Με βάση κάποια δεδομένα πρόσφατων ερευνών και την εμπειρία που έχω από τη δουλειά μου με τα παιδιά, θα πρότεινα να δοκιμάσετε τα παρακάτω:
Καθυστερήστε, όσο μπορείτε, να φέρετε το παιδί σας σε επαφή με την τεχνολογία. Όλα τα οφέλη που μπορεί να έχει ένα παιδί 3 χρονών από ένα τάμπλετ μπορεί να τα έχει και από ένα βιβλίο ή ένα ξύλινο παιχνίδι. Καλό είναι τα παιδιά να μάθουν πρώτα να παίζουν (με τους γονείς και τους φίλους τους), να διαβάζουν, να αποκτήσουν κάποιες κοινωνικές δεξιότητες, να δημιουργήσουν μια σχέση με το βιβλίο και μετά να έρθουν σε επαφή με το διαδίκτυο. Έτσι θα έχουν περισσότερες άμυνες απέναντι στην υπερβολική χρήση του, γιατί απλούστατα θα έχουν μάθει να κάνουν κι άλλα πράγματα.
Advertisment
Δώστε το καλό παράδειγμα. Μην είστε συνέχεια κολλημένοι σε μια οθόνη. Αν αυτό αποτελεί μέρος της δουλειάς σας, εξηγήστε στο παιδί ότι το κάνετε για επαγγελματικούς λόγους. Φροντίστε να δείχνετε στο παιδί πως έχετε κι άλλα ενδιαφέροντα ή χόμπι και πως μπορείτε να περάσετε ευχάριστα τον χρόνο σας χωρίς τάμπλετ, κινητό ή υπολογιστή (ή και τηλεόραση, εδώ που τα λέμε).
Βάλτε σαφή όρια. Τα όρια θα πρέπει να είναι ανάλογα με την ηλικία του παιδιού και το πρόγραμμά του. Ωστόσο, ίσως δεν θα έπρεπε ένα παιδί να χρησιμοποιεί οποιαδήποτε οθόνη για περισσότερο από μία ή δύο ώρες τη μέρα και σίγουρα όχι συνεχόμενα.
Εξηγήστε στο παιδί γιατί βάζετε τα όρια που βάζετε και πείτε του πως όταν φτάνει η ώρα να κλείσει, θα το ενημερώνετε εσείς. Αυτή είναι δική σας ευθύνη και όχι δική του. Αν δεν το κάνει, κλείστε τη συσκευή εσείς χωρίς φωνές ή απειλές. Αν το παιδί κλαίει ή φωνάζει, πείτε του: «Καταλαβαίνω ότι σε πείραξε που την έκλεισα, αλλά θυμάσαι που σου είχα πει ότι πρέπει να σταματήσεις. Θα σε βοηθήσω να συνηθίσει αυτά τα όρια και έτσι θα μπορείς να παίζεις χωρίς να παθαίνεις τίποτα κακό. Αν δεν συνηθίσεις στα όρια, θα πρέπει να σου πάρω τελείως τη συσκευή. Γι’ αυτό, ας συνεργαστούμε για να εφαρμόσουμε τα όρια».
Advertisment
Αν το παιδί δεν μπορέσει να εφαρμόσει τα χρονικά όρια και κάθε φορά που εσείς του τα θυμίζετε γίνεται χαμός, τότε ίσως αναγκαστείτε να του πάρετε τη συσκευή για ένα διάστημα. Πείτε του: «Επειδή το σύστημα με τα όρια δεν πήγε καλά και είναι ευθύνη μου να σε προστατεύσω, είμαι αναγκασμένος να σου πάρω το τάμπλετ τελείως. Θα το κρατήσω για μία εβδομάδα και μετά θα ξαναδοκιμάσουμε να εφαρμόσουμε τα όρια. Αν τα καταφέρουμε, θα μπορείς να το έχεις μία ώρα κάθε μέρα. Αν δεν τα καταφέρουμε, θα πρέπει πάλι να σου το πάρω». Αυτό, βέβαια, δεν το κάνετε για να υποφέρει το παιδί. Το κάνετε για να το προστατεύσετε και να το εκπαιδεύσετε στην αυτοπειθαρχία.
Δείξτε ψυχραιμία και σταθερότητα. Είναι αναγκαίο, για να εφαρμόσει το παιδί τα όρια. Και τα όρια είναι αναγκαία για την ομαλή ανάπτυξη του παιδιού. Άρα, ως γονείς έχετε υποχρέωση να μείνετε σταθεροί και να είστε αποτελεσματικοί.
Μη χρησιμοποιείτε τη στέρηση της τεχνολογίας ως απειλή ή τιμωρία για άλλα παραπτώματα του παιδιού. Έτσι κάνετε την τεχνολογία να του φαίνεται πιο θελκτική και θα κολλήσει περισσότερο με αυτή.
Αφιερώστε χρόνο για να κάνετε πράγματα μαζί με το παιδί. Ακόμα κι αν είναι εννέα το βράδυ και είστε όλοι κουρασμένοι, προσπαθήστε να κάνετε κάτι ευχάριστο μαζί με το παιδί (όπως να παίξετε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι, να διαβάσετε ένα βιβλίο, να κάνετε ένα αφρόλουτρο, να φτιάξετε ένα κέικ, να ζωγραφίσετε κ.λπ.). Αν το παιδί συνηθίσει να κάνει πράγματα μαζί σας, δεν θα έχει τόσο πολύ ανάγκη να είναι κολλημένο στην οθόνη.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Σοφίας Ανδρεοπούλου με τίτλο «Γονείς, ακούστε μας!» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα και μπορείτε να το βρείτε εδώ
