κοντά στη θάλασσα. Σταδιακά όμως, μετά τους πολέμους των Αθηναίων με τους Μακεδόνες, η περιοχή άρχισε να παρακμάζει και φαίνεται να εγκαταλείφθηκε τον 2ο αιώνα π.Χ., πιθανόν μετά από πλημμύρες.
Μάλιστα, ο περιηγητής Παυσανίας τρεις αιώνες αργότερα, δεν αναφέρει σχεδόν τίποτε για την περιοχή της Βραυρώνας, παρά μόνο τον μύθο που αναφέρει ο Ευριπίδης για την επιστροφή της Ιφιγένειας. Οι τελευταίες μνείες του αρχαίου τοπωνυμίου “Βραυρών” συναντώνται κατά τους Βυζαντινούς χρόνους στο γραμματικό Θεόγνωστο (9ος αιώνας μ.Χ.) και στο λεξικό της Σούδας (10ος αιώνας μ.Χ.)
