18 Οκτωβρίου ξεκινήσαμε το ταξίδι μας για τη μακρινή Ισλανδία. Ύστερα από αρκετές ώρες πτήσης προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο του Κέφλαβικ, περίπου 40 χιλιόμετρα δυτικά του Ρέικιαβικ. Ο στόχος μας ήταν να ολοκληρώσουμε τον θρυλικό Ring Road, που εκτείνεται κυκλικά στο νησί περνώντας μάλιστα από τα πιο γνωστά φυσικά αξιοθέατα της απομονωμένης αυτής χώρας.
Φτάνοντας στο αεροδρόμιο αργά το βράδυ, παραλάβαμε τον εξοπλισμό και τα πράγματά μας και κατευθυνθήκαμε προς την ισλανδική ύπαιθρο για να στήσουμε τη σκηνή μας. Το κρύο ήταν τσουχτερό και είχαμε στη διάθεσή μας μόλις 3 ώρες ύπνου πριν ξημερώσει και αρχίσουμε την πορεία μας προς τα ανατολικά. Αφού κοιμηθήκαμε κακήν κακώς λόγω παγετού σηκωθήκαμε το πρωί με στόχο να ανέβουμε στον παγετώνα Solheimajokull, 180 χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα.
Advertisment
Σε αυτό το σημείο συναντήσαμε μια πολύ καλή μου φίλη με την οποία έχουμε μοιραστεί πολλές ωραίες και δύσκολες στιγμές στα βουνά της Ελλάδας, τη Μαρία Λαγού. Η Μαρία εδώ και κάποια χρόνια αποφάσισε να μεταναστεύσει σε αυτό το αφιλόξενο μέρος και να γίνει μία από τις λίγες γυναίκες οδηγούς πάνω σε παγετώνες και φυσικά η πρώτη Ελληνίδα.
Αφού ήπιαμε έναν γρήγορο καφέ και είπαμε τα νέα μας, φορέσαμε τον αναρριχητικό εξοπλισμό μας και κατευθυνθήκαμε προς τη βάση του παγετώνα. Ο συγκεκριμένος παγετώνας εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής έχασε σε μήκος περίπου 900 μέτρα μέσα σε 10 χρόνια. Οι οδηγοί παγετώνων μας αναφέρουν ότι μέσα στα επόμενα 10 χρόνια θα μειωθεί ακόμη πιο δραματικά το μέγεθός του. Η αναρρίχησή μας πάνω στον παγετώνα ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία αναμφίβολα, η ώρα όμως είχε περάσει και έπρεπε να προλάβουμε με το φως της μέρας να επισκεφτούμε τους γνωστούς καταρράκτες Seljalandfoss.
Advertisment
Η Ισλανδία συλλήβδην έχει αμέτρητους καταρράκτες οι οποίοι δημιουργούνται από τους μεγάλους παγετώνες που υπάρχουν στο νησί. Ο κρυφός καταρράκτης του Seljalandfoss ήταν κάτι το οποίο μας καθήλωσε σαν θέαμα. Τα αδιάβροχα παπούτσια καθώς και ένα αδιάβροχο μπουφάν είναι απαραίτητα αν σκοπεύετε να παρατηρήσετε τους πελώριους και ξεχωριστούς καταρράκτες από κοντά. Το σκοτάδι είχε πέσει περίπου στις 6μιση η ώρα οπότε η Μαρία προσφέρθηκε να μας φιλοξενήσει καθώς η ταλαιπωρία της μέρας σε συνδυασμό με το κρύο θα έκανε δύσκολο τον ύπνο σε σκηνή. Από άποψη εποχής, η καλύτερη περίοδος να επισκεφτεί κάποιος αυτό το μέρος είναι την περίοδο Μάιο με Σεπτέμβριο όπου οι μέρες είναι πολύ μεγάλες και το κρύο υποφερτό.
Τη δεύτερη μέρα, αφού αποχαιρετήσαμε την καρδιακή φίλη Μαρία, πήραμε τον δρόμο για την περίφημη Diamond Βeach. H παραλία αυτή πήρε το όνομά της επειδή πάνω της ξεβράζονται κρυστάλλινα κομμάτια πάγου από τον παγετώνα. Σε συνδυασμό με το ηφαιστειογενές μαύρο χρώμα της παραλίας δημιουργεί μία απίστευτη αντίθεση που πρέπει να δείτε. Στη συνέχεια και αφού το βράδυ έπεσε 20 λεπτά πιο γρήγορα από την προηγούμενη ημέρα, κατευθυνθήκαμε προς το Vik, ένα παραδοσιακό ψαροχώρι της ανατολικής Ισλανδίας. Αφού δοκιμάσαμε τα παραδοσιακά πιάτα αστακού κοιμηθήκαμε γιατί η επόμενη μέρα ήταν αρκετά απαιτητική.
Την τρίτη μέρα, αφού ξεκινήσαμε και βάλαμε τον εξοπλισμό μας στο αμάξι, κατευθυνθήκαμε σε ένα από τα πιο όμορφα αξιοθέατα του κόσμου. Οι φυσικοί σχηματισμοί του φαραγγιού Studlagil δημιουργούν ένα απόκοσμο θέαμα το οποίο αξίζει να δείτε. Μπορείτε να αφήσετε το αμάξι σας στο πάρκινγκ και να περπατήσετε για 45 λεπτά έως ότου φτάσετε στο διάσημο σημείο με τους κάθετους βράχους για να τραβήξετε τις φωτογραφίες που θέλετε.
Στον βορρά, κατά μήκος του Ring Road έβλεπες ένα διαφορετικό τοπίο από αυτό του Νότου. Ο καιρός φανερά διαφορετικός και οι άνθρωποι πιο κλειστοί και απομονωμένοι. Τα μικρά ψαροχώρια κατά μήκος της διαδρομής έδιναν μια διαφορετική χροιά στο αφιλόξενο υποαρκτικό τοπίο. Στον Βορρά επίσης θα συναντήσετε μία από τις μεγαλύτερες λίμνες της Ισλανδίας, τη Μιβάτν. Στην περιοχή έχει αρκετά μέρη όπου μπορείτε να βουτήξετε στα θερμά νερά της περιοχής. Η μυρωδιά από θειάφι μη σας τρομάζει, καθώς δεν υπάρχει κάποιος κίνδυνος για τους ανθρώπους στην ποσότητα που βρίσκεται.
Η τέταρτη μέρα είχε ίσως την πιο συναρπαστική εμπειρία όλων των ημερών. Θα κάναμε κατάδυση ανάμεσα στις τεκτονικές πλάκες της Ευρασίας και της Βορείου Αμερικής, το μοναδικό σημείο στον κόσμο που μπορεί κάποιος να το ζήσει.
Αφού έβαλα την ειδική στολή κατάδυσης, ο εκπαιδευτής μας εξήγησε την επικινδυνότητα του εγχειρήματος. Με μηδενική θερμοκρασία στο εξωτερικό περιβάλλον και με 1 μόλις βαθμό Κελσίου θερμοκρασία νερού εγκυμονούσαν αρκετοί κίνδυνοι. Το παγωμένο νερό αρχικά με σόκαρε αλλά πολύ γρήγορα το συν’ηθισα και αφέθηκα στο θέαμα της μαγείας του χαοτικού βυθού. Το θέαμα ήταν συγκινητικό. Με το αριστερό μου χέρι έπιανα την τεκτονική πλάκα της Βορείου Αμερικής και με το δεξί μου χέρι λίγα μέτρα πιο δεξιά ακουμπούσα την τεκτονική πλάκα της Ασίας.
Ενδιάμεσα και κάτω από τα πόδια μου έβλεπα, μέσα από το παγετωνικό κρυστάλλινο νερό, έναν τεράστιο υποθαλάσσιο γκρεμό με τεράστιους ογκόλιθους που χάνονταν πολλές φορές στο απύθμενο βάθος του βυθού. Εάν δεν έχετε κάποιο πρόβλημα με την καρδιά σας ή το κρύο σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να το δοκιμάσετε.
Αφού ολοκληρώσαμε το ring road σε 4 μόλις μέρες (κανονικά κάποιος χρειάζεται περίπου 7 με 10 μέρες), τα τελευταία 2 βράδια τα περάσαμε στην πρωτεύουσα, το Ρέικιαβικ. Σε γενικές γραμμές, δεν διαφέρει σε τίποτα από άλλες ευρωπαϊκές πόλεις με κύριο χαρακτηριστικό την έλλειψη ανθρώπων στους δρόμους (η Ισλανδία εξάλλου έχει μόνο 350.000 κατοίκους). Έχει κάποια μουσεία τα οποία μπορείτε να επισκεφτείτε, όπως το μουσείο μοντέρνας τέχνης ή το μουσείο Ισλανδικής Punk. Επιπλέον, μην παραλείψετε να δοκιμάσετε στα διάφορα σημεία της πόλης την παραδοσιακή χορτόσουπα της Ισλανδίας.
Αναμφίβολα η Ισλανδία είναι ο πιο in προορισμός για τους λάτρεις της φύσης και της περιπέτειας. Ενδείκνυται για οικογένεια με παιδιά και να κάνουν τον γύρο του νησιού με αυτοκίνητο. Και με ξεχνάτε, πάντα ζώνη στο αυτοκίνητο και τηρούμε τα όρια ταχύτητας.
Επόμενο ταξιδιωτικό άρθρο σε λίγο καιρό από την ζούγκλα της Κεντρικής Αμερικής!
O Mάριος Γιαννάκου έχει βρεθεί στα πιο αφιλόξενα μέρη του πλανήτη μας, ολοκληρώνοντας με επιτυχία δύο από τις πιο δύσκολες δοκιμασίες στον κόσμο, να τρέξει στον αγώνα 150 χιλιομέτρων στην Αρκτική και να διασχίσει 270 χλμ στην έρημο Al Marmoom. Αυτή τη φορά εξερευνά τα πανέμορφα τοπία της Ισλανδίας. Εμείς ακολουθούμε τα βήματά του και σας τα παρουσιάζουμε μέρα με τη μέρα μέσα από τη στήλη “Οδοιπορικό στην Ισλανδία με τον Μάριο Γιαννάκου”. Δείτε όλα τα άρθρα της στήλης πατώντας εδώ
- Πάντα περνάς τη φωτιά για να φτάσεις τη λάμψη - 20 Μαρτίου 2020
- Εξερευνώντας την Ισλανδία: Οι σημαντικότερες στιγμές στο οδοιπορικό του Μάριου Γιαννάκου - 4 Νοεμβρίου 2019
- Εξερευνώντας την Ισλανδία, Ημέρα 5η: Επίσκεψη στο Ρέικιαβικ, τη βορειότερη πρωτεύουσα του κόσμου - 30 Οκτωβρίου 2019
