Άνθισε την ομορφιά σου πέρα από τον χρόνο

Η ζωή μας, μια διαδρομή που αρχίζει και τελειώνει σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ρωτάς μεγάλους ανθρώπους τι θα ήθελαν από τη ζωή

Ρίνα Σερέτη

Η ζωή μας, μια διαδρομή που αρχίζει και τελειώνει σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ρωτάς μεγάλους ανθρώπους τι θα ήθελαν από τη ζωή τους και σου απαντούν, χρόνο.

Κι όμως, κοιτώντας γύρω μου διαπιστώνω πως δεν είναι ο χρόνος το πρόβλημα. Δεν απέχει ο χρόνος, δεν απουσιάζει. Είναι εκεί και είναι πολύς. Οι πράξεις μας μέσα στο χρόνο είναι το πρόβλημα. Οι επιλογές μας.

Advertisment

Το πρόβλημα είναι ότι ζούμε για να ζούμε. Ή καλύτερα ζούμε επειδή ζούμε. Δεν ερευνούμε τη ζωή. Δεν στοχαζόμαστε για τη ζωή. Δεν επιδιώκουμε να αντιληφθούμε την Δημιουργία. Γιατί ζωή είναι να δημιουργείς Ζωή. Ζωή είναι να συνεχίζεις, να μη σταματάς.

Να βρίσκεις τρόπους να παρακάμπτεις εμπόδια, να τα υπερπηδάς ακόμη και να μην τους δίνεις σημασία αλλά μόνο να συνεχίζεις το ταξίδι σου στον ανθρώπινο χρόνο. Όπως ένα λουλούδι καταφέρνει κι ανθίζει στην πιο μικρούτσικη ρωγμή της ασφάλτου. Αυτό ορίζει τη ζωή του. Αυτό επιλέγει να ανθίσει κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες.

Αν ρωτήσεις κάποιον να σου απαντήσει γιατί ζει, θα ακούσεις λογής απαντήσεις. Θεϊκή απόφαση «ο Θεός το αποφάσισε». Ερώτημα στο ερώτημα «έλα μου ντε;». Άγνοια «δεν ξέρω». Αποφυγή «αυτά είναι για τους γνωστικούς!» Μπορώ να γράψω κείμενο και μόνο από αυτές τις απαντήσεις.

Advertisment

Αν ρωτήσεις τους ανθρώπους γιατί δεν κάνουν αυτά που θέλουν, θα σου απαντήσουν στην συντριπτική τους πλειοψηφία πως φταίνε οι ρυθμοί που ζούμε. Φταίει ο τρόπος που μας έχουν κάνει να ζούμε. Δεν προλαβαίνουμε. Φταίει το σύστημα…

Όσο και να το έχω ψάξει για το τι φταίει στους ανθρώπους και δεν προλαβαίνουν να ζήσουν, να δημιουργήσουν ζωή, η αιτία είναι πάντα ένας εξωτερικός παράγοντας. Ψάχνουν μόνο γύρω τους, μόνον εκτός τους, αυτό αναγνωρίζουν ως περιβάλλον τους. Ο άνθρωπος είναι ένας ζωντανός οργανισμός που απαρτίζεται από πολλά συστήματα ώστε να είναι λειτουργικός. Κυκλοφορικό, νευρικό, αναπνευστικό κτλ. Εκτός του υλικού του στοιχείου όμως, έχει και το άυλο, έχει και ψυχή.

Όλα αυτά είναι περιβάλλοντα που το ένα βρίσκεται εντός του άλλου. Κάπου ακουμπιούνται, κάπου απομακρύνονται μα όλα είναι συνδεδεμένα. Ένα μεταφορικά αόρατο πλέγμα ζωής και δημιουργίας. Η αυλή ψυχή ρέει μέσα στην ύλη μας. Η ζωή ρέει πρώτα εντός μας και στην συνέχεια εκτός, μέσα από ενέργειες και πράξεις στην καθημερινότητά μας.

Ο άνθρωπος είναι μια δομή, ένα σύστημα που υπάρχει σε ένα περιβάλλον που ασχέτως εάν κυλά ο χρόνος, αργά ή γρήγορα, αυτό δεν έχει καμία σημασία. Δεν ρίχνει ευθύνες. Δεν αναζητά φταίχτες. Το σύστημά του δεν το σταματά τίποτα. Συνεχίζει να ζει. Προχωρά με μόνο του προορισμό τη ζωή, την Δημιουργία.

Πάει ο παλιός ο χρόνος και θα έρθει καινούργιος. Παλιώνει ο χρόνος ή είναι μια δικαιολογία για να ρίξουμε την ευθύνη αλλού; Για να την μετακυλήσουμε στο παλιό, να στοιβάξουμε εκεί τις όποιες ευθύνες και να συνεχίσουμε επιρρίπτοντας τις επόμενες, σιγά σιγά στον καινούργιο.

Αμείλικτος για τους αχάριστους της ζωής ο χρόνος. Μέσα σε αυτόν υπάρχει η ζωή στη γη, δεν τον δυναμώνει όμως. Δεν του δίνει παραπάνω αξία, δεν του επιρρίπτει ευθύνες. Η ζωή εντός μας ξεκινά, μέσα από την ψυχή, πέρα από τον χρόνο και εκφράζεται μέσα από τις πράξεις μας βαδίζοντας μαζί του. Δημιουργούμε την ζωή εντός μας, για να μπορέσουμε να υπάρξουμε με τις πράξεις μας εκτός μας.

Μη ζεις επειδή υπάρχει ο χρόνος. Ζήσε επειδή υπάρχει η ζωή. Η ζωή είναι δημιουργία ανεξαρτήτως χρόνου. Ζωή είναι η ενέργεια που καθορίζει την ύπαρξή σου, τη μορφή σου μέσα στο περιβάλλον που ζεις. Το αποτύπωμά σου.

Μπορείς να είσαι η άσφαλτος, συμπαγής και φαινομενικά ανίκητη, ένας δρόμος σταθερός και γκρίζος. Μπορείς όμως να είσαι το λουλούδι που παρ’όλες τις δυσκολίες κατάφερε να ανθίσει και να δημιουργήσει ζωή. Δεν το σταμάτησε ο χρόνος, δεν το σταμάτησε η δυσκολία. Βρήκε τον στόχο του, τη ζωή και βρέθηκε σε αυτόν του τον προορισμό, ανθίζοντας την ομορφιά εντός του.