Και είναι και αυτές οι μέρες που, έτσι στα καλά καθούμενα, χωρίς να μπορείς να καταλάβεις την αιτία, νιώθεις να σε πιάνει μια τάση φυγής. Ενώ όλα στη ζωή σου είναι σε μια τάξη, εσύ βιώνεις την αταξία σου.
Είναι η συνήθεια, η μονοτονία, μικρές καθημερινές ρουτίνες. Τη μια σου προσφέρουν ηρεμία και την άλλη σε κάνουν να νιώθεις ότι η ζωή σου είναι πολλές προγραμματισμένες κινήσεις. Εσύ απλά είσαι υποχρεωμένος μόνο να τις κάνεις.
Advertisment
Οι φίλοι καθημερινά έχουν και αυτοί τις δικές τους υποχρεώσεις και όλη η πόλη τρέχει σε ένα ρυθμό που σου μοιάζει χωρίς νόημα. Μερικές φορές, αναρωτιέσαι αν μπορούσες να αλλάξεις όλο αυτό το σκηνικό.
Όταν παρατηρούμε τον εαυτό μας,τα συναισθήματά μας, τη ζωή μας να περνάει χωρίς να βιώνουμε την ικανοποίηση που είμαστε συνηθισμένοι να βιώνουμε, τότε είναι που το καμπανάκι μέσα μας χτυπάει για αλλαγές. Αλλαγές που έχουν να κάνουν με τον τρόπο που αυτοπροσδιορίζουμε τον εαυτό μας.
Δεν είναι απαραίτητο να πάρουμε τόσο δραστικά μέτρα που να αλλάξουν εντελώς τη ζωή μας. Οι σχέσεις μας, επαγγελματικές ή ερωτικές, μπορούν να επαναπροσδιοριστούν και να γίνουν περισσότερο λειτουργικές για εμάς. Αυτές οι μικρές αλλαγές είναι και το μυστικό της ευτυχίας μας αν το καλοσκεφτούμε.
Advertisment
Όταν είμαστε γνώστες του τι ακριβώς είμαστε και τι ακριβώς ζητάμε, τότε το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να το φωνάξουμε με όλη μας τη δύναμη σε όλους. Τότε οτιδήποτε τοξικό που μας αποδυναμώνει, θα απομακρυνθεί από εμάς. Άλλωστε η κοινωνική μας θέση είναι κάτι που καθορίζεται από δυο πράγματα. Το πρώτο είναι πώς εμείς οι ίδιοι προσδιορίζουμε τον εαυτό μας. Το δεύτερο είναι το πώς οι άλλοι μας προσδιορίζουν.
Σαν ένα δέντρο είναι ο εαυτός μας. Όσο οι ρίζες μας είναι δυνατές, είμαστε στον πυρήνα του εαυτού μας. Μερικές φορές στην προσπάθειά μας να βοηθήσουμε τους άλλους, απλώνουμε τα κλαδιά μας.
Όμως αυτό προυποθέτει να έχουμε γερές ρίζες, ψυχικά αποθέματα. Αλλιώς ο άνεμος μπορεί να μας κάνει ζημιά. Πολλές φορές, τα κλαδιά μας μεγαλώνουν και θεριεύουν σε λάθος κατεύθυνση από τις ρίζες μας.
Τότε είναι η ανάγκη να στρέψουμε την προσοχή μας στον εαυτό μας. Να μειώσουμε τα κλαδιά.Να αφήσουμε μόνο αυτά που οι ρίζες μας μπορούν να υποστηρίξουν. Τότε μόνο θα μπορέσουμε να νιώσουμε και πάλι ζωντανοί.
Πολλοί στη ζωή μας θα μας κρεμάσουν ταμπέλες, ρόλους. Θα προσπαθήσουν να μας κλείσουν σε κουτάκια ώστε να μπορούν στη συνέχεια να μας ελέγχουν. Νομίζοντας ότι είμαστε υποχρεωμένοι να αποδεχτούμε τις δικές τους κοσμοθεωρίες, τις δικές τους ανάγκες για αυτοπροβολή, τις δικές τους εγωιστικές και περιορισμένες στο εγώ τους θέσεις.
Στις περιπτώσεις αυτές κάνουμε δυο πράγματα τις πιο πολλές φορές. Αποδεχόμαστε όποια βλακεία ακούμε, ακόμα κι αν ξέρουμε ότι είναι εντελώς ξένο από τις δικές μας κοσμοθεωρίες. Αυτό το κάνουμε γιατί δεν θέλουμε να χαλάσουμε τις σχέσεις μας με αυτούς τους ανθρώπους. Έχουμε ανάγκη να δείχνουμε τη μάσκα του καλού εργαζόμενου που δεν φέρνει καμία αντίρρηση σε ό,τι ακούμε.
Αυτή η καταπίεση όμως του εαυτού μας, δεν μπορεί να περάσει έτσι απλά. Όταν μάθουμε απλά να κουνάμε καταφατικά το κεφάλι μας σε όλα, πολύ σύντομα αυτό θα μας εξασθενίσει. Και τότε θα έρθει η στιγμή που θα πρέπει να αποφασίσουμε σε ποιον θα στραφούμε.
Τα αποθέματα μας τελειώνουν. Στρεφόμαστε στον εαυτό μας, τον κατηγορούμε, δεν ξέρουμε τι μας συμβαίνει. Νιώθουμε αδύναμοι. Απομακρυσμένοι από τον πραγματικό μας εαυτό.
Τότε είναι η στιγμή που πρέπει να επιστρέψουμε πίσω σε όλους όλη την αρνητική τους ενέργεια. Να τους φωνάξουμε ότι ο εαυτός μας είναι τελείως διαφορετικός, από τις δικές τους θέσεις. Οτι καμία σημασία δεν έχει για εμάς η άποψή τους για εαυτό μας.
Να τους κάνουμε γνωστό κατάμουτρα και με απόλυτα κατανοητό τρόπο ότι απλά διαφωνούμε με τις απόψεις τους. Να βάλουμε όρια σε οποιεσδήποτε παράλογες απαιτήσεις, που μας κάνουν να νιώθουμε στενάχωρα και μας αποδυναμώνουν.
Έχουμε υποχρέωση να προστατέψουμε τον εαυτό μας. Εμείς μόνο έχουμε την ευθύνη γι’ αυτό, κανένας άλλος. Η ελευθερία του κάθε ανθρώπου σταματά εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου. Τότε μόνο θα μπορούμε να είμαστε ο εαυτός μας χωρίς να έχει καμία σημασία για εμάς η γνώμη των άλλων. Έτσι και αλλιώς δεν μπορούμε όλοι να είμαστε οι ίδιοι. Η μαγεία είναι στη διαφορετικότητά μας.
Γιώργος Μουλακάκης, ψυχολόγος
- Πριν γίνουμε κάτι ξένο από αυτό που πραγματικά είμαστε, ας έρθουμε κοντά σε αυτά που πραγματικά βιώνουμε - 14 Φεβρουαρίου 2024
- Οι αλλαγές είναι κάτι που θα πρέπει να αποδεχτούμε. Δεν ταιριάζει η ελευθερία με το βόλεμα… - 6 Οκτωβρίου 2022
- Πόσο σημαντικό είναι να βάζουν όρια οι γονείς στα παιδιά - 23 Ιουλίου 2020
