Καθώς ξυπνούσα σήμερα το πρωί και πριν καν ανοίξω τα μάτια μου, τη συνείδησή μου πλημμύρισαν οι ακόλουθες σκέψεις: Ο κόσμος χρειάζεται όσο περισσότερη στοργή και συμπόνια γίνεται. Τι θα γινόταν αν μπορούσαμε να εκπέμψουμε συλλογικά αρκετή ακτινοβόλα αγάπη στα ενεργειακά πεδία της Γης, ώστε να δημιουργηθεί ένα πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα ή κβαντικό αποτέλεσμα συνοχής;
Τι χρειάζεται στ’ αλήθεια για να μεταστρέψουμε τη συνειδητότητα της ανθρωπότητας; Αυτές οι σκέψεις με ακολούθησαν στον πρωινό μου διαλογισμό, ενόσω εξέπεμπα όσο περισσότερη αγνή αγάπη, στοργή και αλληλεγγύη μπορούσα προς τον πλανήτη και την ανθρωπότητα. Όταν ο σερ Roger Penrose παρακολούθησε το 1998 μια διάλεξη στο Ινστιτούτο HeartMath με θέμα το αν οι κβαντικές διεργασίες εμπλέκονταν στη λειτουργία του εγκεφάλου, τον ρώτησα: «Τι είναι η κβαντική συνοχή;» Εκείνος αποκρίθηκε: «Είναι όταν ένας μεγάλος αριθμός σωματιδίων μπορούν συλλογικά να συνεργαστούν σε μία και μόνη κβαντική κατάσταση».
Advertisment
Αναρωτήθηκα εάν αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει και σε μια μακροσκοπική κλίμακα για τους ανθρώπους. Αργότερα, διάβασα στο βιβλίο της Mae-Wan Ho The Rainbow and the Worm (Το ουράνιο τόξο και το σκουλήκι) ότι η κβαντική συνοχή χαρακτηρίζει κάθε έμβιο σύστημα. Έγραφε επίσης: «Μια κβαντική κατάσταση συνοχής λοιπόν μεγιστοποιεί τόσο την παγκόσμια συνοχή όσο και την τοπική ελευθερία! Η φύση μάς παρουσιάζει έναν μεγάλο γρίφο, που μας υποχρεώνει να υιοθετήσουμε φαινομενικά διαμετρικά αντίθετα πράγματα…» Ο γρίφος σίγουρα περιγράφει την κατάσταση του σύγχρονου κόσμου.
Αναρωτήθηκα: «Πώς δημιουργεί η φύση παγκόσμια συνοχή και ταυτόχρονα επιτρέπει την ελεύθερη βούληση;» Μάθαμε στο τελευταίο κεφάλαιο ότι τα αποτελέσματα ερευνών έχουν δείξει ότι όταν ασκούμε την καρδιακή συνοχή και εκπέμπουμε αγάπη και αλληλεγγύη, η καρδιά μας δημιουργεί ένα συνεκτικό ηλεκτρομαγνητικό κύμα στο περιβαλλοντικό πεδίο γύρω μας που διευκολύνει την κοινωνική συνοχή, είτε πρόκειται για το σπίτι μας, τον εργασιακό μας χώρο, την τάξη ή απλώς όσους κάθονται γύρω από ένα τραπέζι.
Καθώς περισσότερα άτομα εκπέμπουν καρδιακή συνοχή, χτίζεται ένα ενεργειακό πεδίο που διευκολύνει τους άλλους να συνδεθούν με την καρδιά τους. Άρα, θεωρητικά, αν περισσότεροι άνθρωποι δημιουργούν ατομική και κοινωνική συνοχή, είναι πιθανό να συμβάλλουν στη δημιουργία παγκόσμιας συνοχής. Η επιστήμη αρχίζει να αποδέχεται ότι είμαστε όλοι τμήματα ενός παγκόσμιου ιστού συνδέσεων, ο οποίος περιλαμβάνει όχι μόνο τη ζωή σ’ αυτόν τον πλανήτη αλλά και στο ηλιακό σύστημα και πέρα απ’ αυτό. Είναι μέσω αυτής της ενεργειακής συνδεσιμότητας που οι πληροφορίες, η καρδιακή συνοχή και ο συντονισμός ανταλλάσσονται.
Advertisment
Όπως έχει ειπωθεί, ο όρος «συνοχή» υποδηλώνει τάξη, δομή και αρμονία – μια ευθυγράμμιση εσωτερικά αλλά και μεταξύ των συστημάτων, είτε πρόκειται για κβαντικά σωματίδια, οργανισμούς, ανθρώπους, κοινωνικές ομάδες, πλανήτες ή γαλαξίες. Η αρμονική τάξη σηματοδοτεί ένα συνεκτικό σύστημα του οποίου η βέλτιστη λειτουργία σχετίζεται ευθέως με την ευκολία και τη ροή των διαδικασιών. Η εσωτερική κατάσταση της καρδιακής συνοχής είναι αυτό που οι περισσότερες τεχνικές διαλογισμού –αν και συχνά χωρίς να το γνωρίζουν– προσπαθούν να επιτύχουν.
Υπάρχουν χιλιάδες ομάδες και οργανισμοί σε όλο τον κόσμο που χρησιμοποιούν διάφορους τύπους διαλογισμού ή προσευχής για να μπορέσουν να διευκολύνουν ενεργειακά τους άλλους. Πολλές ομάδες διεξάγουν συγχρονισμένους διαλογισμούς, προσευχές, πειράματα προθέσεων κ.λπ. για να διευκολύνουν τη θεραπεία ή τη δημιουργία ενός πιο αρμονικού κόσμου. Αμέτρητες έρευνες έχουν δείξει ότι ο ομαδικός ή συλλογικός διαλογισμός, η προσευχή και η στοχευμένη πρόθεση προς ένα επιδιωκόμενο θετικό αποτέλεσμα μπορούν να έχουν ωφέλιμα και μετρήσιμα αποτελέσματα.
Απόσπασμα από το βιβλίο των Doc Childre, Howard Martin, Deborah Rozman, Ph.D, Rollin McCraty, Ph.D με τίτλο «Η νοημοσύνη της καρδιάς. Ακολουθώντας το μονοπάτι της» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Η τέχνη της ζωής”. Μπορείτε να το βρείτε εδώ
